چقدر این شعر پابلو نرودا زیباست :

نان را
هوا را
ازمن بگیر
خنده ات را نه ...

#پابلو_نرودا

👇👇

@baghesabzeshgh

⭕️وطن عسگری
✍️یازان: #لیلا_محمدنژاد

- هِی! هی!
آت اۆستونده، نفسی گؤیده دوْندو. ساری تئلی، آی ایشیغی‌نین آلتیندا دالا گئدیب، بؤیۆک آلنی گؤرۆشدۆ. بؤرکۆن باشیندا بَرکیدیب، گؤی گؤزۆن یوْلا دیکدی. شهادت بارماغینان، ماشاسین دۆشمنه سارێ، خلاص ائتدی.
دوْستو کی، چیڲین ‌به ‌چیڲین تئللی‌نن آت سۆروردو، دئدی:
- ساغول سنی تئللی! دۆز آلنینا دَگدی.
تئللی بیرده دۆم قره آتین هِی‌له‌دی.
- حواسین دۆشمنده اوْلسون. چوْخ دیری باشدیلار. روس‌لار آمان وئرن دڲیللر. دینسیز، ایمانسیزدیلار.
تئللی قارتال کیمین گؤزلرین تیکدی کۆچه‌نین آخێرینداکی آغاجلارا.
- تئللی! فیشنگین وار؟!
- هه! دۆنن گئجه، فیشنگین بوْش قابی الیمه چاتدی! هامێسین کۆکوردنن دوْلدوردوم.
ـ لاپ دا یاخچی.
- یاواش دانیش. فیکرین چاشماسین. ایندی روس‌لار بیزیم یوْلوموزو گؤزله‌ییرلر.

بیر نئچه روس‌ اوْتای، بو تایدا آغاج دالیندا، گیزلنمیشدیلر. تئللی، تئز دایانیب، دوْستونا دئدی:
- ائله‌ بیل آغاج دالیندا بیری وار. وێریشمالی‌ییق.
سیلاحین حاضیریلاریردی کی، بیردن گۆلله سسی قوْوزاندی. دوْستونون اۆزوندن قان پاریلدادی.
اوْنون آتی کیشنه‌دی و قار باسمیش سهند داغینا سارێ چاپدی. تئللی‌نین اۆره‌ڲی چیرپیندی. ایسته‌دی اوجادان هارای سالسین:
- جیران! جیران! قیزبس آنانون یوْلونو گؤزله‌‌ییر. قاییت گَل.
الین آتدی آغزینا. سسین بوْغدو. گۆلله‌نی وێردی روس سربازی‌نین، اۆره‌ڲینه.
- لعنت اوْلموشلار! سیزی وطنیمدن چیخارتمامیش اؤلمیه‌جَـڲم. بو خینا، اوْ خینالاردان دڲیل.

گؤزۆ یاشلا دوْلدو. دۆنن گئجه یادینا دۆشدو. فنار ایشیغیندا، آناسی گؤزۆن تیکدی، جان جییاری‌نین گؤزۆنه، تاپشیردی:
- شن شؤهرتیم! هئچ یئرده تک قالما. دۆشمن الینه دۆشمه! اؤلۆم اوْندان راحات اوْلار.
اۆره‌ڲینده دئدی: «آنا! من دۆشمنه اۆز دؤنرمه‌رم. اۆز – اۆزه گرک اؤلم.
تئز – تئز تیر آتدێ. الین آتدێ تیر گؤتۆره، بیردن الی بوْشا چاتدی.

بیر آن ایستی قان اۆره‌ڲیندن سوْزولدو. قان‌تَرین ایچینده، آتین هِی‌له‌دی. قره‌ آت قێرغی سایاغی، اوچوب دۆشمن آراسیندان اؤز یوْلون تاپدی. اوْ تبریزین «امیرخیز – امیره قیز» محلّه‌سینده، ستارخانین امن ائوین تانیییردی. اؤزۆن اؤرا یئتیردی.
سیلاح یوْلداشلاری، یان – دوره‌سین دوْلدوردیلار. ایسته‌دیلر اوْنا کؤمکچی اوْلسونلار. هر کیم یاخینلاشدی، تئللی قێشقیردی:
- منه الینیز دَڲمه‌سین.

قلبی تئز – تئز چیرپینیردی. یاواش – یاواش رنگی سوْلدو، دوْداق‌لاری ساپ‌ساری اوْلدو. آنجاق هله بیرکس، اجازه تاپمادی یارا اۆستونه مرهم قوْیسون.
سوْیوق گئجه، سحره یاخینلاشیردی کی، سردار ملی، تئللی‌نین باشی اۆسته گلدی:
- نه ‌اوْلوب؟ بوردا نه خبر وار؟!
جمع ایچیندن بیر نفر دئدی:
- بو جاوانین سینه‌سینه تیر دَڲیب، آنجاق اجازه وئرمیر داوا – درمان اوْلسون.
ستارخان، آستا – آستا جاوانین باشی اۆسته گئدیب، دئدی:
- بورانی خلوت ائدین. آی اللّه بنده‌سی! سنه نه اوْلوب اوْغلوم!
نفسی درین قویودان چیخان تئللی، چاتلامیش دوْداغین ترپه‌دیب، دئدی:
- ‌اوْغلان‌ دڲیلم!‌ ائل‌ بالاسی‌، ائل‌ قیزی‌یام‌ من‌.
ستارخانین رنگی سوْلوب، تیترَک دئدی:
دئه گؤرۆم آدین نه‌دیر؟! من کی، هله اؤلمه‌میشم، سن نییه دؤڲۆشه گلدین؟!
گؤزۆ آخیندی، آستاجا دئدی:
- تئللی زری‌ام. آنامین آسلان بالاسی، آسلانین دا أرکڲی – دیشی‌سی اوْلماز، من وطن عسگری‌ام.

#سون

@SancaqDergisi
https://t.me/Sancaq_media/7317

🥀✒️🌞🖌🥀
🥀- مونامو ، عشق من،
آهنگی جاودانه برای تمام اعصار!...

@meshkinAcademyRX

حتما ببینید!!!...
@meshkinAcademyRX

احمد کایا

خیلی زیباست

اهواك
عاشقتم

آرزو دارم که اگر حتی يک لحظه تو را فراموش کردم

خودم را نيز با تو فراموش کنم
و روحم به خاطر تو سرگشته شده است

و من فدای تو خواهم شد
اگر من را فراموش کنی

فکر میکنی که من تو را فراموش مي کنم
و عذابی که با تو کشيدم از ياد من می رود

من دلم برای تمام آزارهای تو تنگ شده است

و تمام اشکهای من به تو فکر می کنند
می خواهم دوباره پيش تو برگردم

هنگاميکه تو را می بينم انگار دنيا را من می بخشند

روحم به هر چه که تو بخواهی راضی می شود

و تمام ساعت های زندگيم را فدای عشق تو خواهم کرد

تمام سختی هایی که در راه عشق تو می کشم

و تو را می بينم که به من فکر میکنی و من به تو فکر میکنم

و چشمان ما با هم تلاقی پيدا می کنند
و آنها درباره تو صحبت می کنند

و تو سعی میکنی که عشقت را پنهان کنی

و من ملاحظه تو را میکنم
و شبانه از خواب بيدار می شوم و اسم تو را صدا می زنم

و روحم را پيش تو می فرستم تا تو را از خواب بيدار کند

برخيز ای کسيکه تمام فکرم را مشغول کرده ای

برخيز و عشقم را تجربه کن

🌹ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش...

🥀✒️🌞🖌🥀

۱. تالس: همه چیز «آب» است.
۲. هراکلیتوس: همه چیز «آتش» است.
۳. دموکریتوس: همه چیز «اتم» است.
۴. افلاطون: همه چیز « مثل» است.
۵. فلوطین: همه چیز «یک چیز» است.
۶. ابن رشد: همه چیز «تجلی‌» است.
۷. دکارت: همه چیز یا «بدن» است یا «ذهن».
۸. اسپینوزا: همه چیز «بدن» است.
۹. برکلی: همه چیز «ذهن» است.
۱۰. لایبنیتز: همه چیز «موناد» است.
۱۱. کانت: همه چیز «نومن» است.
۱۲. نیچه: همه چیز اراده معطوف به قدرت است،
.

