МАДАЙИХОН ҲАҚИДА РИВОЯТ
Ёвдан элчи келди Мадайихонга:
– Бизларга энг учқур отингни бергил.
Шоҳ тинчлик тилади элга, жаҳонга,
– Олинглар, энг учқур отимни бердим.
Улус лолу ҳайрон боқдилар хонга.
Ёвдан элчи келди Мадайихонга:
– Бизларга энг гўзал аёлни бергил.
Шоҳ омонлик берди тағин жаҳонга,
– Олинглар, энг гўзал аёлни бердим.
Улус лолу ҳайрон боқдилар хонга.
Такрор элчи келди Мадайихонга:
– Бизларга энг ёмон ерингни бергил.
Шоҳ дарғазаб боқди энди жаҳонга,
– Отимни сўрадинг, отимни бердим,
Дедим тинчлик бўлсин, уруш бўлмасин.
Аёлни сўрадинг, аёлни бердим,
Дедим тағин қирғин, юриш бўлмасин.
Аммо сен сўрадинг менинг еримни,
Шунда жоним қалқиб ҳалқумга келди.
Ханжарга узатдим бехос қўлимни,
Тинч ётган ханжарим қўлимга келди.
Деди, халқим, тингла менинг сўзимни:
Кимки ерим сўраб юртимга келди,
Сен унинг ўйиб ол икки кўзини,
Ким ерим деб келса ўлимга келди!
Қани, уйғон, халқим, мин арғумоққа,
Шамол каби қўзғол, қуюндай эсгин.
Ким юртинг сўраса кесгин тилини,
Ким юртга қўл чўзса қўлини кесгин!
Улус рози бўлиб боқдилар хонга...
2025.18.03
© Насрулло Эргаш
👉
@xayol_soyasi