Inson bolasiga ogʻir keladigan narsa bu – begonalik. Begonalik hissi dunyodagi eng ogʻir dard, uni koʻtarmoq uchun oʻzingdan, oʻzligingdan butkul kechmoq kerak. Bunda bora-bora toshga aylanib qolasan, hissiz tosh boʻlasan, tamom...

"Tongotar"
Raxshona Ahmedova

@biroz_adabiyot

Oʻzimni adabiyotdan, qolaversa, kitoblardan ayri holda tasavvur eta olmayman. Yangi kitoblar xarid qilish, ularni oʻqish menga oʻzgacha zavq beraveradi. Ayniqsa, ruhiyatimga oʻz taʼsirini oʻtkaza oladigan, nimalarnidir oʻylashga majbur etadigan kitoblarni yaxshi koʻraman. Oʻzimga yoqimli mutolaa!

@biroz_adabiyot

Senga mendek biror shaydo borligiga ishonmasman...

Oddiylik axloqiy barkamollikning bosh shartidir.

Lev Tolstoy

@biroz_adabiyot

Yomgʻir yogʻmoqda. Goʻyoki osmon butun dardlarini toʻkib solyapti yer yuziga. Unga barcha quloq tutyapti. Faqat kimdir tushunyapti, kimdir esa yoʻq.

Hayot yomgʻirli kunlari bilan goʻzal...

@biroz_adabiyot

Matnazar Abdulhakimning yuqoridagi sheʼrida lirik qahramon biror kimsa: yigit yoki qiz emas (Rasm shunchaki fon edi). Sheʼrning nomi: "Bahorning soʻnggi qoʻshigʻi" deb nomlanadi va undagi fikrlar bahor tilidan aytilgan. Bahor – yasharish, yangilanish fasli. Unda qahraton yoʻq, jazirama yoʻq, xazon ham yoʻq. Unda harorat, goʻzallik va muhabbat bor. U yuraklarga moʻjizalarni solib ketadigan fasldir. Bahor asli uch oy, oʻtadi-ketadi, deyishimiz mumkin; biroq u qalbimizda oʻz ifori, oʻz rangi bilan qoladi. Bahor faslida eng ezgu tilaklaringiz ijobat boʻlsin.

@biroz_adabiyot

Yam-yashil o’ylarga tolib ketaman,
Xazon bo’lmay, har yil g’olib ketaman.
Garchi menga anduh butkul begona,
Loqaydlardan nolib-nolib ketaman.

Umidvorman, bir kun men ularni ham
Muhabbat dardiga chalib ketaman.
Borliq beri tursin, har bir yurakka,
Ming-minglab mo'jiza solib ketaman.

Meni bir o’ylab ko’r, zerikkaningda,
Olis-olislarga olib ketaman.
O’tib ketadi deb kim aytdi meni,
Sening yuragingda qolib ketaman.

Matnazar Abdulhakim

@biroz_adabiyot

​Ichingizdagi haqiqatlardan qo'rqasizmi?

Har bir insonning oʻz haqiqatlari bor. Shu bilan birga oʻz yolgʻonlari ham. Shunday emasmi? Siz kim bilandir dildan suhbatlashasiz, boringizni toʻkib-solasiz. Lekin qaysidir gaplar aytilmay qoladi. Hech kimga aytolmaydigan gaplaringiz bor-ku. Yoki yoʻqmi (Hammada ham bor shunday gaplar)? Ana oʻsha gaplar, fikrlar qaysi tomonga ogʻadi? Unda ezguliklar mujassammi yoki yovuzliklar? Menda yovuzlik nima qilsin, dersiz? Balki bordir. Faqat tan olgingiz kelmas.

Aslida, ichimizdagi haqiqatlardan qoʻrqmasligimiz lozim. Qoʻrqyapmizmi, demak, oʻzgarish vaqti kelibdi.

Butun umr ichimizda qolib ketadigan yolgʻonlarimizdan qoʻrqish kerak. Oʻzgarish mumkin boʻlgan holatda ham tubanligimizcha qolib ketishdan qoʻrqishimiz kerak.