@meskinAcademyMJ

🥀✒️🌞🖌🥀

🥀✒️🌞🖌🥀
🥀- مونامو ، عشق من،
آهنگی جاودانه برای تمام اعصار!...

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀

@meshkinAcademyRX

🌹🌷این درختانند همچون خاکیان
دست ها بر کرده اند از خاکدان
با زبان سبز و با دست دراز
از ضمیر خاک گویند راز
تیز هوشان راز ایشان بشنوند
غافلان آواز ایشان نشنوند .
عزیزان لطفا با طبیعت مهربان باشیم

🥀✒️🌞🖌🥀
ێئرین آلتؽندادا گؤزۆم سنی آختاراجاق،
سنی باخاجاق،
سنی قوْروێاجاق،
ۉ سنی اوماجاق!...
آی سئۉیملی ده لیم!...
🌞🌞🌞🌞
فی تحت العرض، حتی، سوف ابحثک عینی،
و سوف ینظر الیک،
و سوف یرعاک،
...و سیعطیک الامل!...
یا مجنونی!...
🌞🌞🌞🌞
Unter der Erde, werden meine Augen nach dir suchen,
Und er wird dich ansehen,
Und er wird sich um dich kümmern,
Und es wird dir Hoffnung geben,
Ich bin verrückt!...

« آیمارا-Aymara »

بر روی این صندلی ها، روزگاری آدم هایی جلوس می کردند،

🥀✒️🌞🖌🥀
درختان بار و بری جز سنگ نخواهند داشت؟...
آیا طبیعت زیبای زمین انسان ها،
از انسان ها، چنین انتقام خواهد گرفت؟...
بیایید قدرشناس زمینمان باشیم،
تا درختانش میوه سنگ به بار نیاورد و نپرورد!...
یا ویلنا، یا ویلنا!...
@meshkinAcademyRX

🌹🍃🍃
🍃🌹
🍃
حسرت اوره‌ییمی اۆشۆدۆر منیم  
باری خبر گؤندر بیلیم نئجه‌سن؟
چاغیر قانادلانیب یانینا گلیم
بیلیم کی آی عؤمروم-گونوم نئجه‌سن؟

آرایا گؤر نئچه دره-داغ دوشوب
قیسمته حسرتلی یاشاماق دوشوب
بیزه سئوه-سئوه آیریلماق دوشوب
هارداسان آی نازلی یاریم نئجه‌سن؟

بو یاغیش اوردا دا بئله‌جه یاغیر
چوخالیر کدریم هر گئجه دوغور
آدیمی بیر دفعه اوجادان چاغیر
یویوروب یانینا گلیم نئجه‌سن؟

بولاقلار یانغینی سؤندورن دییل
لال قایا دردینی دیندیرن دییل
آخی، حسرت سنی اؤلدورن دییل
گلیم، قوجاغیندا اؤلوم، نئجه‌سن؟

#نصرت_کسمنلی

‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(8)
«تقدیم به حضرت دوست!»

شعر، زبان و نقد شعر
Poetry, Language and Poetry Criticism,
Dichtung, Sprache und Dichtungskritik,

رحمان پوراکبر خیاوی(روشن خیاوی)
فیلولوژی-Ph.D

ادامه از بخش های پیشین...

هر اثر هنری و ادبی، که البته اینجا منظور ما بیشتر شعر است، باید از دیدگاه ادبیات شناسی، روانشناسی اجتماعی، مردم شناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه و فرهنگی و اخلاقی و زیبایی شناسی و مخصوصاً از دیدگاه جهان نگری و معرفت شناختی مورد توجه نقد کننده ی اثر قرار بگیرد. همچنین جایگاه اثر و نتایج تالی آن از منظر گسترش عدالت اجتماعی، حقوق فردی و اجتماعی و بیان آزادانه ی اندیشه در امر نقد و بررسی مورد توجه واقع شود. با توجه به مطالب بالا، به نظر میرسد یک منتقد و نقدگر شعر، به دانش های بسیاری نیازمند است، همان دانش هایی که بخشی از آن ها در بالا نام برده شدند. اما در کنار این دانش ها، یک منتقد ادبی باید و ضرورتا با ادبیات تطبیقی آشنایی داشته باشد، معنای ساده ی این سخن این است که، منتقد باید با ادبیات ملل مختلف جهان آشنا باشد...با ادبیات آمریکای لاتین، ادبیات ملل انگلیسی زبان، ادبیات ملل عرب زبان، ادبیات شرق، از جمله ادبیات هند و چین و نیز ملل اسلاوی زبان(بیشتر شاعران و نویسندگان روس، مانند پوشکین و تولستوی و داستایوفسکی مورد نظر است.) و در کنار آنها با ادبیات اقوام و ملل مختلف ترک زبان، مانند یاشار کمال و چنگیز آیتماتو،(رمان کم نظیر جمیله)، و...

۱- نقد فنی، ۲- نقد ذوقی:

۱- نقد فنی، از عنوانش پیداست، نقدی است که توسط اهل فن، یعنی توسط کسانی که با دانش و فن نقد آشنایی دارند، صورت می‌گیرد. در نقد فنی، اثر ویا شعر از جهات مختلف علم سخن سنجی و به کار گیری انواع صور و صناعات شعری، مانند عروض و قافیه و علم بلاغت، علم بیان، استعاره، کنایه و ایهام و اصطلاحات، و نیز به کار گیری واژه های جدید در معانی و مفاهیم نو، و نیز رعایت اصول دستور زبان و...مورد نقد و مداقه قرار می گیرد. اما با همه ی قدمتی که این نوع نقد در ادبیات شرق و غرب دارد، امروزه روز دیگر چندان مورد توجه اهل نقد نیست، چرا که جهان معاصر، از حدود و ثغور سنت های کهن عبور کرده و آنها را پشت سر نهاده است. در واقع جهان نو، به راه نو، اندیشه ی نو و شیوه ی نو در همه ی عرصه های زندگی و حضور در ساحت هستی راه گشوده است. دیگر بشر قرن بیست و یکم، چند صد سال است که از آموزه های «نیوتونی» و نگاه نیوتونی و «دکارتی» به جهان و انسان و طبیعت و هستی فاصله گرفته و بلکه به افق های نوینی در عرصه وجود و حضور رسیده است، اینک ما در ساحت فراخ نسبیت و کوانتوم و کوارک زندگی میکنیم و هر لحظه و هر آن حرکت و تکاپو و تازگی را با تمام وجود خود لمس و مشاهده می‌کنیم...پس نقد فنی نیز دیگر جای خود را به دیدگاه های نوینی در دانش نقد ادبی داده است. مانند دیدگاه هرمنوتیکی و مدرنیته و پست مدرنیته.
با همه ی گفته های بالا، من شخصاً معتقدم که، شاعر و نویسنده ی هر دوره و زمانی، از مطالعه و مداقه ی آثار گذشتگان بی نیاز نتوانند بود، بطوریکه بعضی موقع در آثار گذشتگان به نکات و دقایق و کلمات و اصطلاحاتی برخورد می‌کنیم که طراوت و رسایی و زیبایی خاصی دارد، مثلا کلمه ی مرکب «دلشدگان» که لبالب از معنا و مفهوم است،
برای اولین بار در اشعار خاقانی مشاهده میکنیم که از زیبایی و عمق معنایی ویژه ای برخوردار است:
از اشک دلشدگان گوهر نثار زمین،
وز آه سوختگان عنبر بخار هوا،
البته کلمه ی مرکب دلشدگان در تاریخ بیهقی نیز آمده است:
بر کران آب فرود آمدیم بی ترتیب چون دلشدگان...(634)
حافظ شیرازی نیز این کلمه را در موارد چندی، در غزلیات خود به کار برده است.
مطالعه ی آثار گذشتگان و استفاده از گنجینه های لغوی شاعران و نویسندگان، می‌تواند به غنای معنوی و شکوفایی استعداد شاعر و نویسنده کمک فراوانی بکند. این سخن نباید به معنای کهنه پرستی و درجا زدن در گذشته تعبیر شود، بلکه در معنای حفظ پیوند و ارتباط با جریان درنگ ناپذیر اندیشه ورزی و تفکر انسانی در طول تاریخ می‌باشد. ما نباید فراموش کنیم که انسان و اندیشه ی انسانی، جریانی یکپارچه و مداوم یعنی دوام دار در درازنای تاریخ بوده و است و خواهد بود. به بیتی از «اوحدی مراغه ای»، که اشعارش یکی از سرچشمه های الهام و حتا محل تقلید حافظ بوده است، توجه می‌کنیم. دنیایی طراوت و زیبایی و تشبیه و ایهام و استعاره در این یک بیت نهفته است
:
«به یاد روی تو هر بامداد دیده ی من،
ستاره بر قدم آفتاب می ریزد!»

