══ 🔻 ══ ❥
♦️مراقـبــه پـاڪـســازی یـوگـا
◐ ManMHastam

🔺🔺

‌روز و شب در چشم تو، تصویر موعود من است


#قیصر_امین‌_پور

سایه ات را از مدار رو سیاهان بر مدار
ماه از شب بر نمی‌گیرد نگاه خویش را

#علی رضا_بدیع🕊

••••

سلوک عارف با عقل است
عقل، گوهر شریف الهی است.
بدون عقل هیچ کس نمی‌تواند کاری بکند

آنجا که عقل تضییع شد، انسان هم تضییع شده است. راه معرفت عقل است اما نه عقل اقتصادی، سود اندیش و حسابگر.


عقل، عقل‌هاست. عقل در مرتبه‌ای محاسبه‌های خودش را می‌کند البته، این مرتبه هم مهم است.
اما عقلی هست که از این محاسبات و مرتبه‌های پایین‌تر بالا می‌رود و عرفای ما به این عقل پایبند بودند و حرکت می‌کردند.

یا رب .......

‏درست است که زندگی بسیار غم‌انگیز و بیهوده است

امّا تنها چیزی است که ما داریم..........

دست‌ نوشته ی
#عباس_کیارستمی
در سال‌نامه‌ ی ۱۳۷۶

‏درست است که زندگی بسیار غم‌انگیز و بیهوده است امّا تنها چیزی است که ما داریم

دست‌ نوشته ی
#عباس_کیارستمی
در سال‌نامه‌ ی ۱۳۷۶

‍میر ِ من ، خوش می روی

کاندر سر و پا میرمت


غزل 92 حضرت حافظ
🎤سیمااسعدی

‍میر ِ من ، خوش می روی

کاندر سر و پا میرمت


غزل 92 حضرت حافظ
🎤سیمااسعدی

‏تنهایی خطرناک است، اعتیادآور است.

وقتی متوجه شدید که چقدر آرامش در آن وجود دارد، دیگر دلتان نمی‌خواهد با دیگران باشید.

#کارل_گوستاو_یونگ


.
.

                                
  به اردی بهشت سفر می کنم
مانند ِ آلاله ای زرد
بر حاشیه ی وحشیِ چشمه سار !
می رقصم
با موسیقیِ  رود
مثلِ شاپرکی
بی قرار از دشتهای گم شده ی بهشت
که نشانی اش
دره های دماوند است...‌

#سودابه_احمدی

.
.

                                
  به اردی بهشت سفر می کنم
مانند ِ آلاله ای زرد
بر حاشیه ی وحشیِ چشمه سار !
می رقصم
با موسیقیِ  رود
مثلِ شاپرکی
بی قرار از دشتهای گم شده ی بهشت
که نشانی اش
دره های دماوند است...‌

#سودابه_احمدی

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته است هنوز...
ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده‌ی من
ارغوان
شاخه همخون جدا مانده من... ✨🥀

#هوشنگ_ابتهاج

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته است هنوز...
ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده‌ی من
ارغوان
شاخه همخون جدا مانده من... ✨🥀

#هوشنگ_ابتهاج

کسی که حُسن و خَطِ دوست در نظر دارد
محقَق است که او حاصل بصر دارد

چو خامه در رهِ فرمانِ او، سرِ طاعت
نهاده‌ایم مگر او به تیغ بردارد

کسی به وصلِ تو چون شمع یافت پروانه
که زیرِ تیغِ تو هر دم سری دگر دارد

به پای‌بوس تو دستِ کسی رسید که او
چو آستانه بدین در، همیشه سر دارد

ز زهدِ خشک ملولم‌، کجاست بادهٔ ناب‌؟
که بویِ باده مدامم دماغ تر دارد

ز باده هیچت اگر نیست، این نه بس که تو را
دمی ز وسوسهٔ عقل بی‌خبر دارد؟

کسی که از رهِ تقوا قدم برون ننهاد
به عزمِ میکده اکنون رهِ سفر دارد

دل‌ِ شکستهٔ حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله، داغ هوایی‌، که بر جگر دارد

#حافظ
غزل شمارهٔ ۱۱۷: دل ما به دور رویت ز چمن فَراغ دارد »« غزل شمارهٔ ۱۱۵: درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد

••••

ای آفتاب!
که برنیامدنت
شب را جاودانه می‌سازد،
بر من بتاب!
پیش از آن ‌که
در تاریکی خود گُم شَوم . . .‌

