هر گاه توانستی چیزی را ببینی و در نگاهت هیچ قضاوتی راجع به آن نباشد، تو وارد کیفیت «مشاهده» گشتهای.
اگر بگویی؛ چه خوب یا چه بد! چه بزرگ یا چه کوچک! چه زشت یا چه زیبا!... تو قضاوت کردهای، پس از کیفیت «مشاهده» خارج گشتهای. در «مشاهده»، ذهن باید کاملاً آرام و در سکوت باشد.