۲- نقد ذوقی:

‍ ‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(21)

« ۉارلؽق ۉ زامان - Varlıq və Zaman»
(مارتین هاێدگئر)

ترجۆمه: رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی - Ph.D


آما ایشین دۆزۆ ۉ دوْغروسو بودور، بیزیم سوْرقوموزدا هئچ بیر اوزاقدا ۉ گئریده قالمؽش، ۉ دؤنگه لی ۉ دوْلاشؽقلؽ اۆز ۉ دوروم ێوْخدور. بوندان اؤنجه(اۉل)، بئله بیر آچؽقلاما ۉ آێدؽنلاما اوْلمادان، ۉارمانؽ(ۉار اوْلان شئێی) ۉارلؽغؽ آچؽسؽندان ۉ باخؽمؽندان، تؤۉصیف ائدیب ۉ آێدؽنلاما اوْلابیلر، ێعنی ۉارلؽغؽن آنلامؽنؽن ۉ دۆشۆنجه سینین، آچؽق ۉ آێدؽن آنلامؽ ۉ دۆشۆنجه سی، بیزیم اۆچۆن تاپؽلمؽش ۉ چیچکلنمیش ۉ حاصؽل اوْلموش اوْلا بیلر. اگر بئله اوْلماساێدؽ ۉ بوندان باشقا اوْلساێدؽ، اوْ زاماندان ایندیێه دک، «ۉارلؽق بیلیمگل*bilimgəl-۱ » آدؽندا بیر بیلیم ۉ عئلم ێوْخ ایدؽ. بئله بیر بیلگینین دوْغرودان ۉ گئرچکدن ۉار اوْلدوغو، آسانجا ۉ قوْلاؽجا اینکار ائدیلمه لی بیر شئێ دئێیل. بو گۆنه قه در، ۉارلؽق هئچ شۆبهه سیز، بۆتۆن «اوْنتوْلوْگێا»لاردا، بیر «اؤنجه دن ۉارساێؽلمؽش»(اۉلدن ۉار فرض اوْلموش)، ۉ(همچینین) اؤنجه دن فرض اوْلونموش شئێ کیمی تانؽنؽب، آما بو «اؤنجه دن ۉارساێؽلمؽش» شئێ، ال آلتؽندا بیر آێدؽن معنا ۉ آنلام ۉ قاۉرام دوروموندا دئێیل،(بئله لیکله ایندی)، آراشدؽردؽغؽمؽز ۉ تدقیق ائتدیێیمیز ۉ آختاردؽغؽمؽز شکیلده اوْلان بیر شئێ ده، دئێیل. ۉارلؽغؽن بو «اؤنجه دن ۉارساێؽلماسؽ»، ۉارلؽغؽن اؤنجه دن ۉارلؽق سوْرقوسونون اوْرتاێا چکیلیب ۉ قوْێولماسؽ، اوْجۆر کی، آراشدؽرؽلان ۉ معروض ۉ تقدیم اوْلونان ۉارمانلار(ۉار اوْلان شئێلر)، بونا(بو معروضه ێه) باخاراق، ۉارلؽقلارؽندا اؤته رگی ۉ کئچیجی اوْلاراق، آراشدؽرؽلؽب آچؽقلانؽر ۉ آیدؽنلاشدؽرؽلؽر. بو ێوْل گؤستریجی ۉ ێوْل آچاجؽ باخؽش ۉارلؽغا، هر زامان ۉارلؽغؽن اوْرتانجؽل ۉ مۆتۉسط آنلامؽندان ۉ دۆشۆنۆشۆندن دوْغولموش اوْلاراق، (ۉ بیز اوْنون) ایچینده دؤێۆندۆێۆمۆز، ۉ چابالاێؽب ۉ چالؽشدؽغؽمؽز، «ۉ سوْندا ۉ قورتاراجاقدا(۲) دازاێن (اوْراداکؽ- ۉارلؽغؽن=ۉارمادا) اؤزۆنۆنکۆنۆن اؤزل دورومونا، ێادا بیچیم تاپماغؽنا(بیچیملنمه ێینه-بیچیم آلماغؽنا) ۉ تمل ۉ اساس قاتؽلؽق(۳) قازانماغؽنا، عایید اوْلان» سؽرادان، بیر ۉارلؽق-آنلاێؽشؽندان تؤره نر ۉ تاپؽلار ۉ چیچکلنر ۉ پارلایؽب ۉ دوْغار.
--------------------------------
۱- اساس متن ده( آلمانجا ): ontologisce Erkenntnis,(ص،۸,سطر اول)،
عربجه ترجۆمه ده: معرفة أنطولوجية، ص۵۸، سطر۳،
اینگیلیسجه ترجۆمه ده: ontological knowledge, p,27،
فارسجا ترجۆمه ده: دانش هستی شناسانه، ص،۷۵،س.جمادی،
تۆرجه ترجۆمه ده: varlıkbilimsel,s,27،
۲- هاێدگئر کیتابؽن حاشیێه سینده، ێازؽب: ێعنی ایلکدن، بداێتدن(باشلانغؽجدان)،

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀
25/2/1399

🥀- دۆنێانؽن ایلک قادؽن ێازارلارؽ،(2),
🥀 - ائنهئدو آنا- Enhedu anna،
ێازان: متانت ۉاحید
...حرفی معناسؽ تخمینا « سمانؽن بزه ێینین اساس راهیبه سی »، کیمی ترجۆمه اوْلونان
«ائنهئدو آنا» اوْنون لقبیدیر، ۉ اصل آدؽ تاریخه معلوم دئێیل. ێارادؽجؽلؽغؽ تقریبا ۴۳۰۰ایل اؤنجه داش ۉ گیل لؤۉحلر اۆزرینه جؽزؽلمؽش، مۆعاصیر دؤۉرۆن بعضی ادبێاتلارؽندا
«بابیل دؤۉرۆنۆن شئکسپیری» آدلاندؽرؽلانا داها چوْخ شومر( سومر)، شئعرلرینین
مۆئلیفی کیمی تانؽنؽر. البته، اوْنا قده رده، تانرؽلارؽ مدح ائدن متنلر یازؽلمؽشدؽر، لاکین اوْنلارؽن مۆئلفی بیزه معلوم دئێیل. اوْنون متنلرینین اکثریێه تینده شومرپانتئوْنونون
دیگر تانرؽلارؽندان اۆستۆن اوْلان « نانا» قؽزؽ ایلاهه اینانا مدح اوْلونور. ائنهدو آنانؽن
دؤۉرۆمۆزه قده ر گلیب چاتمؽش۵۳ شعریندن اۆچۆ ایناناێا حصر اوْلونموشدور:
داۉامؽ ۉار👇👇👇

@meshkinAcademyRX

چنان مستم من امشب...
استاد شجریان

به جان ، تا آسمان عشق رفتم ....
.

🥀✒️🌞🖌🥀

I wait for you!...
من منتظرت هستم!...