@biroz_adabiyot

Chayqalar jaholat og'ochlarida
necha ming Mashrabu
Mansuri Halloj...
hamon yuksaladi yo'l boshlarida
odamzot qoniga to'ymagan jallod.
Tokay bu iblislik, 
tokay bu yolg'on,
tokay tig' ko'tarar qora guruhlar,
tokay bijg'ib yotar g'arib olamon
ichiga tiriklay ko'milgan ruhlar.
Zulfiqor ruh kerak,
kerak chin yog'du,
chin ishq yolqinlari bag'rimga to'lsin,
jismimni toblasin faqat chin og'riq,
chechaklar qop-qora bo'lsa-da bo'lsin.
Bag'rikeng xudoyim
kechirib qo'yar,
yiqilsam yetmay ul haqiqatimga,
ko'milsam, ko'milay o'limi go'zal —
jo'mardlar ko'milgan tariqatimga.

Shavkat Rahmon

@biroz_adabiyot

Oshiqlar uxlaydi saharga tomon
Fuzuliy devonin boshiga qoʻyib.
... Mening shoirligim yolgʻondir, ammo
Fuzuliy sheʼriga oshiqligim – rost.

Erkin Vohidov

@biroz_adabiyot

​Fikrimizni birovga bayon qilish uchun qancha urinamiz. Yetarli darajada ravshan bayon etolmasak, fikrimizni notoʻgʻri tushunadilar. Ammo qizning qora koʻzlari soʻzga muhtoj emas: ular xuddi yurakning oʻzini ifoda etadilar: uning tuygʻulari goh alangalanib, goh zaif miltillaydi, goh yolqinlanib ketib, goh horgʻin soʻnadi, goh botayotgan oydek osuda boqib, goh osmon gumbazini yoritib oʻtgan chaqmoqdek porlaydi. Kimki soqov boʻlib tugʻilsa, unda til vazifasini titroq lablar bilan koʻz bajararkan. Koʻz tilining ifoda kuchi cheksiz: bu ifoda dengizdek chuqur, osmondek tiniq: u – tongotar bilan kunbotar chogʻi sokin yerda yogʻdu va soyalar almashuvigacha aks ettirarkan.

Rabindranat Tagor – "Shubxa"ʼ

"Shubxa" oʻzbek tilidagi "shubha" soʻziga aloqador emas. Tagorning moʻjazgina ushbu asarida Shubxashini degan qizning hayoti haqida hikoya qilinadi. Shubxashini shirin zabon degan maʼnoni anglatadi. Ota-onasi yaxshi niyatlar bilan bu ismni unga qoʻygan, biroq qismatning yoziqlarini qarangki, qiz til-zabonsiz boʻlib tugʻilgandi.

Baʼzan odamlar gapira olmaydigan kishilarni insoniy tuygʻulardan mahrum deb hisoblashadi. Lekin ularning o'y-xayollari, orzu-umidlari sogʻlom odamlarnikidan ham pokiza boʻlishi mumkinligi xayollarining bir chetiga kelmaydi. G'am-g'ussaga toʻlgan yuraklar ulkan bir dardni koʻtarib yurgan boʻlsa, ne ajab?

Koʻzi ojiz odam atrofni koʻra olmaydi, biroq qalb koʻzi bilan juda koʻp narsalarni koʻrishi, idrok etishi mumkin. Koʻngil koʻzlari koʻr boʻlgan odamlar esa moddiyatdan oʻzga narsani koʻrishga ojiz, eng pokiza hislardan mosuvo.

Muallif qahramonlarning kayfiyati va ruhiy holatlarini tabiat manzaralari bilan uygʻun holda tasvirlaydi. Baxtsizlikka mahkum boʻlgan qizning qismati orqali inson odamlar ichida ham yolgʻizlanib qolishi mumkinligini taʼkidlaydi. Oliy mavjudot hisoblanmish insonlar gohida til-zabonsiz hayvonlarchalik ham bir bechoraning iztiroblarini his qila olmasligini koʻrsatib beradi. Xulosa qiladigan boʻlsak, odamiylik va shafqat tuygʻularidan begonalashib ketgan kishilarning qalblari ham tubanlashib ketaveradi.

@biroz_adabiyot

​Alisher Navoiyning mashhur bir fardi bor:
Men – sinuq, koʻnglim – sinuq, sabrim uyi xud – yerga past,
Bilmagay holim shikastin koʻrmagan muncha shikast.

Men siniqman, koʻnglim – siniq, sabrim uyi ham yerdek past boʻlgan – buzilgan. Menchalik shikast koʻrmagan odam mening zabun holimni bilmaydi, tushuna olmaydi, demoqchi shoirimiz.

