O’tdi davron, ketdi karvon - buvim shu gapni ko’p takrorlaydilar. 85 ga yaqinlashib qoldilar. Ancha og’riqli ayriliqlar o’tgan boshlaridan , eslab unsiz yig’laydilar, qo’msaydilar, sog’inadilar. Ehh meni yoshligim deb kulib qo’yadilar. Ammo quvonishni, kulib turishni hech kanda qilmaydilar. Kim ziyorat qilishga kelsa “o’zimni jonim” deb yuzlarini silab quvonib, kulib qo’yadilar. Hayronlar qolaman)) Bugun ham dadam , onam birga bordik, onam qolib dadamni suyib erkalaydilar, alqaydilar, samimiy yaxshi ko’radilar. Dadam ham qaynonam demaydilar, onalaridek avaylab yaxshi ko’radilar. Bundan quvonib buvim “ ahayt meni bolamdan” deb shodlanib qo’yadilar))
Shunday quvnoqlik, zavq, kayfiyat , energiya olamiz har safar. O’zi buvim hayotdan faqat quvonchni oladilar, xotiralariga ham o’shalarni muhrlaydilar. Qolganlariga parvo qilmaydilar, ko’mib yuboradilar ichlariga.
2 yil avval ko’ngilsiz hodisa yuz bergandi, biz so’nggi kunlari deb o’ylab vahimaga tushgandik, chunki yiqilib tushgach, “saxar” tushib ketgan, o’zlariga kelmay ancha kungacha behush yotgandilar. Ammo, hech qancha vaqt o’tmay men yaxshiman, men kasalmasman deb kayfiyatlarini tushirmay o’zlariga kelib oldilar. Bugun “saxaringiz qiynamayaptimi buvi” desam , “qanday saxar? Menda saxar yo’q, soppa-sog’man-ku , tavba qildim “ deb kulib qo’ydilar. Jizneradostnaya deydi-ku ruslar, buvimni aytgan bo’lsa kerak deb qo’yaman. Kim ko’rgani borsa, yonlariga o’tkazib, qo’llarini ushlab olib , umrlarining eng go’zal damlarini gapirib berib , kayfiyatini yaxshilab qo’yadilar, tinglab shu vaqtgacha hech kim zerikmagan. Gapni qisqa, ta’sirli , foydalisini gapiradilar, cho’zmaydilar.
“Eeeeyyy umr bir pasda o’tib ketadi, ertaga alam qilmasin, yashab qol. Vaqt lip etib o’tib ketadi, qarabsan-ki, qirg’oqqa yaqinlashib qolasan. Buguning qaytib kelmaydi, tushundingmiii? -Haa, deyman kulib.
Yoshmiz, hali beri qarimaymiz nazarimizda. Lekin bu vaqt hech kimni ayamagan , ayamaydi ham. Har safar buvimni ko’rib kelganimdan keyin, allanechuk g’alati bo’lib qolaman. Mana, hozir o’tiribman-u, ammo, hademay men ham xuddi shu paytlarni eslab , qo’msab o’tiraman, agar ularni yoshiga yetsam albatta. Shu o’ylar fonida hammasi arzimas matohdek tuyulib qoladi, hatto eng shirini ham. Eng ajablanarlisi , qizig’i ham qolmaydi hech nimani) Ammo, shu bilan bab-barobar hozir nimagaki erishgan bo’lsam , qadrlab qolgim keladi, chunki, ertaga birontasi yonimizda bo’lmaydi, agar asrab qolmasak.
Totli, shirin xayot bu- senga berilgan ne’matlarni qadriga yetib, avaylab, asray olish, hammasini quvonib , yashab qolishda ekan. Hech nima , hech nima siz-u- biz uchun abadiy emas. Sizga berilgan ne’matni, vaqtida qadrlab, foydalanib, qo’lingizdan kelsa shu onda yashab qoling. Chunki, bu vaqt yeldek kelib, seldek ketadi. Keyin, biz ham o’tiramiz buvim kabi - “O’tdi davron, ketdi karvon” deb)
Buvijonimni yoshlariga yetib ham quvonib yurish nasib etsin siz-u bizga! Alloh taolo ikki dunyo saodatini bersin !
@nigorahasanovasblog