ترویج زبان فارسی در قرن نوزدهم ایران نه تنها پروژه‌ای فرهنگی، بلکه بخشی از راهبرد ژئوپولیتیک بریتانیا برای مهار نفوذ عثمانی، کنترل هویتی ایران، و پیوند دادن آن به هند مستعمره بود. پارسیان هند، با ثروت، نفوذ و پیوندهای تاریخی خود، بازوی اجرایی این پروژه شدند و زمینه‌ساز شکل‌گیری هویتی جدید برای ایران مدرن شدند. این روند تأثیرات عمیقی بر سیاست‌های زبانی، آموزشی و هویتی در ایران معاصر گذاشته که همچنان ادامه دارد.

منابع و مآخذ

1. Amanat, Abbas. Iran: A Modern History. Yale University Press, 2017.
2. Green, Nile. Islam and the Army in Colonial India: Sepoy Religion in the Service of Empire. Cambridge University Press, 2009.
3. Tavakoli-Targhi, Mohamad. Refashioning Iran: Orientalism, Occidentalism and Historiography. Palgrave Macmillan, 2001.
4. Frye, Richard N. The Heritage of Persia. Mazda Publishers, 2000.
5. Hinnells, John R. The Zoroastrian Diaspora: Religion and Migration. Oxford University Press, 2005.
6. بریج، مارک و مایکل نیومن. «بازی بزرگ؛ رقابت استعماری روسیه و بریتانیا در آسیا»، ترجمه حسن افشار، نشر ماهی، ۱۳۹۸.

7. دولت‌آبادی، صادق. تحلیل تاریخ فرهنگ مدرن ایران. تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۳.

جمع آوری و تدوین توسط مُھیم بلوچ (سرخوش)

استوکھلم آپریل ۲۰۲۵

@qazvinturklari