Hayot yoʻllari bir tekisda ketmaydi. Inson qayerdadir qoqiladi, qayerdadir surinadi; bir joyda yaxshilik koʻrsa, bir joyda jabr-u zulmni tortadi. Uning koʻnglidagi siniqliklar esa oʻziga va Allohgagina ayon. Tashqaridan qaraganda, sokin koʻringan dengizning tubida nimalar sodir boʻlayotganini bilmaymiz axir.

@biroz_adabiyot

Bas, maʼlum boʻldiki, dunyoda toʻrt oyoqli hayvonlardek yeb-ichib, maishatni hunar qilib, benom-u nishon oʻlib ketgan odamlarni baxtiqaro desa boʻlar.

Anbar Otin
"Qarolar falsafasi risolasi"dan

@biroz_adabiyot

​Ko’zing qaro sening, qoshlaring qaro,
Yuzlaring oq sening, kulishlaring oq.
Qo’lingdagi ta’na toshlaring qaro,
Menga g’amgin boqib turishlaring oq.

Unutishing - qaro, hijroning qaro,
Sog’inching oppoqdir, xatlaring – oppoq.
Qarodir yurganing o’ch-mehr aro,
Menga tashlab ketgan dardlaring – oppoq.

Shommi yo saharmi – vaqtimdir qaro,
Sen deb to’kayotgan yoshlarim oppoq.
Sening ham, mening ham baxtimdir qaro,
O’ttiz to’rt yoshingda sochlaring oppoq.

Ishon, yurak oqdir, qarodir taqdir,
Oq-qaro bo’yoqlar bizning bog’larda...
Men million bo’yoqni bilardim, axir,
Ikkimiz baxtiyor bo’lgan chog’larda.

Usmon Azim

@biroz_adabiyot

Xoʻsh, men nima maqsadda blog yuritaman?

Bu blogning ochilganiga ikki yildan oshibdi. Shu vaqt davomida kanalda asarlardan iqtiboslar, taqrizlar, turli xil she'rlar, baʼzida esa koʻnglimda kechgan hislar haqida yozdim. Yozgim kelganidan yozaman koʻpincha. Ba'zi-ba'zida yozib turish menga juda koʻp narsani beradi. Dastlabki qoʻyilgan postlardan, gohida esa oxirgi yozganlarimdan ham koʻnglim toʻlmaydi. Lekin baribir yozaveraman. Yozganlarim kayfiyatim, holatim, ruhimdagi kechinmalar haqida soʻzlaydi. Baʼzida ichimdagi hislarni tashqariga chiqarishga ehtiyoj sezaman.

Taqrizlarim haligacha haqiqiy taqriz darajasiga chiqmaganini yaxshi bilaman. Kitob oʻqish uchun juda koʻp vaqtimni ajrata olmasligimni ham tan olaman. Biroq nimadir oʻqib turmasam oʻzimni yomon his qilaman. Ichimdagi boʻshliq kattalashadi. Kitoblar hayotimga teran mazmun baxsh etadi. Ularsiz koʻnglim huvillab qoladi. Oʻqiganlarim haqida yozishdan esa zavqlanaman.

Inson kamolotida badiiy adabiyotning oʻrni beqiyosdir. Hayotga chuqurroq nazar tashlash uchun ham adabiyotni sevish lozim, men sizga aytsam. Adabiyotsiz millat tanazzulga yuz tutadi. Odamlar koʻproq kitob oʻqisalar, insoniy muammolar oz boʻlsa-da kamayib borishiga ishonaman. Kitoblarni yaxshi koʻrganim uchun haqiqiy kitobxonlarni qadrlayman. Kimgadir oz boʻlsa-da nafim tegsa xursand boʻlaman.

Oxirgi paytlar telegram tarmogʻida kanallar juda koʻpayib ketdi. Har bir insonning oʻz olami bor. Har kim oʻz nigohi bilan dunyoni anglaydi. Har kim oʻzicha haq. Oʻzim ham oʻqishga ulgurmaganimdan men uchun biroz begona boʻlgan baʼzi kanallarni tark etaman. Shuning uchun kuniga qanchadir odamning kanalimdan chiqib ketishini tabiiy qabul qilaman. Qolgan kishilarga esa koʻp narsani vaʼda qila olmayman. Blog yuritishimdan maqsad shaxsiy manfaat emas. Bu shunchaki koʻngil ishi. Men bilan birga ekanligingiz uchun tashakkur.

@biroz_adabiyot