نوشتن کنار صف های زشت که همیشه شاهدش بودیم و هستیم صف زیبایی هم تشکیل شده
و
زیباترین صفی که تو عمرمون میتونیم ببنیم
اینه که ایرانی با هر تفکر و هر طبقه اجتماعی و هر تیپ و قیافه و شکل و شمایلی صف کشیده برای اهدای خون به هموطنش



همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد
زان ولایت که مهتران دارند
بهترین جای بهتران دارند

📚هفت پیکر_خمسه
👤نظامی گنجوی

نوشتن کنار صف های زشت که همیشه شاهدش بودیم و هستیم صف زیبایی هم تشکیل شده
و
زیباترین صفی که تو عمرمون میتونیم ببنیم
اینه که ایرانی با هر تفکر و هر طبقه اجتماعی و هر تیپ و قیافه و شکل و شمایلی صف کشیده برای اهدای خون به هموطنش



همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد
زان ولایت که مهتران دارند
بهترین جای بهتران دارند

📚هفت پیکر_خمسه
👤نظامی گنجوی

‌بنــــ﷽ــام تـــــو.....



گاه از خود می پرسم؛
پس چه هنگام کاسه‌ها از این آب‌های روشن پُر خواهد شد؟ راستی چه هنگام؟
کار من تماشاست و تماشا گواراست.

من به مهمانی جهان آمده ام.
و جهان به مهمانی من.
اگر من نبودم، هستی چیزی کم داشت. اگر این شاخه بید خانه ما، هم اکنون نمی‌جنبید، جهان در چشم به راهی می‌سوخت. همه چیز چنان است که  می‌باید. آموخته‌ام که خُرده نگیرم. شکفتگی را دوست دارم و پژمردگی را هم...


🔸بخشی از
نامه‌ی سهراب سپهری به دوستش

‌بنــــ﷽ــام تـــــو.....



گاه از خود می پرسم؛
پس چه هنگام کاسه‌ها از این آب‌های روشن پُر خواهد شد؟ راستی چه هنگام؟
کار من تماشاست و تماشا گواراست.

من به مهمانی جهان آمده ام.
و جهان به مهمانی من.
اگر من نبودم، هستی چیزی کم داشت. اگر این شاخه بید خانه ما، هم اکنون نمی‌جنبید، جهان در چشم به راهی می‌سوخت. همه چیز چنان است که  می‌باید. آموخته‌ام که خُرده نگیرم. شکفتگی را دوست دارم و پژمردگی را هم...


🔸بخشی از
نامه‌ی سهراب سپهری به دوستش

(برق نیستان همیم)

ما اسیران، همه مرغانِ خوش الحان همیم
همزبانِ قفس و همدمِ بستان همیم

جمع گردیده به یکجا همه چون رشتهٔ شمع
همه دلسوز هم و سر به گریبان همیم

می‌کند عکس یکی جلوه در آیینه ی ما
چشم بگشوده به روی هم و حیران همیم

لیلی ما همه در عالم معنی ست یکی
در حقیقت همه مجنون بیابان همیم

جان سپردن به خموشی ز هم آموخته ایم
عشقبازان همه شاگرد دبستان همیم

تیره بختان همه از آتش هم می‌سوزیم
همه آتش نفسان ، برقِ نیستان همیم

عندلیب و من و پروانه نداریم نزاع
آخر این قومِ جگرسوخته، یاران همیم

چشم سیریم و نداریم امیدی به کسی
ما فقیران همه قانع به لب نان همیم

 "قصاب کاشانی"

••••

که این طور!


هاکوئین، استاد ذن، در یکی از شهرهای کشور ژاپن زندگی می‌کرد.
این مرد فرزانه از احترام فراوانی برخوردار بود و بسیاری از مردم برای بهره‌گیری از آموزه‌های معنوی او به دیدنش می‌رفتند.
روزی از قضا، دختر جوان همسایه او باردار شد.
وقتی والدین دختر با سرزنش و اوقات تلخی از فرزند خود بازخواست کردند تا نام پدر بچه‌ای را که در شکم داشت به آنها بگوید، او سرانجام گفت که استاد هاکوئین پدر بچه است.
پدر و مادر آن دختر با خشم به سراغ استاد رفتند و با داد و فریاد هاکوئین را متهم کردند که بنا به اقرار دخترشان، او پدر بچه می‌باشد.
تنها پاسخ استاد این بود که «این طور!»

خبر این رسوایی در سراسر شهر پیچید و به شهرهای دیگر رسید. استاد، آبروی خود را از دست داد که البته این ماجرا او را ناراحت نکرد. دیگر هیچ کس به دیدن هاکوئین نیامد، با این حال او همچنان خونسرد بود. والدین آن دختر پس از تولد کودک، بچه را نزد استاد آوردند و گفتند : «تو پدر بچه هستی، پس خودت هم از او مراقبت کن!» هاکوئین با مهر و علاقه از بچه نگهداری کرد.

