Тўй кечаси Бобур кўйлагини тугмасини қадаркан, уялибгина ярим яланғоч баданини яшириб кийинаётган бугун жуфти ҳалолига айланган Жасминага кўз қири билан қараб қўйди. Жасминанинг қўллари титрар, ҳозиргина бўлган ишдан қизарганча, шошиб ҳаракат қилаётганидан кўйлагининг енгини топа олмасди. Бобур унинг кўкаришлар ҳоcил қилган баданига бироз қараб тургач, энса қотириб деди:
-  Тезроқ кийин, сен билан гаплашиб олишим керак.
Бу гап қизни баттар довдиратиб қўйди. Зўрға кийинди. Кейин ердан бош кўтармай, деди:
-  Ювиниб келсам майлими?
-  Йўқ! – деди Бобур кўзларини лўқ қилиб.
Жасмина унга ҳайрон бўлиб қаради.
- Бу гапларни хонадан чиқмасингдан аввал айтишим керак. Хуллас...  сен бокира эмассан!