یکی در حد پرستیدن دوستت داره، یا خیلی در حق تو مهربانی و دستگیری داره ؛ هوا برت میداره و با خودت میگی: پس من فوق العاده آدم خوب و پرستیدنی هستم! برم بنده های بهتری پیدا کنم! میری و میبینی خبری از بنده منده نیست. فقط یادت باشه تو خوب نبودی، اون آدم دست خدا بود ، عاشقت بود!