**اخلاق نوشتن

یکی از نتایج مهم کارآموزی زبانی، به‌ویژه از راه ممارست در نوشتن، شناخت ظرفیت‌های پنهانِ واژه‌هاست. از این نظر، میان کاربرد زبان در متون علمی و ادبی، به‌ویژه در شعر، تفاوت بسیار هست. در نوشته‌های تخیلی و ادبی، که به زبان معمولاً به چشم یک وسیلهٔ صِرف نگریسته نمی‌شود، واژه‌ها ظرفیت‌های بی‌پایان دارند و نمی‌توان معانی آن‌ها را از پیش معلوم دانست. کار آفرینش ادبی از یک جهت کشف ظرفیت‌هایی در زبان، چه در سطح واژگان و چه در سطح نحو، است. در آفرینش ادبی گاه نویسنده خود را به دست زبان می‌سپارد و می‌گذارد زبانْ او را هر جا که می‌خواهد ببرد. اما، در نوشته‌های علمی، که زبان وسیله است نه هدف، نویسنده باید زمام زبان را کاملاً در دست داشته باشد. زبان مَرکبی است که باید آن را رام کرد، و این هدف با شناخت ظرفیت‌های واژه‌ها در کاربردها و متون مختلف حاصل می‌شود.

#حسین‌معصومی‌همدانی. «اخلاق نوشتن». در: مجلهٔ نگاه نو، زمستان ۱۴۰۰، صص ۲۷–۵۲.

🪷🪷
‌‌‌‌‌‌‌‌Ｃ᭄𝄞 @negareshe10
─━━━━⊱🖋⊰━━━━─