همه چیز اینجاست.
نه در آینده‌ای که هنوز نیامده،
نه در گذشته‌ای که سایه‌اش را بر دوش می‌کشیم.
زندگی، همین حالاست—
در تپش‌های ناپیدای بودن،
در لرزش ظریف احساسی که بی‌نام می‌آید و بی‌نام می‌رود.
بودن، یعنی هم‌آغوش شدن با زندگی،
آنگونه که هست.
نه آن‌طور که می‌خواهیم باشد.
در این میدان،
«تمرین» تبدیل می‌شود به شکلی از
ایستادن در برابر نیستی:
با یک مکث آگاهانه، با اجازه دادن به درد برای بودن، با شنیدن صدایی که همیشه درون‌مان بوده اما خاموش مانده.✨

تمرین یعنی
به‌جای پر کردن خلأ، در آن بنشینی.
به‌جای اصلاح تجربه، آن را ببینی.
و به‌جای ساختن معنا،
معنایی را که می‌خواهد خودش را نشان دهد، دعوت کنی.
در دل این ماندنِ شجاعانه،
اتفاقی بی‌صدا می‌افتد:
تو به جریان زندگی وصل می‌شوی—
نه جریانی آرام و بی‌درد،
بلکه جریانی زنده، صادق، و همیشه در حرکت؛
میان نفس‌ها،
پشت سکوت‌ها،
در ژرفای اکنون.
سکوت می‌فهمد.
بدن می‌داند.
و جآن، آهسته، راهش را پیدا می‌کند.

@man_x_hastam
✾࿐༅🍃🌸🍃༅࿐✾‌‎