ذهن ما برای خودش یک منطقه امن دارد، این منطقهی امن برگرفته از تمام عادتها و شیوه فکری است که ما در طول سالها ذخیره کردهایم، و چون ذهن همیشه شرایط قابل پیشبینی را دوست دارد یعنی عادتهایی که سالها در آن نهادینه شدهاند. بنابراین وقتی اولین قدم را برای شکستن این الگوها برمیداریم همه چیز ممکن است ترسناک به نظر برسد؛ سریع ناامید میشویم، زود خسته میشویم و فکر میکنیم از پسش برنمیآییم، در ابتدا ذهن تمام تلاشش را میکند همان شرایط قبلی حفظ بشود برای همین است که فرآیند تغییر به مرور و آهستگی شکل میگیرد، وقتی به این موضوع آگاه باشیم و بدانیم که مقاومتهای ذهنی بخشی از فرآیند تغییر کردن هستند، میتوانیم همچنان آگاهانه در مسیر رشد و تغییر پا برجا باقی بمانیم. @behtarinammann