– قوانین، وحی مُنزل نیستند ابزاری ساخته دست بشرند که گاه به سلاحی برای تحمیل سلطه اکثریت تبدیل میشوند. این کاغذ های به اصطلاح حقوقی با پوشش دروغین حفظ وحدت و برادری و برابری، زبان و فرهنگ اقلیتها را خُرد میکنند، و تنوع را به جُرمی قابل مجازات تبدیل میکنند. وقتی اکثریت قومی قانون را انحصاری میکند تا زبان خود را بر گلوگاه جامعه فروبند، وقتی آموزش به زبان مادری را تفرقه انداز میخوانند، یا پارو جلوتر گذاشته و با برچسب تجزیه طلب خفه میکنند دیگر نه قانون، که ماشین سرکوب است.
این قوانین نه از خِرَد جمعی، که از تفکر انحصارطلبانه گروه های مسلط زاده میشوند. هر ماده قانونی که حق زیستن به زبان خودت را انکار و محدود کند، نه مقدس است نه تغییرناپذیر؛ تنها بازتابدهنده ترس از تکثر است. این اوراق بیقید و بند، هر لحظه که بخواهیم، میتوانند پاره شوند. سرنوشت قوانین نژادپرستانه زبانی باید به زبالهدان تاریخ سپرده شود پیش از آنکه تاریخ ما را به خاطر سکوتمان محکوم کند.
+ احمق، کتاب دید و گمان کرد عالم است
خودبین، بکشتی آمد و پنداشت ناخداست
@TURK_LN