تقابل اخلاقی کانت و نیچه

#نیچه

https://t.me/bookmusicbook

قرابت نیچه و خیام
آری گویی و شور هستی در میدان جنگ زندگانی

#نیچه
#خیام

https://t.me/bookmusicbook

درود رفقا، باز هم باز می‌گردم به عبارتی که بارها عنوان کرده‌ام: خیام قرن‌ها پیش از کامو عصیان کرد!! مصداق عصیان کاموگون خیام را در رباعی بالا می‌توان جست. آمدن به این عالم به اختیار ما نبوده است و با ما در این باره مشورتی نشده است! رفتن هم به خواست ما نیست!! پس حضور در این محنت‌کده را چگونه باید تاب آورد؟! پذیرش این پوچی در گام نخست و بعد هم دلخوش کردن به خوشی‌های هر چند کوچک. آری گفتن به زندگی و شاعرانه و سرمستانه زندگی کردن. به نوعی خیام از دل تیرگی سرمستی استخراج می‌کند.

چون آمدنم به من نبد روز نخست،
وین رفتن بی‌مراد عزمیست درست،
برخیز و میان ببند ای ساقی چست،
کاندوه جهان به می فرو خواهم شست.

#خیام

https://t.me/bookmusicbook

از چت جی‌پی‌تی خواستم که نیچه رو در یک قاب ایرانی و با حال و هوای شرقی طراحی کنه و همزمان از عناصر هنر ونسان ون‌گوگ استفاده کنه. نتیجه چیز جذابی از آب دراومد 👌🏽✨😁

#نیچه

https://t.me/bookmusicbook

چون تیغ به دست آری، مردم نتوان کشت
نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت

این تیغ نه از بهر ستمکاران کردند
انگور نه از بهر نبیذ است به چرخشت

عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده
حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت

گفتا که: که را کشتی تا کشته شدی زار؟
تا باز که او را بکشد؟ آن که تو را کشت

انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس
تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت

#رودکی
#ادبیجات

https://t.me/bookmusicbook

دلنشین مثل فرجام

#موسیقی

https://t.me/bookmusicbook

درود رفقا ✋🏽
چند خطی در باب این محدوده از اندیشه عمیق فردریش نیچه می‌نویسم:

مفهوم «خوش‌بینی تراژیک» یا Tragic Optimism یکی از ایده‌های بنیادین نیچه است که متاثر از تراژدی‌های یونان سربرآورده است.

در «خوش‌بینی تراژیک»، نیچه برخلاف خوش‌بینی سنتیِ مبتنی بر پیشرفت یا خیر نهایی (مثل دیدگاه‌های دینی یا ایده‌های مدرنیته)، از نوعی پذیرش شجاعانه و دلیرانه رنج، پوچی و تراژدی زندگی سخن می‌گوید که همانطور که بالاتر اشاره کردم، این دیدگاه از یونان باستان، به‌ویژه تراژدی‌های آتنی (مثل آثار سوفوکل) الهام گرفته است.

چند نکته‌ی کلیدی در این مفهوم:

1. پذیرش رنج به عنوان بخشی از زندگی: نیچه می‌گوید زندگی اصیل نه از طریق انکار درد، بلکه از راه پذیرش آن ممکن است. رنج، شرط رشد و آفرینش است.


2. خواست قدرت (Will to Power): در بطن این دیدگاه، «خواست قدرت» قرار دارد؛ اینکه انسان باید نه‌تنها با رنج کنار بیاید، بلکه آن را به نیرویی برای خلق معنا و زیبایی تبدیل کند.


3. آری گفتن به زندگی: این نوع خوش‌بینی یعنی گفتن «آری» به زندگی با تمام زشتی‌ها، بی‌عدالتی‌ها و رنج‌هایش – نه علی‌رغم آن‌ها، بلکه دقیقاً به‌خاطر آن‌ها.


4. در تقابل با نیهیلیسم: نیچه در تلاش است تا با «خوش‌بینی تراژیک» بر تهی‌گرایی (نیهیلیسم) غلبه کند. او می‌پرسد: آیا می‌توان به زندگی معنا داد وقتی هیچ معنا یا هدفی بیرونی وجود ندارد؟ پاسخ او، نوعی خلق معنا از دل بی‌معنایی است.

این نگرش نیچه از انسان موجودی مسئولیت‌پذیرتر نسبت به احوالات خویش خواهد ساخت که خود را می‌سازد و به جهانش آری می‌گوید و هنرمندانه زیست می‌کند.