از فیلم «آدمیرال»، روسیه،

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀

🌹به نام حضرت دوست ،که دل همه اوست،
🍃🍃🍃🍃
🌹زمانی برای اندیشیدن ، زمانی برای دوست داشتن!

براستی درست گفته آن بزرگوار آلمانی که بزرگترین درد زمانه ی ما ،،،درد نیندیشیدن اندیشه،،،است،نیندیشدن نه به اندیشه ،بلکه نیندیسیدن اندیشه،یعنی آدمی اندشه را نمی اندیشد،ذات اندیشه چیست و چگونه باید آنرا اندیشید؟...
و به سخنی، ما بدون اینکه خود متوجه باشیم ،گرفتار درد نیندیشیدن شده ایم،در واقع ما هنوز اندیشیدن را فرا نگرفته ایم، بلد نیستیم بیندیشیم،وچگونه بیندیشیم،
ما بیشترین وقت روزانه خود را (۸۰٪) در ذهنمان زندگی میکنیم،در ذهنمان خود را حبس میکنیم و مدام با خود در جنگیم،
بله در درون خود ،خودرا حبس میکنیم،با خود میجنگیم و خود را محاکمه میکنیم و در نهایت هم به انواع دلایل درست و نادرست، خود را تبرئه میکنیم، و... ، همه اش هم برای مسایلی که اصلا به فکر و اندیشیدن نیاز ندارد، چه همه انها مسایلی هستند روز مرگی و ذهن، خود آنها را سامان میدهد،
اما مشکل آدمی آن است که اندیشه را نمی اندیشد،می فهمد بدون آنکه فهمیدن را بفهمد،
اما اگر اندیشیدن را بیندیشیم و فهمیدن را بفهمیم، آن وقت است که متوجه خواهیم شدکه نه فهمیده ایم و نه اندیشیده ایم،...نه فهمیدن را فهمیده ایم و نه اندیشیدن را اندیشیده ایم،چرا که همه اش در بند ریب وریا و دروغ و دغل وعیب جویی و عیب گیری و رنگ و مد و مال و منال بوده ایم و مانده ایم...
شاید اکنون که به اجبار خانه نشین شده ایم ، بهترین فرصت برای اندیشیدن باشد،
اندیشیدن در باره ی خود: چگونه میتوانستم اندیشیدن را فراگیریم وبیندیشیم و فرانگرفتیم و نیندیشیدیم، چگونه و چه میتوانستیم باشیم و نشدیم، چگونه وچه میتوانیم باشیم و نمیشویم ،و اندیشیدن در باره ی دیگر انسانها و بیشتر در مفهوم خود واژه ی انسان، اندیشیدن در باره دنیای خارج از خود، اندیشیدن به اندیشه ، به روابط و مناسبات، اندیشیدن به طبیعت،به آسمان ، اندیشیدن به عشق و دوست داشتن، اندیشیدن به هنر ،به فرهنگ و فلسفه، به ورای آنچه مربوط به خورد و خوراک و پوشاک می شود، و البته اندیشیدن به آنچه انسان های آفریقایی می خورند ، و آنچه را که باید بخورند نمی خورند، اندیشیدن به آنکه در محبس اندیشه وزبان خود یا محبوس است ویا شلاق آنرا میخورد،
...واندیشیدن به اینکه آیا نوع دیگری از درک زندگی و تفاهم با ان و با جهان میتواند وجود داشته باشد؟ و یا زندگی همین دید ما وبرداشت ما از ان و روابط کنونی ما با جهان است:تخریب طبیعت، سلطه بر جهان ،ویرانی ،،مادر زمین،،(آنا یئر)،دست اگدازی به آسمان ها و تسخیر کرات دیگر،دست اندازی به نظام زیست جانداران و گیاهان وتجاوز غیرعقلایی به منابع و ذخایر زمین و طبیعت،مثل آتش زدن عمدی جنگل ها و کشتن موجودات زنده ،
و زرنگی، ریب وریا و خوار داشتن دیگران ،حسادت، خباثت،به هل من یزید گذاشتن عشق و محبت و خیانت به عشق ودوست داشتن ،بی اعتنایی به آمال و غایت زندگی و هستی و اصلا بی اندیشگی در این باره و دم را عنیمت شمردن ، و زندگی خود را در مرز و محدوده ی حجم بی حجم میز و منصبی گنجاندن و خلاصه کردن...ونیندیشیدن به این کلام ،،نسیمی،،که:
،،ایکی جاهان منده سیغار،من بو جاهانه سیغمازام،، و..
اندیشیدن به اینکه دوست داشتن و عشق ورزیدن گناهی عظیم و معصیتی نابخشودنی شده است، و قبولاندن این فکر که من از همسایه ی خود بالا و برترم ، و اینکه آنچه را که برای خود روا میدانم و میدارم، نباید برای همسایه روا بدانم و بدارم...
و اندیشیدن به اینکه چرا گفتن:دوستت دارم ، به معنای دار و درفش شده است،
و اندیشیدن به اینکه چرا تا این اندازه از منطق و فلسفه و فرهنگ و هنر بدور مانده ایم و همه تبدیل به ،،نقال،، شده ایم، و چرا گرفتار خود بزرگ بینی ، و خود را عالم دهر دانستن، شده ایم،و اندیشیدن به اینکه چرا نمیتوانیم با خود و با انسان های دیگر وبا طبیعت و دنیا صدیق باشیم ورابطه ی خردمندانه برقرار بکنیم؟
و نهایت اینکه اندیشیدن به اینکه چقدر همسایه خود را ، گل های کنار جوی را ، درختان خودرو را، کبوتر های چشم به دست انسان ها را، نغمه و شعر و آهنگ و ترنم و ترانه ی رقص اب را در آغوش زمین، به جان میشنویم، و می اندیشیم به ذات زیبا و دوست داشتنی انسان و...شاید اکنون زمانی مناسب برای دوست داشتن ومعنای عشق را فهمیدن و اندیشیدن در ذات راستین و الهی گونه کیهان و انسان و معنای عشق و محبت باشد،
آیا عشق همان وصال معروف است؟ آیا عشق، کشف خود در وجود دیگری است؟ آیا عشق، کشف دیگری در وجود خود است؟...و آیا عشق، کشف جهانی دیگر از طراوت و جمال جمیله ی دنیا و جلال جمیله ی هستی و کیهان، و همان کشف و شهود واقعی، و نوع دیگری از جهان زیبایی هاست؟...و آیا اندیشیدن، به معنای کشف واقعی علل عقب ماندگی های مادی و معنوی انسانهاست؟و بزرگتر از همه آیا نیندیشیدن به اندیشه ،همانا بی فلسفه گی ماست؟...

🌹روشن خیاوی،

🥀✒️🌞🖌🥀

🥀✒️🌞🖌🥀

@meskinAcademyMJ

اولین چاپ: انتشارات بهروز تبریز

اولین چاپ: انتشارات بهروز تبریز

🥀✒️🌞🖌🥀
انسان باید از خود شرمگین و شرمنده باشد. که چنین گذشته ی سیاهی دارد.

یا ویلنا، یا ویلنا، وای برما، وای بر ما!

