كَأننِي لَم أنْتَبِه إلّا الآن إِلى مَا فَعَلهُ الزَمَنُ بِي. أمَا كَان في وسعِه أن يُعَلِّمني الحِكمَة، كَما علّمني التَاريخُ السُخرِيةَ بثَمن أقلّ من الرَحِيل!
گویی که اکنون پی بردهام به آن چه که روزگار بر سر من آورده است. آیا او نمیتوانست درایت را به من بیاموزد، همان گونه که تاریخ سُخرهگری را به بهایی کمتر از رفتن به من آموخت!