Message
SC
Science Persian
2 296
subscribers
🔷 تاریخچه ژنتیکی ماموت ها در یک میلیون سال گذشته فاش شده است.
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان DNA میتوکندری ماموت‌هایی را که بین 1.3 میلیون تا 125 هزار سال پیش زندگی می کردند، تجزیه و تحلیل کردند و نقشه ای از تنوع ژنتیکی این حیوانات تهیه کردند.
داده‌های جدید تأیید می‌کنند که جمعیت اصلی ماموت‌ها از سیبری سرچشمه گرفته‌اند و تنوع آنها تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی در پلیستوسن اولیه و میانی بوده است. در آینده، مطالعه میتوژنوم ها به ما امکان می دهد تا در مورد گونه های جانوری در حال انقراض اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
بیشتر پستانداران شناخته شده برای بشر در 2.5 میلیون سال گذشته تکامل یافته‌اند. برای درک چگونگی این اتفاق، دانشمندان به اطلاعات ژنتیکی در مورد حیوانات در این دوره نیاز دارند. با این حال، اکثر نمونه های DNA قدیمی‌تر از 100 هزار سال نیستند. یافته های بعدی عملا حفظ نشده‌اند.
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان تصمیم گرفتند تنوع ژنتیکی ماموت‌هایی را که بیش از یک میلیون سال پیش زندگی می‌کردند، مورد مطالعه قرار دهند. برای انجام این کار، آنها بر روی ژنوم های میتوکندری تمرکز کردند - بخش هایی از DNA که از خط مادر منتقل می‌شود. آنها اغلب بهتر از DNA حجیم در هسته سلول حفظ می‌شوند.
محققان 34 ژنوم میتوکندری ماموت‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که 11 مورد از آنها به دوره پلیستوسن اولیه و میانی تعلق داشت - سن آنها از 1.3 میلیون تا 125 هزار سال پیش را شامل می‌شد. با مقایسه داده های جدید با 200 میتوژنوم که قبلاً مورد مطالعه قرار گرفته بود، دانشمندان نقشه‌ای از تنوع ژنتیکی ماموت‌ها به دست آوردند. این مطالعه تایید کرد که خطوط ژنتیکی اصلی ماموت‌ها از سیبری منشأ گرفته‌اند. تنوع جمعیت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی در دوران پلیستوسن اولیه و میانی قرار گرفت و تنوع پستانداران گاهی افزایش و گاهی کاهش می‌یابد. علاوه بر این، ماموت‌هایی که حدود یک میلیون سال پیش زندگی می‌کردند شبیه افراد بعدی نبودند - احتمالاً در این زمان، تنوع ژنتیکی کاهش یافته است.
جسیکا آ. توماس تورپ، یکی از نویسندگان این مطالعه از مؤسسه سانگر در بریتانیا، گفت: "با کاهش هزینه فن آوری‌های توالی یابی، میتوژنوم ها تا حدودی فراموش شده‌اند. با این حال، مطالعه ما نشان می‌دهد که آنها همچنان برای زیست شناسی تکاملی حیاتی هستند، زیرا فراوان تر از DNA هسته‌ای هستند." در آینده، استفاده از میتوژنوم‌ها به ما این امکان را می‌دهد که درباره گونه‌های منقرض شده یا در حال انقراض اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
https://academic.oup.com/mbe/article/42/4/msaf065/8107989
➡️ Science Persian
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان DNA میتوکندری ماموت‌هایی را که بین 1.3 میلیون تا 125 هزار سال پیش زندگی می کردند، تجزیه و تحلیل کردند و نقشه ای از تنوع ژنتیکی این حیوانات تهیه کردند.
داده‌های جدید تأیید می‌کنند که جمعیت اصلی ماموت‌ها از سیبری سرچشمه گرفته‌اند و تنوع آنها تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی در پلیستوسن اولیه و میانی بوده است. در آینده، مطالعه میتوژنوم ها به ما امکان می دهد تا در مورد گونه های جانوری در حال انقراض اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
بیشتر پستانداران شناخته شده برای بشر در 2.5 میلیون سال گذشته تکامل یافته‌اند. برای درک چگونگی این اتفاق، دانشمندان به اطلاعات ژنتیکی در مورد حیوانات در این دوره نیاز دارند. با این حال، اکثر نمونه های DNA قدیمی‌تر از 100 هزار سال نیستند. یافته های بعدی عملا حفظ نشده‌اند.
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان تصمیم گرفتند تنوع ژنتیکی ماموت‌هایی را که بیش از یک میلیون سال پیش زندگی می‌کردند، مورد مطالعه قرار دهند. برای انجام این کار، آنها بر روی ژنوم های میتوکندری تمرکز کردند - بخش هایی از DNA که از خط مادر منتقل می‌شود. آنها اغلب بهتر از DNA حجیم در هسته سلول حفظ می‌شوند.
محققان 34 ژنوم میتوکندری ماموت‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که 11 مورد از آنها به دوره پلیستوسن اولیه و میانی تعلق داشت - سن آنها از 1.3 میلیون تا 125 هزار سال پیش را شامل می‌شد. با مقایسه داده های جدید با 200 میتوژنوم که قبلاً مورد مطالعه قرار گرفته بود، دانشمندان نقشه‌ای از تنوع ژنتیکی ماموت‌ها به دست آوردند. این مطالعه تایید کرد که خطوط ژنتیکی اصلی ماموت‌ها از سیبری منشأ گرفته‌اند. تنوع جمعیت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی در دوران پلیستوسن اولیه و میانی قرار گرفت و تنوع پستانداران گاهی افزایش و گاهی کاهش می‌یابد. علاوه بر این، ماموت‌هایی که حدود یک میلیون سال پیش زندگی می‌کردند شبیه افراد بعدی نبودند - احتمالاً در این زمان، تنوع ژنتیکی کاهش یافته است.
جسیکا آ. توماس تورپ، یکی از نویسندگان این مطالعه از مؤسسه سانگر در بریتانیا، گفت: "با کاهش هزینه فن آوری‌های توالی یابی، میتوژنوم ها تا حدودی فراموش شده‌اند. با این حال، مطالعه ما نشان می‌دهد که آنها همچنان برای زیست شناسی تکاملی حیاتی هستند، زیرا فراوان تر از DNA هسته‌ای هستند." در آینده، استفاده از میتوژنوم‌ها به ما این امکان را می‌دهد که درباره گونه‌های منقرض شده یا در حال انقراض اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
https://academic.oup.com/mbe/article/42/4/msaf065/8107989
➡️ Science Persian
04/11/2025, 12:45
t.me/scince_persian/751
Similar message chronology:
Newest first
Similar messages not found