Бу ҳақида ёзмоқчи бўлиб узоқ юрдим. Инсонларни ечишга уриндим. Ҳаммаси бефойда. Улар шу қадар кўрки, ишонмоқчи бўлган нарсаларидан нари кетишни сира истамайди, мана қуллик қаердан келиб чиқади.
Аслида гап бошқа жойда, гўзаллик гўзаллик деймиз. Лекин уни қаердан топишни кимдир биладими ? Стандартларни ким белгилаган ? Ички дунё доим ҳам етарли эмасми ? Нега одамни хунук ва чиройлига ажратишади ? Кези келса устидан кулишади ? Хўш, энди биз одамлар орасида яшаяпмиз дея оламизми ?
Кучук болалари кўзлари очилгунча юрагим эзилиб кетарди ёшлигимда. Одамни кўзини очгунча ўлгинг ҳам келиб кетаркан.
Илтимос, бир биримизга пичоқ урмайлик, яшайлик, ҳозир учун фақат. Бирор нарса излашни тўхтатайлик. Балки ҳаммаси ҳозирда яхшидир. Эртага тескари бўлиши ҳам мумкинку ? Бугун сени кўзингни қувнатган нарса эртага ўз қадрини йўқотиши ҳақида ўйлаб кўрасанми ҳеч, қалб кўзингни қачон очасан. Илтимос, танам қичқирмоқчи.
Энди ҳаммасини бас қил, ҳа сен мени йўқотдинг. Бу йўқотиш улкан эканлигини кейинроқ ҳис қил.
Сенда қорин бўлсин, хотининг бўлсин, боланг бўлсин. Аммо сени ҳеч ким тушунмасин..