ТУРК АЁЛИ ИБОДАТИ
Илтижо, илтижо сўлғин қуёшга,
Ёруғлик эмас бу илтижолар-ку?
Фарёдим, болишми қўйилган бошга?!
Ялдони яшиндек янчиб яшар у.
Қуритиб оладир кўз ёшин бир дам,
Изғириқ елларда тўзғитиб сочин.
Инграниб тилайди парвардигордан,
Қайда унинг ўғли? Қайдасан лочин?
Умрбод айрилмиш севгилисидан,
Раҳм эт, ўғлидан айирма худо.
Ибодат қиладир оғиб эсидан,
Ибодат қиладир, ақлидан жудо.
Ҳушидан келганда тағин саждалар...
Ёлғиз осмондадир юпанч-тасалло.
Турк дунёси, унинг ёлғизин қайтар,
Иншолло, онажон, иншолло. Аммо,
Қонли жангдан ҳайҳот, қайтмади ўғли,
Унга атаганинг шумиди, қисмат?
Шу қаро фалакда бормисан, йўқми,
Борми сенда айтгил, заррача шафқат?..
Жавоб бер, эй ғойиб, эй жаллод, гапир,
Борлиқ тек, аёлга қарай олмас тик.
Она ҳузуридан йўқолар ахир,
Қайдадир судралиб сояси эгик.
Қайгадир судралар, асрлар оша,
Инсон чеккан алам – бир туш, бир хаёл.
Барча қийноқларга якунлар ясаб
Шу кун фариштага айланди аёл.
Шу куни ёрқинроқ порлади қуёш,
Қайтадан туғилди бу кўк, бу воҳа.
Ортиқ ер юзига секин қўйди бош
Улуғ турк аёли қутлуғ илоҳа...
Қани муҳаббатдан тонганлар, келинг,
Бошларга минг савдо солганлар, келинг,
Ҳайкалга айланиб ёнганлар, келинг,
Қон ичиб қонларга қонганлар, келинг...
Келингиз, жам бўлиб сажда қилмоққа,
Муқаддас пойида тинглангиз буйруқ.
Туркийлар, топининг туриб оёққа!
Ўзга меҳроб йўқдир, ўзга қасам йўқ.
1965
Рауф ПАРФИ