یادداشت حسین پرنیا در واکنش به
صحبتهای داریوش پیرنیاکان در مراسم شب موسیقی«سکوتِ بیفریاد، اعتراضِ بیعمل»
موضعگیری جدید خانه موسیقی در واکنش به حذف نیمی از جامعه موسیقی، نهتنها تأسفبار، بلکه عمق انفعال و بیتفاوتی را در برابر فشارهای بیامان بر هنرمندان نشان میدهد. اعلام اینکه به جای صدور بیانیهای شفاف و صریح، سکوت را انتخاب کردهاند و از حضار خواستند تا برای یک دقیقه ایستاده سکوت کنند، چیزی جز یک نمایش رسانهای سطحی نیست. اگر قرار بود این نهاد واقعن به این فاجعه واکنش نشان دهد، لغو کامل برنامه، همراه با یک بیانیه اعتراضی که ابعاد این حذف را فریاد بزند، کمترین انتظار بود. اما اینطور نشد! و برنامه مثل همیشه برگزار شد، جوایز به افراد مورد نظر اهدا و با چند کلام بی رمق و نمادین، هم صورتمسئله را پاک کردند، هم خود را از هرگونه مسئولیت، شانه خالی نشان دادند.
این سکوت، نه همبستگی، که صدای تسلیم است. تسلیمی پشت یک دقیقه ایستادن پنهان شده، که در واقعیت هیچ بار معنایی ندارد.
اگر خانه موسیقی شجاعت دفاع از هنرمندان را داشت، میتوانست با تحریم برنامهها، تعلیق فعالیتهای رسمی، یا حتی یک حرکت جمعی با حضور چهرههای سرشناس موسیقی، صدای اعتراض را بلند کند. اما آنچه دیدیم، سکوتی بیرمق بود که نه تنها خفقان حاکم بر موسیقی را افشا نمیکند، بلکه به شکلی تلخ، آن را عادیسازی میکند. این در حالیست که جامعه موسیقی، از سانسور و ممنوعیتها گرفته تا حذف سیستماتیک صداها و سبکهای خاص، زیر فشار بیسابقهایست و نیاز به حامیای دارد که صدای او باشد، نه سکوتی که به کام سرکوبکنندگان تمام شود.
پارادوکس بزرگ ماجرا اینجاست: جایی که باید فریاد زد، سکوت میشود و جایی که باید عمل شود، به نمایش بسنده میکنند. این رویکرد و نظیر این، نمیتواند صدای نیمی از جامعه موسیقی را که به حاشیه رانده شدهاند بازتاب دهد، بلکه به مثابه خیانتی نرم به هنرمندانیست که انتظار حمایت دارند.
خانه موسیقی، که متشکل از افراد صاحبنام موسیقی و چهرههای برجسته و حرفهایست، باید پرچمدار دفاع از حقوق هنرمندان باشد، نه اینکه با انفعال، به ابزاری برای سرپوش گذاشتن بر زخمها بدل شود، زخمهایی که هر روز عمیقتر میشوند و با یک دقیقه سکوت التیام نمییابند.
سکوت برای چیست؟ آیا برای حفظ جایگاه و مصلحتاندیشیست یا ابراز ناتوانی در برابر فشارها؟
جامعه موسیقی حق دارد پاسخ بخواهد، نه اینکه با مسکن های رسانهای آرام شود. سکوت در برابر حذف، خود نوعی همراهی با حذفکنندگان است.
از ماست که بر ماست، تا کجا؟ تا به کی؟
کانال موسیقی سنتی "کُرُن موزیک" @koronmusic 🎶