@meshkinAcademyRX

‍ ‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(20)
« ۉارلؽق ۉ زامان Varlıq və Zaman »
(مارتین هاێدگئر)

ترجۆمه: رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی- Ph.D


آما بئله بیر ایشه ال ۉورما ۉ گیریشمه، آچؽق ۉ به للی بیر بؽرؽلقانا ۉ دؤنگه ێه دۆشمک دئێیل می؟، بئله کی، (بیز) گرکدیر بیر ۉارمانؽ(ۉار اوْلان شئێی)، اوْنون «ۉارلؽغؽ»آچؽسؽندان(گؤره سیندن، باخؽمؽندان)، آیؽرؽب-آیدؽنلاشدؽراق ۉ اوْنو شرح ائدیب ۉ تانؽتدؽراق، (دئمک بئله اوْلارسا)، بوندان سوْنرا، «ۉارلؽغا» باغلؽ ۉ ایلیشکین سوْرقونو، آنجاق ۉ ێالنؽز بو تمل ۉ فوْند اۆستۆنده، اوْرتاێا چکیب ۉ برپا ائتمک ایسترسک، بو بیر دایره ده ۉ بؽرؽلقاندا، اؤز دئۉره میزه دوْلاشؽب، فؽرؽلداماق دان باشقا نه اوْلا ۉ آدلانا بیلر؟ (اساس)سوْرقونون الده ائتمه سی ۉ اوْنا اوێغون جاۉاب تاپؽب ۉ قازانما اۆچۆن، ایلکین بو سوْرقوێا گرکلی ۉ لازؽم جاۉاب ۉئرمه سی، داها اؤنجه دن (ایندیدن) «سانمؽش ۉ ۉارساێمؽش» اوْلمامؽشؽق؟(۱). فوْرمال ۉ اۆزه کی(۲) (صوری) ایرادلار ۉ اعتیراضلار، اوْ جۆمله دن، «دؤنگه لی ۉ دوْلاشقان ۉ پۆرچۆملۆ»مۆباحیثه ۉ دارتؽشما، اساس لار ۉ تمللر اۆزرینه، آراشدؽرما اؤرۆشۆنده ۉ قوْروقوندا (ۉ چرچیۉه سینده)، هر زامان آسانلؽقلا ۉ قوْلاێجا اوْرتاێا قوْێولوب، بیلینمیش (معلوم) ۉ آێدؽن آراشدؽرما ۉ تدقیقات ێوْللارؽ اۆزرینده، دۆشۆنجه لریمیزین ۉ آنلاێؽشلارؽمؽزؽن اوْلدوغو ێئرده، بونلار قؽسؽر ۉ ایشه گلمزدیلر. بو ایرادلار ۉ اعتیراضلار، آراشدؽرؽلان ۉ تدقیق اوْلونان قوْنونون ۉ مؤۉضوعنون آنلاشؽلماسؽندا ۉ دۆشۆنمه سینده، هئچ بیر چتینلیک ۉ آغؽرلؽق ۉ اثر تؤره دیب ۉ قوْێماز، (آما) ساده جه ۉ ێالنؽز، آراشدؽرما ۉ تدقیق آخار ێوْلونو توتوب ۉ اوْنون درینلیگینده هوْپوب ۉ باتؽب، ۉ اوْنو باغلاێؽب، ۉ انگللندیرر.
____
۱-بو جۆمله، اساسدا بیر ایبهاملؽ ۉ دوْلاشؽق جۆمله دیر:
فارسجا ترجۆمه ده: آێا برای واشکافی پرسش آنچه را تنها پاسخ به این پرسش باید حاصل آورد«پیشاپیش مفروض»نگرفته ایم؟، ص۷۴، س، جمادی.
عربجه ترجۆمه ده: أليس "مفترضا" بعد "سلفا" من أجل بلورة السؤال, ما كان ينبغي للاجابة عن هذا السؤال أن تمدنا به قبلا؟,ص۵۷.
اینگیلیسجه ترجۆمه ده:
İn working out our question, have we not "presupposed" something which only the answer can being?, P: 27
آلمانجا اساس متن بئله دیر:
Ist für die Ausarbitung der Frage nicht schon "vorausgesetzt", was die Antwort auf diese Frage allererst
bringen soll?,p,8
۲- «اۆزه کی-üzəki» سؤزۆن، باشقا بیر ێئرده گؤرمه میشم، عئێنی حالدا، من اوْنو «صوری» سؤزۆنۆن قارشؽسؽندا سئچمیشم ۉ گتیرمیشم.ر.خ

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀
@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀
🥀 دۆنێانؽن ایلک قادؽن ێازارلارؽ، (1)
ائنحئدو آنا- Enheduanna،
ێازاان: متانت ۉاحید،

تدقیقاتچؽلار طرفیندن ایسمی تاریخه بللی اوْلان ایلک ێازؽچؽ کیمی قئێد اوْلونان ێازؽچؽ ۉ شاعیر، میلاددان اۉل ۲۲۸۵-۲۲۵۰جی ایللرده ێاشامؽش، مئزوْپوْتامێالؽ ائنحئدو آنا-Enheduanna، همچنین ایلک قادؽن ێازاردؽر. اوْ شیمالی ۉ جنوبی مزوْپوْتامێانؽ بیرلشدیرمیش، دۆنێا تاریخینده ایلک حاکیمیێت سۆلاله سینین اساسؽنؽ قوْێموش( میلاددان اۉال ۲۳۷۱-۲۳۱۶)، آکاد-Akkad حؤکمدارؽ سارقوْنون قؽزؽدؽر.
انحئدوآنا، آتاسؽنؽن قوردوغو ائمپئرێانؽن مرکزی اوْلان اور- Ur شهرینده« آێ تانرؽسؽ، ناننا» نؽن معبدینده باش راهیبه، عئێنی زاماندا، ناننانؽن حیات ێوْلداشؽ اوْلموشدور. بو حاقدا معلوماتؽ ۱۹۲۶جؽ ایلده اینگیلیس آرخئوْلوْگو « لئوْنارد ۉوللی»نین تاپدؽغؽ گیل لؤۉحه دن آلؽرؽق: اۆزرینده عیبادت ائدن راهیبه نین رسمی حک اوْلونموش ده ێیرمی لؤۉحه نین اوْبیری اۆزۆنده:«...ناننانؽن خانؽمؽ ...سارقوْنون قؽزؽ، ایفاده لری ێازؽلؽب....آردؽ ۉار👇👇👇

@meshkinAcademyRX

این کتاب آخرین کتابی است که در موضوع تحقیق و پژوهش در زبان های ترکی به زبان انگلیسی نوشته شده ، بیشتر می تواند مورد استفاده و مراجعه ی پژوهشگران واقع گردد،
برای تشویق و کمک به ناشر، دوستان در صورت امکان ، از این کتاب تهیه کنند، تا هم موجب کمک به ناشر باشد و هم تشویق ناشر برای انتشار سایر آثار گردد...

این کتاب آخرین کتابی است که در موضوع تحقیق و پژوهش در زبان های ترکی به زبان انگلیسی نوشته شده ، بیشتر می تواند مورد استفاده و مراجعه ی پژوهشگران واقع گردد،
برای تشویق و کمک به ناشر، دوستان در صورت امکان ، از این کتاب تهیه کنند، تا هم موجب کمک به ناشر باشد و هم تشویق ناشر برای انتشار سایر آثار گردد...

ایسته ێیردیم اوْدوۉا ێانام،
قوْێمادؽن، ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم بیر عؤمۆر آێاقلارۉا-
سارماشام، سارماشؽق اوْلام،
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم عؤمرۆمۆ
سنین عئشقینله بیتیرم!
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم اؤلم، هر بیر زادؽن داشؽن آتام-
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیر دیم عئشقینله ێاشاێام،
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم!...ایسته ێیردیم!...
گۆلم، آغلاێام، باخام، گؤرم!...
ایذن ۉئرمه دین!
سن هر زادؽ منه قورتاردؽن!...قورتاردؽن!...
نفس چکمه گی، باخماغؽ، گؤرمه گی!...
...ۉ عاشیق اوْلماقؽ!...
ۉ عئشقی...
منه قورتاردؽن!...

«آیمارا-Aymara»

🥀✒️🌞🖌🥀
1399/3/7
نیگار عاریف،

🥀- حێات عشقی، ایدامه سی،

سوْنرا هانسؽسا بیر باهاردا،
اوْتلار اوْلوب جۆجردیلر ێئنه ده،
قوشا دؤنۆب سۆزدیلر گؤێ اۆزۆندت،
بعضا گۆلوۆمسه دیلر بیر اوشاق به نیزینده،
اؤلمه دیلر اؤلدۆ صاندؽقلارؽمؽز،
بئله جه دێیشدیلر عؤمۆر دالغالارؽنؽ،
«جنت» بیلدیێیمیز ێاشاماق دنیزینده...
هه، قاداسؽ،
سنه دئمک ایسته دیێیم،
اوزوو سؤزۆن قؽساسؽ،
بلکه ده حێات عشقی حێاتدا،
باشقا بدنلرده دؤنمکمیش ائله،
حێاتؽ باشقا گؤزلرده سئۉمکمیش ائله؟
بلکه ده، ێاشاماق اؤزۆ اؤلمکمیش ائله؟
حێاتدؽ دا...اشی...
نه ێسه...نه قدر کی، ێاشایؽرؽق،
گل ایچک عشقیمیزه!...

