«آرزو دارم یک بار دیگر سر کلاس بروم و ضمن درس دادن بمیرم.
آن همه دست که هر چه می گویی می نویسند.
آن همه چشم که به آدم دوخته شده، آن همه گوش_چشم ها و گوش ها و دست‌های نوجوان و جوان_و بعدها این چشم‌ها و گوش‌ها و دست‌های پیر می شوند، اما شاید خاطرۀ تو در ذهن آن‌ها بماند و گاه گداری برای بچه ها و نوه هایشان بازگو کنند و آدم اگر هم دیگر نباشد،
در یاد و ذکر آنها به زندگی اش ادامه می دهد.» 

#دکترسیمین‌دانشور، جزیره سرگردانی، ص ۷۳

زادروز بانو دکتر سیمین دانشور
🪷🪷