سال بعد، مادر کودک با پشیمانی به خانواده‌اش اعتراف کرد که پدر بچه، مرد جوانی است که در قصابی کار می‌کند.
پدر و مادر با سرافکندگی نزد استاد رفتند، از او پوزش خواستند و طلب بخشش کردند : «ما به راستی متاسفم و آمده‌ایم که کودک را پس بگیریم. دخترمان اعتراف کرده که شما پدر بچه نیستید». هنگامی که استاد، بچه را به آن خانواده میداد، تنها حرفی که گفت، این بود: «که این طور!»
پاسخ استاد به حقیقت و دروغ، خبر بد و خبر خوب، یکسان است: «که این طور!» او به شکل لحظه، چه خوب و چه بد اجازه می‌دهد همان گونه که هست، باشد و از این رو با داستان نمایشی بشر همراه نمی‌شود. برای هاکوئین فقط این لحظه وجود دارد و این لحظه به همان شکل که هست، هست. رویدادها شخصی نشده‌اند و او قربانی هیچ کس نیست. استاد به اندازه‌ای با هر آنچه روی می‌دهد یکی شده است که دیگر هیچ رویدادی بر او چیرگی ندارد. فقط مقاومت در برابر آنچه روی می‌دهد است که شما را درمانده می‌سازد و جهان، حکم شادی و اندوه شما را صادر می‌کند.
کودک با مهر و علاقه نگهداری می‌شود. بدی توسط نیروی مقاومت نکردن به خوبی تبدیل می‌گردد. استاد همواره به آنچه لحظه حال می‌طلبد، پاسخ مناسب می‌دهد؛ هنگامی که زمان آن فرا می‌رسد، می‌گذارد که بچه برود.
برای لحظه‌ای تصور کنید که «من درون» در برابر هر یک از مراحل گوناگونی که این رویدادها پدیدار می‌شدند، چه واکنشی از خود نشان می‌داد.

هر کجا که رهایت میکنم
از شعر هایم سر در می آوری

راهت را گم کرده ای
یا قصد جانم کرده ای ؟

#مهرداد_حق_محمدی ✨
‏

خوش بُوَد گر
محک تجربه آید به میان
 تا سیه روی شود
هر که در او غش باشد

حافظ

مرا یکی دوست نمای بود
مریدی دعوی کردی
می آمد که مرا یک جان است
نمی دانم که در
قالب تست یا در قالب من
به امتحان روزی گفتم :
ترا مالی هست
مرا زنی بخواه با جمال
اگر سیصد خواهند
تو چهارصد بده
خشک شد بر جای

مقالات شمس تبریزی


.
.
.

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیاد عمر بر بادست
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست

#حافظ
تو و طوبی و ما و قامتِ یار
فکرِ هرکس به قدرِ همّت اوست

گر من آلوده‌دامنم چه زیان#زاهد
همه عالم گواهِ عصمتِ اوست


#حافظ

عکاس جیمز کرومبی بعدازاینکه ماه‌ها منتظر دسته سارها ماند درنهایت توانست این تصویر فوق‌العاده را ثبت کند. در یک‌لحظه از این تصویر، این دسته سارها خودشان به شکل یک پرنده درمی‌آیند.

"چون نگه کردند آن سی مرغ زود
بی‌شک این سی مرغ آن سیمرغ بود

در تحیر جمله سرگردان شدند
می ندانستند این، تا آن شدند

خویش را دیدند سیمرغِ تمام
بود خود سیمرغ سی مرغِ مدام

چون سوی سیمرغ کردندی نگاه
بود آن سیمرغ، این کاین جایگاه

ور بسوی خویش کردندی نظر
بود این سی مرغ ایشان، آن دگر

ور نظر در هر دو کردندی به هم
هر دو یک سیمرغ بودی بیش و کم

بود این یک آن و آن یک بود این
در همه عالم کسی نشنود این

آن همه غرق تحیر ماندند
بی تفکر در تفکر ماندند"

#عطار

غم داستانی تازه سر کرده است....🥀🥀🥀

این چه رازی ست
که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید؟

#هوشنگ_ابتهاج

تسلیت ایران...
واقعه‌ی جانسوز و جگرخراش بندر شهید رجایی را با چشمانی خونبار و دلی داغدار ، تسلیت عرض میکنم و برای جان باختگان این حادثه ، غفران و رحمت بی واسعه ی الهی و برای آسیب دیدگان ، سلامت عاجل و شفای کامل و برای داغ دیدگان ، صبر و اجر را از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم .


🖤🖤🥀🖤🖤🥀🖤🖤

زخم کآید بر منی آید همه
تا تو می‌رنجی، منی داری هنوز


#عطار
#خودبینی


══ 💜 ══ ❥
🕉 مـرگ هم زیـبــاســت
◉ Marg_hamZibast
🕉  شـاهِ مـردان عـلــی (ع)
◉ Ali121Ali  Ali121Ali
▪️▪️

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون عشقی که بر جانی
آتش در نیستان

با نوای استاد #شهرام ناظری
#مجذوبعلی شاه تبریزی

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون عشقی که بر جانی
آتش در نیستان

با نوای استاد #شهرام ناظری
#مجذوبعلی شاه تبریزی

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد

شعله تا سرگرم کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد

نی به آتش گفت : کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟

گفت آتش بی سبب نفروختم
دعوی بی معنی ات را سوختم

زانکه می گفتی نیم با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود

مردی را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است


آتش در نیستان

شاعر حضرت #مجذوبعلی شاه تبریزی

بهشت جایی است که توان درونی‌ات
برای مبارزه با مشکلات بیرونی کافی باشد.

#کارل_گوستاو_یونگ

و جهنم جاییه که
کاری از دستت برنمیاد

دلم زِ صورتِ خوبِ تو پی بہ معنی بُرد
کہ چرخ ، نقشی ازین خوب‌تَر نمی‌بَندَد

#فروغی_بسطامی

دلم زِ صورتِ خوبِ تو پی بہ معنی بُرد
کہ چرخ ، نقشی ازین خوب‌تَر نمی‌بَندَد

#فروغی_بسطامی

جهان
به
اعتبار
خنده ی
تو
زیباست


پس بخند تا امید جوانه زند

✨️گر غیرتی کند مژه ی اشک بارِ ما
شاید که بی‌نصیب نماند بهارِ ما

ما رهروان خانه‌نشین چشم حیرتیم
بخت سیاه، سرمه‌ی دنباله‌دارِ ما

نبود عجب ز آتش دل بعد مرگ نیز
گر خشتِ خام پخته شود بر مزار ما

بنشین به جای خویش که تا ایستاده‌ای
پیش تو از ادب ننشیند غبارِ ما

طالب سمندِ چرخِ خرد می‌گذاشتی
دادی اگر عنان به کف اختیار ما

#طالب_آملی

امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
از تو شکرافشانم این جا هم و آن جا هم

دل باده تو خورده وز خانه سفر کرده
ما بی‌دل و دل با تو با ما هم و بی‌ما هم

ای دل که روانی تو آن سوی که دانی تو
خدمت برسان از ما آن جا و موصی هم

ما منتظر وقت و دل ناظر تو دایم
در حالت آرامش در شورش و غوغا هم

از باده و باد تو چون موج شده این دل
در مستی و پستی خوش در رفعت و بالا هم

ابر خوش لطف تو با جان و روان ما
در خاک اثر کرده در صخره و خارا هم
با تو پس از این عالم بی‌نقش بنی آدم

خوش خلوت جان باشد آمیزش جان‌ها هم
زان غمزه مست تو زان جادو و جادوخو

خیره شده هر دیده نادان هم و دانا هم
من ننگ نمی‌دارم مجنونم و می دانی
هم عرق جنون دارم از مایه و سودا هم

از آتش و آب او ای جسته نشان بنگر
در آب دو چشم ما در زردی سیما هم

در عالم آب و گل در پرده جان و دل
هم ایمنی از عشقت وین فتنه و غوغا هم

زان طره روحانی زان سلسله جانی
زنار تو بربسته هم مؤمن و ترسا هم
 

دیوان #شمس

ما رهروان خانه‌نشین چشم حیرتیم
بخت سیاه، سرمه‌ی دنباله‌دارِ ما

#طالب_آملی

ما رهروان خانه‌نشین چشم حیرتیم
بخت سیاه، سرمه‌ی دنباله‌دارِ ما

#طالب_آملی

بهار ار باده در ساغر نمی‌کردم چه می‌کردم؟
ز ساغر گر دماغی تر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

هوا تر، می به ساغر، من ملول از فکر هشیاری
اگر اندیشه دیگر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

عرض دیدم به جز می هرچه زان بوی نشاط آید
قناعت گر به این جوهر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

چرا گویند در خم خرقه صوفی فرو کردی
به زهدآلوده بودم گر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

