آنچه باعث می‌شود بتوانیم سال‌ها با شریک زندگی‌مان رابطه صمیمانه برقرار کنیم این است که بتوانیم خشم و گاهی نفرتی را که در رابطه به وجود می‌آید تحمل کنیم، رفتار مخرب نشان ندهیم و به او صدمه نرسانیم. این موضوع در مورد دوستان و خانواده هم صادق است.

تحمل این نوع دوسوگرایی به این معناست که یاد بگیریم، بدون ‌آنکه از پا دربیاییم، هیجانی را تجربه کنیم و همچنین درک کنیم که همه احساسات موقتی‌اند. تحمل دوسوگرایی یعنی قادر باشیم این‌ فکر و اعتقاد را داشته باشیم که: ممکن است الان از تو متنفر باشم و بخواهم خرخره‌ات را بجوم. اما می‌دانم که این احساس می‌گذرد و درنهایت، باز هم به تو عشق می‌ورزم.

شاید شما کسانی را بشناسید که مدام از این رابطه به آن رابطه عاشقانه می‌پرند یا مدام دوست عوض می‌کنند و با دوستان قبلی‌شان به هم می‌زنند. اگر نمی‌توانید واقعیت هیجانات آمیخته را تحمل کنید، مشکل بتوانید در روابط صمیمی بلند‌مدت دوام بیاورید.

جوزف برگو