آدمی که نمی‌خواند، یا کم می‌خواند یا فقط پرت و پلا می‌خواند، بی‌گمان اختلالی در بیان دارد، این آدم بسیار حرف می‌زند اما اندک می‌گوید، زیرا واژگانش برای بیان آنچه در دل دارد بسنده نیست(ماریو بارگاس یوسا، چرا ادبیات؟، نشر لوح فکر، چاپ دوم، ۱۳۸۵، ترجمه‌ی عبدالله کوثری، ص ۱۰).
🪷🪷