ملامت می‌کُنَنْدَم کز چه برگشتی ز مژگانش؟
هزیمت گر ز یک لشکر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

مرا چون خاتم سلطانی ملک جنون دادند
اگر ترک کُلَهْ افسر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

به اشک ار کیفر گیتی نمی‌دادم چه می‌دادم؟
به آه ار چاره اختر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

ز شیخ شهر جان بردم به تزویر مسلمانی
مدارا گر به این کافر نمی‌کردم چه می‌کردم؟

گشود آنچه از حرم بایست از دیر مغان یغما
رخ امید بر این در نمی‌کردم چه می‌کردم؟

#یغما_جندقی

بنــــ﷽ــام تـــــو.....

لبخند اردیبهشت
روی لب‌های توست
“تـــو”.......
برایم ڪه میخندی
زمین چیزی از بهشت
کم ندارد !

#حمیدرضا_عبداللهی


#تفت

دل و جانم بہ تو
مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان کہ تو منظور منی


#سعدے

دل و جانم بہ تو
مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان کہ تو منظور منی


#سعدے

.
برای تمام کردن امشب
به صبح‌های بیشتری نیاز داریم
خوابم نمی‌بَرَد
و تو فقط یک لالایی بلدی...

#معین_دهاز

‏از آیت‌الله سیستانی استفتا شده که حکم عاشق شدن چیه؟
جواب داده:«امر غیراختیاری، حکم ندارد.»

شاعرانه‌ترین فتوا از صدر اسلام تا حالا 😊

بـحثی را کـه
نـه خـود قـانـع می‌شوی
و نه می‌توانی
شخص مقابل را قانع کنی
با یک لبخند تمام کن

#برتراند_راسل


از دست نده کسی را که وقتی اسمت را می‌برد گویی مکانِ امنی را توصیف می‌کند.

#محمود_درویش

🎥...

#معرفی_فیلم

The giver

🎬نام فیلم: اهدا کننده


خلاصه فیلم: درباره ی فردی به نام “بخشنده” است که وظیفه ی دریافت و نگهداری خاطرات و واقعیت ها در ذهنش را دارد. این فرد که هم اکنون پیر و سالخورده است باید یک فردی جوان را برای وظیفه ی «بخشندگی» تحت آموزش قرار دهد و اینجاست که گزینه‌ی مطلوبی به نام جوناس برای میزبانی خاطرات به او معرفی می‌شود تا تحت تعلیم‌های وی قرار بگیرد. اما جوناس پس از اینکه متوجه‌ی این واقعیت می‌شود که منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کند معنای واقعی زندگی را از بین برده ، ساز مخالفت کوک می‌کند و…

#معرفی_فیلم

تقدیم به جیمز گاندولفینیِ فقید
و تونی سوپرانوی ابدی ...

احمد شاملو
- طراحی و میکس: حسین فرهادی

وقتی پدر ۵۰ ساله‌ای از پسر پانزده ساله‌اش
می‌خواهد که دو سال دیگر صبر کند تا صاحب اتومبیلی برای خودش شود،
این فاصله ی ۷۳۰ روزه،
فقط ۴ درصد عمر پدر را تشکیل می‌دهد
اما این دو سال، ۱۳ درصد از عمر پسر را در بر می‌گیرد.
پس عجیب نیست اگر برای پسر،
این مدت، سه یا چهار بار طولانی‌تر باشد.

به همین صورت، دو ساعت از زندگی یک کودک ۴ ساله، مساوی است با دوازده ساعت از زندگی مادر ۲۴ ساله‌اش یعنی
اگر از کودک بخواهیم که برای گرفتن یک آب نبات، دو ساعت صبر کند، مثل این است که از مادرش بخواهیم برای خوردن یک فنجان قهوه، دوازده ساعت انتظار بکشد

#الوین_تافلر

در هر نقش کاشی، رازی‌ست از عالم معنا.
نصیرالملک، نه فقط مسجد، که محرابی‌ست برای دیدار با زیبایی مطلق.
.
.
.
#شیراز #مسجد_نصیرالملک #هنر #شجریان

••••

معنویت خود به خود به فروتنی منجر می‌شود.

زمانی که شکوفه به میوه تبدیل می‌شود، گلبرگ‌هایش خود به خود می‌ریزند.

زمانی که کسی معنوی می‌شود، نفس خود به خود و بتدریج محو می‌شود.
درخت با بار میوه‌اش، افتاده‌تر است. فروتنی نشان بزرگی است‌.

بنــــ﷽ــام تـــــو.....

