چاکرای هفتم، دروازه‌ی نور و آگاهیه.
وقتی باز شه، دیگه فقط یه آدم نیستی؛ یه حضور جهانی‌ای.
اینجا جاییه که ذهن ساکت میشه و روح می‌شنوه.
احساس یکی بودن با کل جهان، یعنی تو داریگانگی فرو رفتی.
توماتریکس واقعی همینه؛ لحظه‌ای که "من" از بین میره.
سکوتش سنگینه ولی شیرینه، مثل بوسه‌ی نور روی پیشونی.
با مراقبه، می‌رسی به جایی که سوالی نمی‌مونه.
مرز بین تو و هستی محو میشه؛ فقط "بودن" می‌مونه.
نه ترسی هست، نه عجله‌ای... فقط آرامش مطلق.
شکرگزاری، کلید طلایی این چاکراست.
با هر دم، آگاه‌تر می‌شی؛ با هر بازدم، رها‌تر.
فرکانس 963Hz در رو باز می‌کنه به سکوت آسمون.
چاکرای تاج، نقطه‌ی اتصال زمین به بی‌نهایت توئه.

��@knowingsoulpower🩵

🍷شناخت قدرت روح🍷