“Bilmaganlar amaldor odamga oson tutadi. Yegani oldida, yemagani ketida, nima desa, og'zining eli deb o'ylaydi. Bo'lmagan gap! Amal kursisiga mindingmi, boshingga temir qalpoq, oyog'ingga temir paypoq kiyib olishing kerak. Ana shundagina o'zingdan yuqoriroqda turganlar boshingga tepsa, joning huzur qilganday iljayasan. Yo'q, faqat iljayishning o'zi kamlik qiladi. Oyog'ini yalaysan. Qancha qattiq tepsa shuncha ishtaha bilan yalaysan. Yalamay ko'r-chi! Bir tepadi, ikki tepadi... Uchinchisida chiqqan joyingga tiqib yuboradi.
Shunaqa! Amaldorlikniyam chidaganga chiqargan, azobiga chidaysan. Lekin amaldor bo'lishning yaxshi tomoniyam bor-da! O'zingdan pastroq turganlarni temir paypoq kiygan oyog'ing bilan tepasan! O'shanda joning haqiqatdanam rohat qiladi. Odamlar sendan qo'rqsa, ko'zingga qarab mo'ltirab tursa, bundan ortiq rohat bormi?
Bo'lmasa, uyam odam. Boshi dumaloq, choti ayri. Lekin to'g'ri gapirasanmi, noto'g'rimi, baribir ta'zim qilib turadi! Qandoq yaxshi! Rahmdil odamdan rahbar chiqmaydi. Xalq nima? Podaday gap! Savalab tursang, yo'lingga yuradi. Bo'lmasa, har bitta ahmoq demokratiya deb ayyuhannos solishdan toymaydi... O'rtoq Stalin to'g'ri aytadi: rahbar qahrli bo'lishi kerak”.
"Ikki eshik orasi", O'tkir Xoshimov.
@legal_mind