خلوتی می‌بایدم با تو، زهی کارِ کمال

ذرّه‌ای، هَمْ‌خلوتِ خورشیدِ عالَم، کِی شود؟!

#عطّار نیشابوری

══ 🔻 ══ ❥
♦️مـراقـبــه آگــاهی
◐ ManMHastam
♦️شنـاخـت ِ قــدرت ِ روح
◐ KnowingSoulpower
🔺🔺

ترسم نبرد راه نسیمی به چراغم
شب نیست که شمعی به ره باد ندارم

#کلیم_کاشانی

دانشمندان می‌گویند رنگ جدیدی کشف کرده‌اند

که تاکنون تنها پنج نفر در جهان آن را دیده‌اند؛ رنگی به نام olo

🎙داستان «خرس‌های پاندا به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد».

📝نوشته‌ی Matei Vişniec، ترجمه‌ی تینوش نظم‌جو، نشر ماه ریز.

🎙داستان «خرس‌های پاندا به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد».

📝نوشته‌ی Matei Vişniec، ترجمه‌ی تینوش نظم‌جو، نشر ماه ریز.

پال آستر، در ابتدای یکی از فصل‌های کتابِ «آفرینش تنهایی»، می‌نویسد: «یک دسته کاغذِ سفید می‌گذارد روی میز و می‌نویسد: بود، دیگر هرگز نخواهد بود.» عکس‌های سیاه و سفیدِ قدیمی هم همین‌‌طورند: لحظه‌ی قاب‌گرفته‌شده در این عکس‌ها «بود، دیگر هرگز نخواهد بود.» سیاه و سفید بودن این عکس‌ها، نشانه‌ای زیباشناختی‌ست از فاصله‌ا‌ی زمانی و عاطفی. فقدانِ رنگ، تداعی‌کننده‌ی خاموشی و فرسایشی‌ست که آن «لحظه» را در هاله‌ای از اندوهی نوستالژیک فرو می‌برد: «بود، دیگر هرگز نخواهد بود.» بارِ عاطفی متن/عکس در یک واژه، فشرده شده است: «هرگز.»

#سلطانی

سماع سوختن


با صدای : عبدالحسین مختاباد

شعر:سایه

سماع سوختن


با صدای : عبدالحسین مختاباد

شعر:سایه

به
گیسویت
که
از سویت
به
دیگر
سو
نتابم
رخ

#قاآنی

دنیا ، انرژی است
و انرژی از بین نمیرود
بلکه تبدیل میشود

شاعری دیدم
هنگامِ خطاب به گل سوسن می‌گفت:
"شما"

مسرتی که ما به دیگران تلقین می‌کنیم، واجد این لطف است که برخلاف هر پرتو نور دیگری که ممکن است به مرور زمان ضعیف شود،
با «درخشندگی» بیشتری به سوی خودمان باز می‌گردد

📕 بینوایان
#ویکتور_هوگو


══ 💛 ══ ❥
🟪 ققنـوس ڪیمیاگـر
◉ GognusKimia@gar
🟨 شـعــــر ‏و " شـعــــور ‏"
◉ AsharParsii
▪️▪️

ميان ماه و رخسارت به خوبی فرق نشناسم
جز اين كو بر فلک باشد تو اندر شهر ما باشی

#کمال_الدین_زیاد_اصفهانی

ميان ماه و رخسارت به خوبی فرق نشناسم
جز اين كو بر فلک باشد تو اندر شهر ما باشی

#کمال_الدین_زیاد_اصفهانی

ميان ماه و رخسارت به خوبی فرق نشناسم
جز اين كو بر فلک باشد تو اندر شهر ما باشی

#کمال_الدین_زیاد_اصفهانی

اى روزهاى مبهمِ آينده
از وصل آن ستاره‌ی تابنده
آفاق شب گرفته‌ی جانم را
آيا نمى‌كنيد چراغانى...


#حسین_منزوی


📍#ایران #مازندران #قله_دماوند
.
.
#ویدئوگرافی #هایپرلپس #سفر #شمال #کوه #طبیعت #شب #ستاره #کهکشان #کمپینگ #نجوم #تایم_لپس

✨️✨️✨️ادریس (ص) جمله‌ی نجوم و کواکب با او در سخن آمدند،

از ماه پرسید که:
تو را چرا وقتی نور کم شود و گاه زیادت؟

گفت:
بدان‌که جِرم من سیاه است و صیقل و صافی و مرا هیچ نوری نیست،
ولیکن وقتی در مقابله‌ی آفتاب باشم بر قدر آنکه تقابل افتد،
از نور او مثالی در آینه‌ی جِرم من همچو صورت‌های دیگر اجسام در آینه ظاهر شود.
چون به غایت تقابل رسَم،
از حضیض هلالیت به اوج بدریّت ترقّی کنم!

