Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.
В томленьях грусти безнадежной,
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.
Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твои небесные черты.
В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слез, без жизни, без любви.
Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.
И сердце бьется в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество, и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.

А.Пушкин


Сыккыс көҥүл тылбааһа

Эриэккэс ол күнү өйдүүбүн:
Эйигин аан бастаан көрбүппүн,
Элэгэс түгэни туппуппун,
Эн кэрэ дьүһүҥҥүн сөхпүппүн.

Санааргыыр, айманар күннэрбэр,
Санньыара хараастар кэмнэрбэр
Эн нарын куоласкын истэрим,
Эйигин түһээммин көрөрүм.

Сыл-хонук элэҥнээн ааспыта,
Сыыйыллар мин ырам өспүтэ,
Эн нарын куолаһыҥ сүппүтэ,
Эриэккэс дьүһүнүҥ куоппута.

Ол онтон элбэх сыл ааспыта,
Олоҕум бытааннык сыыллара,
Төлөннөөх иэйиини билбэккэ,
Тапталы, олоҕу туойбакка.

Эйигин соһуччу көрүстүм,
Эмиэ, дьэ, дууһалыын долгуйдум:
Элэгэс түгэни мин туттум,
Эн кэрэ дьүһүҥҥүн мин сөхтүм.

Сүрэҕим эдэрдии долгуйар,
Сүр күүскэ тэбиэлиир, нүөлүйэр:
Төлөннөөх иэйиини мин биллим,
Тапталы, олоҕу мин туойдум.