#نیچه

https://t.me/bookmusicbook

در نظر نیچه بدبینی نشانه انحطاط و فساد و خوشبینی علامت سطحی بودن است و آنچه مطلوب است حالتی وسط این دو یعنی Tragic optimism و این حالتی است که توانایان دارند. یعنی توانایان نیک آگاهند که زندگی شر است و معذلک با دلیری با تراژدی زندگی روبه‌رو می‌شوند.

از کتاب فلسفه نیچه، به قلم مهرداد مهرین

#نیچه

https://t.me/bookmusicbook

چرا هنوز باید نیچه بخوانیم؟
زیرا نیچه، فیلسوف زمانه‌ی ماست—حتی اگر قرن‌ها پیش زیسته باشد.
در جهانی که معنا فرسوده شده، حقیقت تکه‌تکه شده، و انسان مدرن در هزار توی بی‌هویتی، مصرف‌زدگی و اضطراب گم شده، نیچه هنوز طنین دارد.

او پیش از همه، فروپاشی ارزش‌های سنتی را دید. گفت خدا مرده است—و بسیاری این را به اشتباه صرفاً نفی دین دانستند. اما نیچه، خبر از پایان یک کهکشان معنایی می‌داد: پایان دورانی که انسان می‌توانست به چیزی بیرون از خود تکیه کند.

و از همین‌جا، پرسش اصلی او سر برمی‌آورد:
اکنون که «خدا» مرده، چه کسی معنا خواهد آفرید؟

نیچه خواندن، یعنی روبه‌رو شدن با این مسئولیت. یعنی فهم این‌که دیگر قرار نیست کسی از بالا به ما بگوید چگونه زیست کنیم؛ ما باید خالقِ ارزش‌های خویش باشیم. ما باید شدن را بپذیریم، با رنج آشتی کنیم، و خود را همچون اثر هنری بیافرینیم.

نیچه را باید خواند، چون او دعوت‌نامه‌ای است به اصالت. چون در جهانی که پر شده از نسخه‌های آماده، ایده‌های قالبی، و زیست‌های تقلیدی، او ما را وامی‌دارد که «خودِ خویش» را بیافرینیم.

خواندن نیچه آسان نیست؛ چراکه آینه‌ای‌ست بی‌رحم.
اما اگر جرئت نگریستن در آن را داشته باشی،
ممکن است برای نخستین بار، چهره‌ی خود را ببینی.


#چرا_نیچه

پی‌نوشت: برای دسترسی به مطالب بیشتر #پادکست_شب یا عبارت اراده‌ی قدرت را جستجو کنید. ارادتمند: #ابوذر_شریعتی

https://t.me/bookmusicbook
#موسیقی

قلب ما با بندرعباس می‌تپد 🖤

#خیام
https://t.me/bookmusicbook

چون نیست مقام ما درین دهر مُقیم،
پس بی می و معشوق خطایی است عظیم.
تا کی ز قدیم و مُحْدَث امّیدم و بیم؟
چون من رفتم، جهان چه مُحْدَث چه قدیم.

#خیام

https://t.me/bookmusicbook

خیلی هم عالی. اگر دوست داشتید از کتاب‌ها برامون بگین و بهمون پیشنهاد مطالعه بدید.
چند موردی به ذهن خودم می‌رسه که می‌تونن برای اکثر مخاطبین قابل استفاده و سودمند باشن:

۱. در بین رمان‌ها هم نمونه‌های کلاسیک بی‌نظیرن هم آثار مدرن. چند مورد به عنوان پیشنهاد:
- موبی دیک از هرمان ملویل
- کنت مونت کریستو از الکساندر دوما
- الیور توییست از دیکنز
- بی‌نوایان از ویکتور هوگو
- داستان کوتاه‌های چخوف؛ شرط‌بندی یک نمونه بی‌نظیر از داستان کوتاه‌های چخوف است.
- اسیر قفقازی از تولستوی
- از بین رمان‌های کارگری آثار خوب بسیاری داریم ژرمینال امیل زولا، نان و شراب و ... اما یکی از مواردی که خودم متاخرا مطالعه کرده‌ام مادر از ماکسیم گورکی بود که همدردی عاطفی عمیقی در مخاطب بر می‌انگیزد.
- از امیل زولا مرگ الیویه بکای رو توصیه می‌کنم که یک داستان کوتاه در حال و هوای مرگ ایوان ایلیچ تولستویه اما با پرداختی بسیار متفاوت.
- از همینگوی پیرمرد و دریا
- ساندویچ ژامبون از بوکوفسکی هم دریچه بسیار مناسبی برای ورود به جهان بوکوفسکی است.
-فرانکنشتاین از مری شلی هم در بازه زمانی خاصی برای من تصاویر حیرت‌انگیزی خلق کرد.
-بیگانه از کامو
- از داستایفسکی هم شب‌های روشن

موارد بسیار دیگری هستند اما فعلا به همین موارد بسنده می‌کنم.

