🔸نزدیک ترین راه حل بحران انرژی عراق.«تعامل سه جانبه ایران و عراق و ترکمنستان»
عراق حدود ۴۰ درصد از نیازهای برق خود را از ایران تأمین می‌کند.
واردات گاز طبیعی (۵۰ میلیون مترمکعب در روز) نقش حیاتی در تولید برق دارد.
مشکلات پرداخت به دلیل تحریم‌های آمریکا، منجر به بلوکه شدن دارایی‌های ایران در بانک‌های عراقی شده است.
تحریم‌های آمریکا :
واشنگتن با عدم تمدید معافیت‌های تحریمی، فشار قابل توجهی بر عراق وارد کرده است.هدف اصلی آمریکا، کاهش وابستگی عراق به ایران و جذب کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به‌عنوان جایگزین است.
مشکلات داخلی عراق :
زیرساخت‌های ضعیف انرژی و شبکه‌های برق قدیمی.
کمبود سرمایه‌گذاری در توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشیدی.
عدم پیشرفت کافی در پروژه‌های اتصال به شبکه برق منطقه‌ای (مانند ترکیه و شورای همکاری خلیج فارس).
نقش ترکمنستان به‌عنوان جایگزین عملی
ترکمنستان با ذخایر گازی غنی و موقعیت جغرافیایی مناسب، می‌تواند به‌عنوان یک جایگزین قابل اعتماد برای ایران در تأمین نیازهای انرژی عراق عمل کند. در ادامه، مزایای این همکاری برای هر یک از طرف‌ها بررسی می‌شود:
مزایای برای عراق تأمین پایدار انرژی :
واردات گاز از ترکمنستان از طریق خطوط لوله موجود، به عراق اجازه می‌دهد تا نیازهای خود را بدون وقفه تأمین کند.
کاهش وابستگی به ایران و تنوع‌بخشی به منابع انرژی.
صرفه‌جویی در هزینه‌ها :
استفاده از زیرساخت‌های موجود (خطوط لوله ایران) به جای سرمایه‌گذاری سنگین در پروژه‌های جدید.
تقویت همکاری‌های منطقه‌ای :
این توافق می‌تواند به بهبود روابط دیپلماتیک و اقتصادی عراق با ترکمنستان و ایران کمک کند.
مزایای برای ایران
کاهش فشار بر زیرساخت‌های داخلی :
انتقال گاز ترکمنستان از شمال به جنوب ایران، نیاز به پمپاژ گاز از میادین جنوبی به شمال را کاهش می‌دهد.
افزایش انعطاف‌پذیری در صادرات :
ایران می‌تواند حتی در شرایط کمبود داخلی، صادرات گاز به عراق را حفظ کند.
درآمد غیرمستقیم :
با دریافت ۳۰ درصد از گاز ترکمنستان به‌عنوان کارمزد، ایران منافع اقتصادی مستقیمی به دست می‌آورد.
مزایای برای ترکمنستان
دسترسی به بازارهای جدید :
صادرات گاز به عراق از طریق ایران، فرصتی برای ترکمنستان است تا بازارهای بزرگ‌تری را در منطقه هدف قرار دهد.
توسعه زیرساخت‌ها :
احداث خطوط لوله اضافی و ایستگاه‌های پمپاژ، ظرفیت صادراتی ترکمنستان را افزایش می‌دهد.
چالش‌ها و موانع
موانع سیاسی :
تنش‌های منطقه‌ای و روابط پیچیده میان کشورهای حوزه خلیج فارس می‌تواند اجرای این پروژه را دشوار کند.
مشکلات فنی :
نیاز به توسعه و بهبود زیرساخت‌های موجود (خطوط لوله، ایستگاه‌های پمپاژ و تجهیزات).
مشکلات مالی :
تضمین مکانیسم‌های پرداخت بین طرف‌ها، به‌ویژه در شرایط تحریم‌های بین‌المللی.
وابستگی به همکاری ایران :
ایران به‌عنوان واسطه در این توافق نقش کلیدی دارد و هرگونه اختلال در این نقش می‌تواند به کل پروژه آسیب بزند.
راهکارهای احتمالی برای غلبه بر چالش‌ها
دیپلماسی منطقه‌ای :
تقویت همکاری‌های دیپلماتیک بین عراق، ایران و ترکمنستان برای تسهیل اجرای این پروژه.
استفاده از میانجی‌گری بین‌المللی :
کشورهای ثالث مانند عمان یا سازمان‌های بین‌المللی می‌توانند در تضمین پرداخت‌ها و حل اختلافات نقش ایفا کنند.
سرمایه‌گذاری مشترک :
جذب سرمایه‌گذاران بین‌المللی برای توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز.
تنوع‌بخشی به منابع انرژی :
همزمان با اجرای این توافق، عراق باید به‌طور موازی به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر (مانند خورشیدی و بادی) بپردازد.
نتیجه‌گیری
ترکمنستان می‌تواند نقشی کلیدی در کاهش بحران انرژی عراق ایفا کند. توافق سه‌جانبه بین عراق، ایران و ترکمنستان، نه تنها به تأمین پایدار انرژی عراق کمک می‌کند، بلکه منافع اقتصادی و راهبردی متعددی برای همه طرف‌ها به همراه دارد. با این حال، موفقیت این پروژه به دیپلماسی مؤثر، همکاری منطقه‌ای و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها بستگی دارد. در نهایت، این توافق می‌تواند الگویی برای همکاری‌های انرژی در منطقه باشد و به افزایش امنیت انرژی و ثبات منطقه‌ای کمک کند.
▪️تحلیل آخرین اخبار و رویدادهای عراق.
🔸انتشار همراه با ذکر منبع
▪️مرکز_مطالعات_عراق
🆔https://t.me/instituteofiraqistudies
🆔https://eitaa.com/instituteofiraqistudies