اوْێان...
سندن سوْنرا،
بیرآز ێوخو تاپدؽم دیێه،
گئجه لری هئێ چئۉیردیم،
اوْ اۆزۆنه، بواۆزۆنه...
آخؽر بیر گۆن دان سؤکۆلدۆ،
گۆنش گۆلدۆ،
گئجه ده دوردو اۆزۆمه.
دئدی اوْێان...
اوْێان، هرشئێ ێوخو ایدی...
بو سئۉگینین اۉلیندن،
سن ۉارایدؽن، اوْ ێوْخ ایدی...

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀
نیگار عاریف،

🥀- حێات عشقی،
حێات عشقی،
ێوْخ،
ده ێیشمه دی بو دۆنێا !...
داغؽلمادؽ، دۆزلمه دی، قاداسؽ...
حێات ێئنه اؤز ایشینده- گۆجۆنده،
هر ساعاتؽن ایچینده،
سۆردۆ اوْ» قیست» دئدیکلری آراباسؽن...
بو آرابادان،
دۆشن دۆشدۆ، قالان قالدؽ.
بیجه دفعه داێانمادؽ،
سن دئمیش،
ساخلامادؽ زامان خاراباسؽنؽ.
ێاشاماغا گئجیکنلر،
اؤلۆمه تلسدیلر...
اؤلۆم دیێه نده کی...
بو دۆنێانؽن جانؽندا توْرپاق اوْلول،آغاجلارؽن بوداغؽندا یارپاق اوْلوب اسدیلر.
حه ێه تلرین قاپؽسؽندان آسؽلمؽس،
ائێۉانلارؽن ێاخاسؽنا سانجؽلمؽش،
نئچه- نئچه چؽراق کیمی،
نه بیلیم...بلکه ده، ێالنؽز قالؽب،
هردن بیزدن کۆسدۆلر...
سوْنرا...

آردؽ👇👇👇
@meshkinAcademyRX

🥀 ام کلثوم،

▫️...گاهن ائله آجیغیم گلیر،
حیسّ ائدیرم گئتمک گرک؛
بو بوش‌بوغاز جاماعاتدان قاچماق گرک.

دوزدن دئییرم،
گاهن بورادان قاچماق ایستیرم،
آدیمدان بئله، ایشاره دن بئله، حرفلردن بئله،
بو‌ ندن‌سیز دونیادان،
کی...گلمه!
کی...دانیشما!
کی... سوروشما!...

گاهن اوره ییم ایستیر قویوب گئدم،
هئچ بیر یولداشیم اولمادان،
آدی باتمیش، اوزاق بیر گؤشه یه،
آدسیر بیر یئرین اطرافینا.
.
سونرا هئچ بیر کئچمیشیم اولمادان،
هارادان گلدیییمی، کیم اولدوغومو، بورادا نه ایشیم اولدوغونو خاطیرلامادان.
سونرا هئچ بیر «بوگون»و اولمادان،
بیر فرقین، بیر مسافه نین، بیر صاباحین اولدوغونو خاطیرلامادان.

گاهن، دوغرودان خیال ائدیرم:
آللاهین الینده قالمیشام
یورموشام اونو...

آیری یولو یوخدور؛
چامادانیمی باغلامام گرک،
یولا دوشوب گئتمه‌م گرک،
و... گئدیرم...
آنجاق آستانایا یئتیشمه‌دن اؤزومدن سوروشورام:
هارا...؟
هارام واردی، هارا گئدیم...؟

#سید_علی_صالحی
چئویری
#ج_محمدنژاد
@SheirOcagi

🥀✒️🌞🖌🥀

هرچه بیشتر می گریزم،
به تو نزدیکتر می شوم،
هرچه رو بر می گردانم،
ترا بیشتر می بینم،
جزیره ای هستم در آب شیدایی،
ازهمه سو به تو محدودم،
هزار و یک آینه،
تصویرت را می چرخانند...
از تووو...آغاز می شوم،
در تووو...پایان می یابم...

    عمران صلاحی

@meshkinAcademyJM

🥀✒️🌞🖌🥀

هرچه بیشتر می گریزم،
به تو نزدیکتر می شوم،
هرچه رو بر می گردانم،
ترا بیشتر می بینم،
جزیره ای هستم در آب شیدایی،
ازهمه سو به تو محدودم،
هزار و یک آینه،
تصویرت را می چرخانند...
از تووو...آغاز می شوم،
در تووو...پایان می یابم...

    عمران صلاحی

@meshkinAcademyJM

🥀✒️🌞🖌🥀

گئجه ێوخون،
منیم ێوخوسوزلوغومدان،
خجالت چکمیر؟...

🥀✒️🌞🖌🥀

چاپ اول، تهران انتشارات آتیه،۱۳۷۹ش،
چاپ دوم، تبریز ، انتشارات نباتی، آقای پور شریف،

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀


‍ اندیشیدن

اگر می توانستم از اندیشیدن باز ایستم،بهتر می شد! اندیشه سخت ترینِ دردهاست. اندیشه دائم کش می آید و مزه غریبی به جا می گذارد...! و بعدش کلمات هستند در درون اندیشه ها! کلمات ناتمام، اندیشه های بی پایان.
می اندیشم که وجود دارم!!! این احساس وجود داشتن چه مارپیچ دور و درازی ست...
نباید اندیشید...نمی خواهم بیندیشم...می اندیشم که نمی خواهم بیندیشم...نباید بیندیشم که نمی خواهم بیندیشم...!
چه چرخه عبثی! همه آنچه که گفتم خودِ اندیشیدن است "

تهوع
ژان_پل_سارتر

@meshkinAcademyRX

کونول خاسیوا

یار بیزه قوناق گلجک


        
   https://t.me/chapeshloo_1

🥀✒️🌞🖌🥀
(4)
تقدیم به حضرت دوست!

شعر چیست ؟

نگاهی به شعر نو و چرایی و چگونگی پیدایی آن

تبریز آغازگر «شعر نو»،
و «تقی رفعت» نخستین آغاز کننده ی «شعر نو»