۲. در بین آثار فلسفی اگر بخواهم چند اثر سهل‌الوصول و خواندنی ارائه کنم:
- تاملات مارکوس اورلیوس یک اثر کلاسیک فوق‌العاده است. برای علاقه‌مندان به رواقی‌گری
- آثار روانشناسان موج سوم از جمله یالوم تلفیق دلپذیری از فلسفه و رمان ارائه می‌دهند. یک نمونه آن مسئله اسپینوزا.
- از تلفیق فلسفه و علم و تاریخ میشه به آثار یوال نوح هراری دست پیدا کرد از جمله انسان خردمند.
- دنیای سوفی برای کسانی که قصد ورود به ساحت فلسفه دارن.
- اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر برای دوستانی که به اگزیستانسیالیسم سارتر علاقه‌مند هستند دریچه خوبی برای ورود است.
۳. از بین داستان نویسان ایرانی هم همیشه صادق هدایت برای من محترم بوده‌است. می‌توانید داستان‌های کوتاه او از جمله سگ ولگرد را بخوانید.
۴. در ساحت شعر هم که خیام فراموش نشه 🫡😉
فکر می‌کنم به روز جهانی کتاب ادای دین کردم 🫱🏽‍🫲🏽🌹

#معرفی
#پیشنهاد

https://t.me/bookmusicbook

درود رفقا، امروز روز جهانی کتابه؟

امروز روز بزرگداشت سعدیِ جان است. نبوغ سعدی در ماجرا گفتن و شعر سرودن باعث شده است که ظریف‌ترین مناسبات اخلاقی، تاملات فلسفی، مسائل بحرانی و فراز و فرودهای زیستن را در قالب حکایت و شعر طرح‌ریزی کند و با کلامی شیرین این مسائل را پیش بکشد. تجربه زیسته سعدی بین همه مشاهیر زبان فارسی قابل اعتناست و دلیل مهم آن سفر است. پختگی سعدی از دل سیر و سفر بیرون آمده است و بسیار دیده است و چشیده است تا چنین نغز کلام‌آرایی کند. به تعبیر خود او:

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی

سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی
در کام نهنگان رو گر می‌طلبی کامی

جدا از حکمت و اندیشه و اخلاق، لذتی که مطالعه واژه‌چینی سعدی و تخیل او در ساحت عشق و عاشقی به دست می‌دهد غایت ندارد! یک نمونه کم نظیر:

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

اگر کسی سعدی را از دست بدهد، فرصت بسیار بزرگی را ارزان از کف داده است.

#سعدی
#ادبیجات

https://t.me/bookmusicbook

سه رکن رکین ساحت فکری من ✋🏽

درود رفقا، امروز از شما می‌پرسم و ازتون می‌خوام اگر دوست داشتید برام بنویسید. کدوم نگاه، کدوم جهان‌بینی یا کدوم فلسفه یا حتی فیلسوف بیشتر از باقی دستتون رو گرفته؟ می‌تونید از فیلسوف یا فلاسفه مورد علاقه‌تون بنویسید یا از نویسنده‌ها یا حتی هنرمندها که نوع نگاه شما به خودتون به جهان‌تون به جامعه‌تون و اساسا مواجهه شما با این عالم رو شکل دادن.


برای خود من لیست بلند بالایی وجود داره اما اگر قرار باشه از فلاسفه مورد علاقه‌م بگم سه نام بیش از باقی در ذهنم ظاهر می‌شوند:

۱. بندیکت اسپینوزا: اسپینوزا بیشترین تاثیر را بر مواجهه من با جهان هستی، فهمم از مسئله خدا و جایگاهم در این عالم داشت. فهم قوانین هستی و زندگی بیش و کم سازگارتر با طبیعت رو از باروخ اسپینوزا آموختم.