ادریس از او پرسید:
دوستی او با تو تا چه حدّ است؟

گفت :
تا به حدّی که هرگه که در خود نگرم در هنگام تقابل،
خورشید را بینم زیرا که مثالِ نورِ خورشید در من ظاهر است،
چنانکه همه مَلأ است،
سطح و صقالت روی من مستغرق است به قبول نورِ او،
پس در هر نظری که به «ذات» خود کنم،
همه «خورشید» را بینم.

نبینی که اگر آینه را در برابر خورشید بدارند،
صورت خورشید در او ظاهر گردد!

اگر تقدیراً آینه را چشم بودی،
و در آن هنگام که در برابر خورشید است در خود نگریستی،
همه آفتاب را دیدی،
اگر چه آهن است «اناالشمس» گفتی،
زیرا که در خود الّا آفتاب نمی‌بیند،
اگر «انَاالحَق» یا «سُبحانی مَا اعظَم شَانی» گوید عذر او را قبول واجب باشد،
«حتّی توهّمت ممّا دنوت انّکَ انّی»



#شهاب‌الدین_سهروردی
رساله لغت موران

معماری یعنی تلاش برای ساختن دنیایی که تا اندازه‌ای هر چند کوچک شبیه به رویاهای ماست.

اندیشه‌ات برای ساختن توانا باد...

امروز سوم اردیبهشت ماه، زادروز شیخ بهایی "روز ملی معمار" روز نکوداشت مردمی‌ترین هنر این سرزمین کهن است. مردمی که هزاران سال در اقلیم‌های گوناگون این دیار، هنر را به شگرف‌ترین گونه ممکن با تمدن و فرهنگ آمیخته‌اند؛

روز معمار مبارک......

چقدرزیبا میتوان زندگی کرد


وقتی میتوان معمارزندگی خود بود.....


♠️✨️✨️✨️

چقدرزیبا میتوان زندگی کرد


وقتی میتوان معمارزندگی خود بود.....


♠️✨️✨️✨️

دلم میخواست یکی یه گوشه این دنیا بود
که مثل آلبر کامو بهم میگفت:

هر اتفاقی هم که بیفتد،
فراموش نکن که آدمی
در این جهان هست که همیشه
و هر لحظه می‌توانی پیش او برگردی...

معمار شخصیت خودت باش.....

••••

حقیقت این است که شما از وضعیت خوشبختی و سعادت خودتان بی‌خبرید.
این بی‌خبری و غفلت به‌طور اتفاقی روی‌داده و حجابی روی آن خویش ناب که برکت و سعادت است کشیده است.
تلاش‌ها فقط در جهت از بین بردن این حجابِ بی‌خبری است، حجابی که صرفاً دانشی نادرست است. این دانش نادرست،
یکی انگاریِ خویش با بدن و ذهن است.
این یکی انگاری یا هم هویت شدگیِ اشتباه باید از بین برود و آنگاه «خویش» به‌ تنهایی باقی خواهد ماند.

✨🪷✨🪷✨🪷✨🪷

بنــــ﷽ــام تـــــو.....



     چمن حکایتِ اردیبهشت می‌گوید
نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بهشت

به مِی عمارتِ دل کن که این جهانِ خراب
بر آن سر است که از خاکِ ما بسازد خشت



           #حضرت_حافظ

در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما
بیگانه‌وار میگذرد آشنای ما

با هیچکس شکایت جورش نمیکنم
ترسم به گفتگو کشد این ماجرای ما

بر کوه اگر گذر کند این آه آتشین
بی شک بسوزدش دل سنگین برای ما

#عبید_زاکانی

در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما
بیگانه‌وار میگذرد آشنای ما

با هیچکس شکایت جورش نمیکنم
ترسم به گفتگو کشد این ماجرای ما

بر کوه اگر گذر کند این آه آتشین
بی شک بسوزدش دل سنگین برای ما

عبید زاکانی

✨️✨️

✨️وقایع طبیعی آیاتی از درگاه حق هستند برای تفکر و بسط بصیرت ما.

با چشمهایی که واقعیت را میبینند و ذهنی که برداشت از آن تابعی از نقص شعور ماست را حتما باید با دیده شک و نه حقیقت تمام بگیریم. برداشت ما نیز اعتباریست.

