وقتی بحث از هویت و جامعهشناسی ملت تورک خراسان میشود، پای یک موضوع عمیق و گاهی تلخ به میان میآید؛ چیزی که نه فقط به ریشههای تاریخی ما، بلکه به رفتارهای اجتماعی و سیاستهای حاکمیتی در طول سالیان مربوط است. ما در جامعهای زندگی میکنیم که برخی افراد به دلیل فشارها و تبلیغات سیستماتیک، هویت خود را یا نمیشناسند، یا اگر میشناسند، از آن گریزاناند. در این بین، دو گروه کاملاً متمایز در مواجهه با این مسئله قابل شناسایی هستند: آنهایی که هویتگرایی را میپذیرند و به دنبال تقویت آن هستند و❗️آنهایی که هویت خود را مانع پیشرفت میدانند و عملاً همسو با تفکر پانفارس عمل میکنند.
🔰گروه اول: هویتگرایان آگاه
این گروه معمولاً از دل خانوادهها یا جوامعی برمیآیند که ارزش زبان، فرهنگ و تاریخ تورکی خراسان را میدانند. آنها به دنبال احیای زبان مادری، آشنایی با تاریخ قوم خود و بیان این هویت به شکلی مثبت هستند. برای این افراد، هویتگرایی نه یک سد، بلکه سکویی برای رشد است.
اما نکته مهم در اینجاست: هویتگرایی این گروه هیچوقت به معنای نفی یا تحقیر دیگر اقوام نیست. آنها میدانند که تنوع زبانی و فرهنگی یک ثروت است، نه یک تهدید. این افراد از جوانانی هستند که سعی میکنند در قالب فعالیتهای مدنی، هنری، ادبی یا حتی سیاسی، صدای فرهنگ و تاریخ خود را زنده نگه دارند. مثلاً حرکتهای جوانان در شبکههای اجتماعی برای ترویج زبان تورکی، یا تلاش برای آموزش آن به کودکان، بخشی از این رویکرد است.
🔰گروه دوم: هویتگریزان و همسو با پانفارسها
اما در سوی دیگر، کسانی هستند که یا از سر ناآگاهی یا به دلیل فشارهای اجتماعی و تبلیغات سنگین پانفارس، به هویت خود پشت میکنند. این افراد اغلب به دلایل زیر چنین موضعی اتخاذ میکنند:
۱. تبلیغات سیستماتیک: برای سالها، تبلیغات فرهنگی در مدارس، رسانهها و حتی سیاستهای رسمی برتری فرهنگ آریایی و زبان فارسی را القا کرده است. در این میان، هر چیزی خارج از این چارچوب، به عنوان "ضعیف" یا "غیر ایرانی" معرفی شده است.
۲. فشارهای اجتماعی: برخی از این افراد در محیطهای اجتماعی یا حرفهای به دلیل زبان یا لهجه خود تحقیر شدهاند. به عنوان مثال، ممکن است کسی به خاطر صحبت کردن به تورکی با معرفی خود با هویت تورکی در کلاس یا محل کار با تمسخر روبرو شده باشد. این تجربهها گاهی باعث میشود فرد احساس کند هویت او "نامطلوب" است.
۳. ناآگاهی تاریخی: این گروه اغلب از تاریخ و فرهنگ تورکی خود بیاطلاعاند. مثلاً بسیاری نمیدانند که تورکهای خراسان بخشی از تاریخ پرافتخار این منطقه بودهاند و نقش مهمی در شکلگیری هویت خراسان و منطقه داشتهاند. این بیاطلاعی باعث میشود که افراد به سادگی تحت تأثیر تبلیغات منفی قرار گیرند.
💢پیامدهای هویتگریزی:
افرادی که هویت خود را انکار میکنند، اغلب دچار نوعی سرخوردگی و تناقض درونی میشوند. چرا؟ چون انکار هویت چیزی نیست که واقعاً بتوان با آن راحت زندگی کرد. وقتی زبان، فرهنگ و تاریخ مادری خود را انکار میکنی، انگار بخشی از وجود خودت را کنار میگذاری. این تناقض در درازمدت میتواند به بحرانهای روانی یا اجتماعی منجر شود.
از سوی دیگر، همسویی این افراد با تفکر پانفارس یا ایدئولوژی برتری نژادی، عملاً به تحکیم همان سیستم سرکوبگر کمک میکند. این افراد ممکن است ناخواسته تبدیل به ابزاری شوند برای حذف بیشتر زبانها و فرهنگهای دیگر.
💢چگونه با این مسئله مواجه شویم؟
🔖برای مقابله با این شرایط، باید هم با هویتگریزان و هم با نسل جوان به شیوهای آگاهانه و مهربانانه برخورد کرد:
۱. آگاهیبخشی تاریخی: یکی از راهها، بازگو کردن تاریخ تورکهای خراسان است. جوانان باید بدانند که آنها بخشی از یک فرهنگ عظیم و پرافتخار هستند. مثلاً میتوان درباره نقش تورکها در تمدن خراسان، حضور آنها در ادبیات و هنر، و حتی در توسعه اقتصادی منطقه صحبت کرد.
۲. تقویت زبان مادری: آموزش زبان مادری در خانه و تلاش برای استفاده از آن در محیطهای اجتماعی میتواند حس افتخار به هویت را در نسل جوان تقویت کند. بسیاری از والدین باید بدانند که فراموش کردن زبان مادری به معنای قطع ارتباط با ریشههای تاریخی است.
۳. مقابله با تحقیرهای اجتماعی: باید به کسانی که به دلیل لهجه یا زبانشان مورد تمسخر قرار گرفتهاند کمک کرد تا این تجربهها را پشت سر بگذارند. محیطهای حمایتی، گروههای اجتماعی و حتی فعالیتهای هنری میتوانند به بازسازی اعتماد به نفس این افراد کمک کنند. این بخش بسیار مهم است به آن عميقا فکر کنید.
✍️Dəmir Gücü
_
___
https://t.me/xorasan_demir