۲. فردریش نیچه: نیچه بیشترین تاثیر را در کشف فردیت برای من داشت. اینکه چنان ابرانسانی شوم که از ارزش‌های از پیش تعیین شده سبقت بگیرم، ساختار را در هم بکوبم و از نو بسازم! پس از نیچه دیگر حماقت افراد نادان که احتمالا تخریب‌گر و مسموم هستند مرا آزار نمی‌دهد چون ارزش فردی خود را درک کرده‌ام و در شرایطی اینچنین به تعبیر محسن نامجو:" سر داده ریشخندی و سِر مختصر کنم." نیچه از چشم انداز ابدیت نگریستن را به من آموخت. نیچه مرا به خودفرمانفرما بودن نزدیک‌تر کرد.

۳. کارل مارکس: مارکس مواجهه من با جامعه، ساختار قدرت و تاریخ سیاسی را شکل داد. حتی اگر مارکس را در درمان محل بحث و مناقشه بدانیم، در تحلیل‌های کم‌نظیر او خدشه‌ای دیده نمی‌شود. سازوکار جهان مدرن با مارکس قابل فهم‌تر است و نگاه بشر دوستانه، آدمی‌زادی و انسانی او ستودنی است.

شما هم بنویسید ❤️🌹

#تراوش
https://t.me/bookmusicbook

درود رفقا، سریال ریک و مورتی مجموعه بزرگسال کمدی و علمی تخیلی، که توصیه می‌کنم حتما تماشا کنید ( رفقای بزرگسال!!) پر از نکات و بحث‌های فلسفی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و ... است و قطعا در پیشنهادهای فیلم و سریال من قرار می‌گیرد اما در این پست قصد صحبت کلی درباره سریال را ندارم و تصمیم دارم به شکل جزئی به ماجرای یکی از قسمت‌ها بپردازم.

ریک و مورتی، فصل دوم، قسمت چهارم:

قصه این قسمت ورود یک انگل فضایی به خانواده‌ست که با القای خاطرات جعلی در ذهن افراد خانواده خودش را یک دوست قدیمی یا عضوی از خانواده جا می‌زند و بدین ترتیب از منابع آن‌ها تغذیه می‌کند و می‌تواند تولید مثل کرده و تکثیر شود. ریک، پدربزرگ دانشمند و عجیب‌وغریب خانواده با شلیک به این انگل‌ها آن‌ها را از بین می‌برد و به محض شلیک ظاهر واقعی انگل نمایان می‌شود و همه حیرت می‌کنند. کار از جایی دشوار می‌شود که تعداد این افراد جعلی در خانه زیاد می‌شود و حالا تشخیص واقعیت از رویا حتی برای ریک هم دشوار و چالش برانگیز می‌شود. کار به جایی می‌کشد که همه به هم شک دارند. چه کسی واقعی‌ست و چه کسی انگلی جعلی؟ در نهایت قصه به اینجا می‌رسد که مورتی، نوه نه چندان تیزهوش ریک، کشف می‌کند که تنها کسانی واقعی هستند که از آن‌ها خاطره بد داریم و هر کدام از شخصیت‌ها که جز کیف و شعف و شادی و نشاط با آن‌ها نداشته‌ایم و حال و وضعمان همیشه خوش‌خوشان بوده‌است، جعلی هستند! حالا ریک و مورتی معیاری برای سنجیدن واقعیت از خاطرات جعلی دارند. اگر شخصیتی بود که حتی یک بار با او ناراحتی، دلخوری، رنج و ... تجربه نکرده‌اند بلاشک آن شخصیت پری‌گونه، غیرواقعی است!
مسئله پنهان شده پشت این داستان تخیلی، مسئله‌ای جدی و این جهانی است! به تعبیری نیچه‌ای، اگر تار و پود رنج را از پارچه زندگی جدا کنیم، این پارچه از هم گسسته می‌شود! در جهانی به دور از توهم، در زیستی سالم و به دور از تاثیر اختلال یا مواد یا الکل یا خواب و رویا رنج جزئی لاینفک است. زخم می‌خوریم و زخم می‌زنیم! خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته و خودآگاه یا ناخودآگاه!! پس از در هم کوفتن تمام انگل‌ها در پایان داستان خانواده دور هم کنار میز غذاخوری جمع می‌شوند و جری، پدر خانواده که دلبسته جهان رویایی پیشین بود حالا این جهان خلوت که از آن خاطرات رویاگون به دور است برایش سرد و تاریک جلوه می‌کند و حالی فسرده دارد؛ در اینجا ریک عبارتی به یاد ماندنی به او می‌گوید با چنین مضمونی: " شاید به اندازه قبلی پر از شور و شادی نباشه اما دست‌کم واقعیه!