گو  به ساقی، کز ایاغی، ترکن دماغی
زان شرابی کز شب مانده باقی

ای نگارا، می گسارا، ما را بیاور
شمعی و شهدی اندر اطاقی

#عارف_قزوینی

تو مبین که بر درختی یا به چاه
تو مرا بین که منم مفتاح راه

گر تو خواهی باقی این گفت و گو
ای اخی در دفتر چارم بجو


#حـضرت_عشق_مولآنآ

💫

غریبی باید،
که حکایت غریب بشنود


#فیه_ما_فیه


••••

اعتبار آدم‌ها دو نوع است:
يكى اعتبار منفصل و ديگر اعتبار متصل
يا به قول مولانا مُلكِ بربسته و مُلكِ بررُسته

مُلكِ بربسته چنان باشد ضعيف
مُلكِ بررُسته چنين باشد شريف

اعتبار منفصل يا بربسته، نه حقيقى است
و نه پايدار. مثلاً مالِ من، ميزِ من،
مسند و مقامِ من و اين قبيل چيزها،
اعتبارى كه به شخص مى‌دهند، دروغين و خيالى است. چون آن شخص از چيزهايي كسبِ اعتبار كرده كه جداى از اوست و ربطى به او ندارد مانند كسى كه دو بالِ پرنده را به شانه‌هاى خود ببندد و بخواهد با آن پرواز كند !

مولانا در غزلى در ديوان شمس از زبانِ اين خيالْ زدگانِ متكبر مى‌گويد:
"اين، باغِ من! آن، خانِ من!
اين، آنِ من! آن، آنِ من ! "

سپس مى‌گويد: اما وقتى پيكِ مرگ در مى‌رسدو يا اين مايه‌هاى فخرفروشى را از آنها مى‌گيرند سر تا پا احساس هيچى و پوچى مى‌كنند و مى‌بينند كه حتى به اندازه ي يك برگ كاه هم اعتبار ندارند:

" اكنون كَهى از تو فزون ! "

پس هر چيزى كه از درونِ ما نروييده و آن را به خود مى‌بنديم و از آن، كسبِ اعتبار مى‌كنيم در شمارِ اعتباراتِ منفصل است و هيچ ارزشى ندارد.
اما اعتبار حقيقى، اعتبارِ متصل يا بررُسته است و آن، ارزش‌هايى است كه از درون شخص روييده و در بيرون ظهور يافته است
مانند كردار و صفات نيك و شناخت راستين به خود و جهان. همچون بالِ پرندگان كه از طبيعتِ آنها روييده و قابليت پرواز دارد.

••••

اعتبار آدم‌ها دو نوع است:
يكى اعتبار منفصل و ديگر اعتبار متصل
يا به قول مولانا مُلكِ بربسته و مُلكِ بررُسته

مُلكِ بربسته چنان باشد ضعيف
مُلكِ بررُسته چنين باشد شريف

اعتبار منفصل يا بربسته، نه حقيقى است
و نه پايدار. مثلاً مالِ من، ميزِ من،
مسند و مقامِ من و اين قبيل چيزها،
اعتبارى كه به شخص مى‌دهند، دروغين و خيالى است. چون آن شخص از چيزهايي كسبِ اعتبار كرده كه جداى از اوست و ربطى به او ندارد مانند كسى كه دو بالِ پرنده را به شانه‌هاى خود ببندد و بخواهد با آن پرواز كند !

مولانا در غزلى در ديوان شمس از زبانِ اين خيالْ زدگانِ متكبر مى‌گويد:
"اين، باغِ من! آن، خانِ من!
اين، آنِ من! آن، آنِ من ! "

سپس مى‌گويد: اما وقتى پيكِ مرگ در مى‌رسدو يا اين مايه‌هاى فخرفروشى را از آنها مى‌گيرند سر تا پا احساس هيچى و پوچى مى‌كنند و مى‌بينند كه حتى به اندازه ي يك برگ كاه هم اعتبار ندارند:

" اكنون كَهى از تو فزون ! "

پس هر چيزى كه از درونِ ما نروييده و آن را به خود مى‌بنديم و از آن، كسبِ اعتبار مى‌كنيم در شمارِ اعتباراتِ منفصل است و هيچ ارزشى ندارد.
اما اعتبار حقيقى، اعتبارِ متصل يا بررُسته است و آن، ارزش‌هايى است كه از درون شخص روييده و در بيرون ظهور يافته است
مانند كردار و صفات نيك و شناخت راستين به خود و جهان. همچون بالِ پرندگان كه از طبيعتِ آنها روييده و قابليت پرواز دارد.

هر چیزی،
یا فرصتی برای رشد است
یا مانعی بر سر رشد.
انتخابش با توست.