#تراوش

https://t.me/bookmusicbook

💠هر روانشناسی به یه همچین فولدری احتیاج داره که پر باشه از فیلم‌های آموزشی، مقاله و ابزارهای مورد نیاز.

💠این فولدر کلی ویدئو و فایل‌های آموزشی در حوزه‌های مختلف روانشناسی داره و کلی اطلاعات مفید و فرصت‌های شغلی بهتون میده

💠فقط کافیه دکمه‌ی ADD رو بزنید و این فولدر تخصصی رو در تلگرام خود ذخیره کنی 👇

https://t.me/addlist/oTFKOh9ckMc0ZDE0
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
✉️معرفی کانال ویژه امشب
✅دانلود رایگان فایل کارگاه های روانشناسی
💠 @PsychologyWorkshops

✅

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن هر چیزی که سابقاً هنر، ادبیات و فرهنگ نام داشت دیگر اثری برآمده از خیال و مهارت خالقانی منحصربه‌فرد نیست، بلکه محصول آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌هاست، به عبارت دیگر محصول ماشین‌های لعنتی.

ماریو بارگاس یوسا

بادها

https://t.me/bookmusicbook

چندی پیش ماریو بارگاس یوسا نویسنده تیزبین و نکته‌سنج امریکای لاتین چشم از جهان فروبست. تیغ تیز قلم او در قالب شیرین‌ترین روایت‌ها، چارچوب‌های پذیرفته شده توسط ذهن ما را در هم می‌کوبید و خُرد می‌کرد. آثار ماریو بارگاس یوسا بدون شک از خواندنی‌ترین آثار داستانی در دسترس هستند. پیشتر یکی از آخرین‌ کارهای او را معرفی کرده بودم؛ بادها.

https://t.me/bookmusicbook

در احوالی که جهان مدرن از هر یک از ما کالا می‌سازد و زندگی ربات‌گونه پیش می‌کشد و از خود بیگانگی را به سرحد خودش می‌رساند، شاید هنر یگانه ملجا ما باشد. شاید شعر و ادبیات، موسیقی و نقاشی هر یک راهی باشند تا دست هم را بفشاریم و آهن‌زدگی را از خویش برهانیم.
#هنر
#موسیقی
https://t.me/bookmusicbook

✨🔭 در مسیر خردورزی همسفریم سوار بر صفحات کتابها، غوطه‌ور در دنیای سوالها...

✍️ آموزش فلسفه از صفر صفر بصورت خیلی ساده و روان در قالب متن و ویس🕯️
📖 کلی تیکه از بهترین کتابهای ادبیات جهان همراه با بررسی و برداشت از هر کتاب🤌🏻
🍿🎬 معرفی فیلم و سریال با ترکیب نقل‌قولهایی از فلسفه و نویسنده‌های برتر👌
🗡️ سیاست عملی در زندگی شهروندی، با تگ #با_اولیس_در_پولیس 🏇🏻

🔗 @deadpoettt

⚡️ نظرتون چیه؟ بیایید در کنار هم، در دریای اندیشه‌ها غوطه‌ور شیم!

بر همین اساس فکر می‌کنم هر بار انسان بار ندامت را به دوش می‌کشد، پس از آنکه سرانجام رنج تحمل شده را هضم کرد و به پوست‌اندازی رسید، اندکی تیزبین‌تر، محتاط‌تر و سنجیده‌تر عمل می‌کند و سبک‌سری پیشین را نخواهد داشت زیرا در هر تجربه زیسته که برخاسته از میلی بوده است دو درس بزرگ نهفته است که تربیت کننده انسان خواهند بود. نخست درسی که از تحمل درد میل ارضا نشده به دست آمده و دوم درسی که از سیراب کردن آن بر می‌آید، خواه به رنج و درد دیگری تبدیل شده باشد، خواه به رنجی ناگوارتر.

#تراوش
https://t.me/bookmusicbook

گریهٔ شام و سحر، شُکر که ضایع نگشت

قطرهٔ بارانِ ما، گوهرِ یک‌دانه شد

#حافظ
از حافظ و تقابلش با زاهد خلوت‌نشین و دیگر مصداق‌ها در اشعار خیام متاخراً زیاد گپ زدیم. این بار بشنویم از سهیل نفیسی.🤝
https://t.me/bookmusicbook