ر. پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی -Ph.D

بعد از انقلاب مشروطیت و جنگ جهانی اول، و در سال های پایانی قرن سیزدهم شمسی ، اهل اندیشه و تفکر متوجه شده بودند که شعر-ادبیات منظوم فارسی- و بطور کلی ادبیات کلاسیک فارسی دیگر قادر نیست با جریان سیال جامعه و افکار متجدد هماهنگی داشته باشد، چرا که این ادبیات در طول تاریخ با یک شیوه و با جهان بینی یکدستی جریان داشته و دیگر نمی تواند با تحولات اجتماعی -جهانی معاصر همسو شده و بیان کننده ی خواسته ها و نیازهای واقعی و به روز جامعه ی ایران باشد، در حقیقت اکنون نویسندگان و شعرا اراده کرده بودند که مسائل مبرم و ضرورت های مورد نیاز جامعه را بیان کنند، اما قالب ها و شیوه و حتا واژگان ادبیات کلاسیک دیگر ناتوان از چنین کاری بود، به سخن دیگر ، خود همین ضرورت را اهل اندیشه و تفکر دریافته بودند، آن ها دیگر نمی خواستند دربند و محدود در قوالب و صنایع و فنون ادبی و سبک های صدها سال پیش و در چارچوب عروض و قافیه و ردیف و...باشند، «...اکثر ادبا و اهل قلم انحطاط و واپس ماندگی ادبیات کلاسیک ایران را آشکارا می دیدند و به آن اعتراف داشتند».(آریانپور)....
در چنان حال و روزی، اهل قلم و اندیشه به فکر تاسیس و ایجاد «انجمن های ادبی» افتادند، تعداد این انجمن ها بیشتر و اعضایش معمولاً افراد شناخته شده بودند، نام برخی از مهمترین انجمن ها این ها بودند:
۱-«انجمن بی نام»: بین سال های ۱۲۹۳-۱۲۹۵ توسط توسط «حسن وثوق الدوله» تاسیس شد ، بعد از اینکه وثوق الدوله نخست وزیر-رییس الوزرا شد، انجمن تعطیل شد.
۲-«انجمن دانشکده»: در دی ماه ۱۲۹۴ شمسی تشکیل شد و مهمترین عضو آن «ملک الشعرا بهار» بود، معمولاً اعضایش را جوانان علاقمند به شعر و ادبیات تشکیل می داد، و هدف خود را «تجدید نظر در طرز و رویه ادبیات ایران» اعلام کرده بودند و البته ادعای چنین کاری را هم داشتند، اما در عمل تنها به طبع آزمایی در سبک و سیاق غزل سرایان کلاسیک و قدیم می پرداختند و هیچ کار مثبتی انجام ندادند، نشریه ای نیز به نام «دانشکده» منتشر می کردند، کار مهم این ها مناقشه و مشاجره با نویسنده ی جوانی در تبریز بود که در روزنامه «تجدد» قلم می زد و در نهایت به سردبیری آن رسیده بود. این جوان تحصیلکرده ی تبریزی جز «تقی خان رفعت» نبود که نخستین شعرهای نو را سروده بود،...،

ادامه دارد
@meshkinAcademyRX

وصف حال ماست، این!...

وصف حال ماست، این!...

اهر- مشکین ێوْلو...
آێ تانرؽ نه گؤزل دیر!...

دئ ،
بو آیریلیق
هاردا سونا چاتاجاق؟
اوردا گؤزله‌ییم سنی ...


بگو ،
این جدایی
در کجا به پایان می رسد؟
آن جا منتظرت باشم ...


#موسیقی‌بیکلام‌آذربایجانی با نام :
بو آیریلیق ندن اولدو ...

🆔 @ReyhanK1990

چشم در برابر چشم؟!...
این است؟

@meshkinAcademyRX

این دکلمه زیبای ترکی ترجمه این شعر از حضرت مولاناست :

بشنیده ام که عزم سفر می کنی ، مکن
مهر حریف و یار دگر می کنی ، مکن

ای مه که چرخ زیر و زبر از برای توست
ما را خراب و زیر و زبر می کنی ،مکن

ای برتر از وجود عدم بارگاه تو
از خِطه وجود گذر می کنی ، مکن

چون روی درکشی تو ، شود مَه سیه ز غم
قصد خسوف قرص قمر می کنی ، مکن

اندر شکرستان تو از زهر ایمنم
آن زهر را که حریف شکر می کنی ،مکن

چشم حرام خواره من حریف دزد توست
ای جان سزای دزد بَصَر می کنی ، مکن

چون طاقت عقیله عشاق نیست
پس عقل را چه خیره نگر می کنی ؟ مکن

سر درکش ای رفیق که هنگام گفتن نیست
در بی سری عشق چه سر می کنی ؟ مکن

#حضرت‌مولانا
#ییلماز‌_اردوغان

پانوشت :
این فایل زیبا را یکی از دوستان مجازی ام از شهر شانلی اورفا ( عرفای برجسته ) ترکیه فرستاده بود که بعد از زلزله مهیب ترکیه دیگر هرگز آنلاین نشد ...

🆔 @ReyhanK1990

تُرک ما هر طرف که مَرکب راند
آن طرف تُرکتاز باید کرد


قبله روی او چو پیدا شد
کعبه ها را نماز باید کرد ...


#حضرت‌مولانا

🆔 @ReyhanK1990

‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(7)
«تقدیم به حضرت دوست!»

شعر، زبان و نقد شعر
Poetry, Language and Poetry Criticism,
Dichtung, Sprache und Dichtungskritik,

رحمان پوراکبر خیاوی(روشن خیاوی)
فیلولوژی-Ph.D

ادامه از بخش های پیشین...

نقد علمی و دقیق یک شعر زمانی میسر می گردد که، زمان شاعر و به سخنی روزگار شاعر
را به صورتی دقیق و کامل بشناسیم، این به ما کمک خواهد کرد که رابطه ی شاعر و نویسنده با افکار و اندیشه های غالب روزگار شاعر را از طرفی، و چگونگی برخورد و موضع گیری شاعر را با اوضاع زمانه ی خود-از طرف دیگر بهتر درک و دریافت کنیم. در این صورت متوجه
خواهیم شد و قضاوت خواهیم کرد که، شاعر در زمانه ی خود تا چه اندازه زمانه و مردم خود را درک میکرده و به آن‌ها اهمیت میداده است.
اینجا این نکته را باید یادآور شد که، به آسانی نمی‌شود و نمی‌توان به صرف ظن و گمان، به هر اثر ادبی-شعر یا داستان- اتهام یا انگ سرقت ادبی زد. و اگر با دلایل قاطع و قانع کننده، به اثری اتهام سرقت ادبی بزنیم، دیگر نیازی به نقد آن اثر نخواهیم داشت و اصلا ضرورتی هم ندارد که مال دزدی را قیمت گذاری کنیم. به کلامی دیگر و در واقع، با انگ سرقت ادبی، ما آن اثر را دفن می کنیم و به عمر آن و حتا به عمر ادبی به وجود آورنده اش نقطه ی پایان میگذاریم،
در حالیکه نقد، هدفش اصلاح و تشویق و ارتقاء و متوجه ساختن نویسنده یا شاعر به ضعف ها و لغزش ها و نقص های اثر است، تا با مطالعه ی بیشتر به برطرف کردن آن‌ها همت کرده و
به خلق آثار منقح و زیبا و متعالی نایل آید...

یکی از مسائل مهم در کار نقد شعر یا اشعار شاعر، «مفهوم زمان» و درک آن از طرف شاعر است:
آیا شاعر زمان و زمانه ی خود را درک کرده؟
آیا شاعر توانسته با زمان و زمانه ی خود ارتباط برقرار کند؟
آیا شاعر در گذشته زندگی کرده، و یا تنها ارتباط خود را با گذشته حفظ کرده است؟
آیا شاعر ضرورت های زمان و زمانه ی خود را درک کرده؟
آیا شاعر توانسته با نزدیک شدن به ضرورت های مبرم زمانه خود، آنها را وارد شعر خود کرده و آن‌ها را در قالب شعر و به صورت پیامی به نسل های آینده برساند؟
در نقد شعر، باید پیوند و رابطه ی شاعر با گذشته و حال و آینده روشن گردد:
شاعر نسبت به اسلاف خود چه نگاهی داشته؟
نسبت به عصر خود و معاصرین خود چه نگرشی داشته؟ و
در قبال آنها چه تعهد و رسالتی برای خود در نظر گرفته.
و بالاخره شاعر برای نیل به رسالت خود، راه و شیوه ی درستی را انتخاب کرده است؟ همچنین نگاه شاعر و نویسنده به آینده و مسئولیتش در قبال نسل های آینده از مسائل بسیار مهم است. در واقع اگر شاعر در آفرینش شعری خود-و هر هنرمند دیگری- نگاه روشنی نسبت به آینده نداشته باشد و به سخنی آینده را از کار هنری خود حذف کند، چنین شاعر و هنرمندی، بواقع خود هیچ آینده ای نخواهد داشت. شاعر و نویسنده نباید فراموش کند و البته باید به آن درک از تاریخ رسیده باشد که، تاریخ نگاران حقیقی و واقعی ملت و مردم خود، آنها هستند، آنها یعنی شاعران و نویسندگان.
من برای روشن شدن این مطلب و نشان دادن آن، به عنوان مثال، چند سطری از کتاب تاریخ«جهانگشای جوینی» را اینجا نقل میکنم. سخن بالا مبنی براینکه شاعران و نویسندگان، مورخین و تاریخ نگاران راستین هر ملتی هستند، در این مثال بخوبی مشاهده میگردد. جوینی اوضاع زمانه ی خود را با استادی و مهارت ستودنی در چند سطر نظم و نثر به آیندگان گزارش می‌دهد:

...و به سبب تغییر روزگار و تأثیر فلک دوار و گردش گردون دون و اختلاف عالم بوقلمون، مدارس درس مندرس و معالم علم منطمس گشته و طبقه ی طلبه ی آن در دست لگد کوب حوادث پای مال زمانه ی غدار و روزگار مکار شدند...
هنر اکنون همه در خاک طلب باید کرد،
زانک اندر دل خاکند همه پرهنران،
کذب و تزویر را وعظ و تذکیر دانند، و تحرمز و نمیمت را صرامت و شهامت نام کنند...هریک از ابنا السوق در زی اهل فسوق، امیری گشته و هر مزدوری دستوری و هر مزوری وزیری و هر مدبری، دبیری و هر مستدفی ای، مستوفی ای و هر مسرفی مشرفی و هر شیطانی، نایب دیوانی و هر کون خری، سر صدری و هر شاگرد پایگاهی، خداوند حرمت و جاهی، و...و
هر خسی، کسی، و هر خسیسی، رئیسی و هر غادری، قادری، و هر دستاربندی، بزرگوار دانشمندی، و...
آزاده دلان گوش به مالش دادند،
وز حسرت و غم سینه به نالش دادند،
پشت هنر آنروز شکستست درست،
کین بی هنران پشت به بالش دادند،

«شعر ذات زبان است»، در بخش های آینده به این موضوع خواهیم پرداخت...

ادامه دارد...
🆔@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀

منظزه ای از کشور مراکش -Morocco

@meshkinAcademyRX

‍ ‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(19)
« ۉارلؽق ۉ زامان Varlıq və Zaman »
(مارتین هاێدگئر)

ترجۆمه: رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی- Ph.D


بیر شئێه(بیر ۉارمانا، بیر زادا) باخؽش ۉ اوْنو ایزله مک، (اوْنو)باشا دۆشمک ۉ آنلاماق، اوْنو تاپماق ۉ آنماق ۉ بیلمک، اوْنو سئچمک، اوْنا ال ێئتیرمک ۉ اوْنا دوْغرو گیریشمک، بونلار بۆتۆنلۆکده، سوْرقونو ۉ آختارؽشؽ آنلادؽر ۉ دۆشۆندۆرۆر ۉ پئکیشدیریر،(۱) ۉ بونلار اوْنا
تؤره دیجی ۉ اوْلوشدوروجو داۉرانؽش ۉ دورومدور، ۉ بؤێله جه-بئله لیکله، معلوم ۉ تانؽنمؽش بیر ۉارمانؽن، سوْرقوسونو سوْروشان، بیزلرین ۉارمانلارؽنؽن(ۉار اوْلان شئێلرین)، «ۉارلؽق دوروملارؽ»(۲) ۉ اۆزلری ۉ نئجه لیێی ۉ شکیللری (ته هرلری، ێؤنلری)دیرلر.
بئله لیکله، ۉارلؽق سوْرقوسونون بو آراشدؽرماسؽ ۉ آچؽقلاماسؽ بو آنلامدا ۉ دۆشۆنجه ده دیر:
ۉارلؽق حاققؽندا همن سوْرقو سوْروشانؽ آێدؽنلایؽب، ۉ ۉارلؽق آچؽسؽندان ۉ گؤرۆمۆندن ۉ باخؽمؽندان اۆزه چؽخارؽب ۉ گؤسترمک. (بیزیم)ۉارلؽغؽمؽزؽن اؤزۆ ۉ باشقا لارؽ آراسؽندا، سوْرقونون «ۉارلؽقا-ێئتیب، چؽخؽب ۉ چیچکلنمه سینی» داشؽێان بو ۉارمانا(ۉار اوْلان- شئێه)، تئرمینوْلوْجیک اوْلاراق(ۉ فلسفه تئرمینوْلوْگێا باخؽمؽندان) «دازاێن»(۳) (ۉارمادا=اوْرداکؽ- ۉارلؽق) دئێیریک. ۉارلؽق آنلامؽنا ۉ دۆشۆنجه سینه باغلؽ ۉ ایلیشکین سوْرقونون آچؽق ۉ پارلاق فوْرمۆله ائدیلمه سی (فوْرمولاسیوْنو)، بیر ۉارمانؽن- دازاینؽن،(اوْراداکؽ-ۉارلؽق)، (ۉار اوْلان شئێین)، ۉارلؽغؽ آچؽ سؽندان، اؤنجه دن اویغون بیر آچؽقلاماسؽنؽ ذاتن گرکتیریر.
____
۱- پئکیشتیرمک: بو کلمه اساس متن ده، آلمانجا: Verstehen ێازؽلمؽش، دۆزگۆن ۉ دوْغرو معناسؽ: «آنلاما، دوێما، قاۉراما، دۆشۆنمه، آلقؽ، درک، دراکه،» آنلاملارؽدؽر. آما کیتابؽن فارسجا ترجۆمه سینده، بو سؤزۆ:«مقومات»سؤزۆنه چئۉیریبلر، البته بیر دوْلاشؽق ۉ پۆرچۆملۆ چئۉریدیر. منجه، بو سؤزۆن ترجۆمه سینده...
عربجه ترجۆمه ده، بو سؤزۆ، بو شکیلده ترجۆمه ائدیبلر: . . . انما هي سلوكات مقومه للتسآل و. . . ص۵۷,
همچینین، آلمانجا: Verhaltungen،
تۆرکجه(آذ،تۆر): داۉرانؽش، گئدیش، ( فارسجا: رفتار)،
۲- Sseinsmodi.
۳- بوردا هایدگئر کیتابؽن حاشیێه سینده بئله آرتؽرؽب: دازاین-Dasein: ێوخارؽدا دورماق-اۆستۆن دورماق، ۉارمانلارؽن(موْجودلارؽن) ێوْخلوغوندا، دورماق(بیر) ایلگی(باغلؽلؽق، اوْران،نسبت) کیمی.
«دازاێن»سؤزۆنۆن حاققؽندا آچؽقلاما ۉ آراشدؽرما مقاله لره، بو کانالدا(مشکین فلسفه و دیل آکادمی کانالؽ)، نئچه نؤۉبه ده ێاێؽلان ێازؽلارا مۆراجئعت ائدین.

@meshkinAcademyRX

🥀✒️🌞🖌🥀
(3)
تقدیم به حضرت دوست!

شعر چیست ؟

نگاهی به شعر نو و چرایی و چگونگی پیدایب آن

ر. پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی -Ph.D

... و در پایان بخش گذشته گفتیم که: همه ی آنچه برشمردیم و برای آمادگی به اندیشیدن به اینکه «شعر چیست» و «شعر نو چه چگونه پدیده ای است»، به زمینه و شرایطی نیاز داریم تا ما با عطف توجه به این زمینه و اندک آگاهی با آن، بتوانیم موضوع مورد بحث خود را به نحو شایسته و مفیدی پی بگیریم و پیش ببریم.
در بررسی شعر هر شاعر و هر نوع شعر-به عنوان پدیده ای انسانی - که می اندیشد و تامل می کند، نخستین زمینه و شرایط، همانا زمینه و شرایط تاریخی- اجتماعی جامعه ی شاعر و در بعدی وسیع شرایط تاریخی -جهانی است که باید مورد توجه هر نقدگر و پژوهشگر ادبیات و شعر و بطور کلی علوم انسانی باید قرار بگیرد.
پس نخست توجه به «زمینه تاریخی -اجتماعی» است که برای بیان سخن ، نیازمند آن هستیم.
و اینک اندک اشاراتی-هرچند کوتاه و موجز، باید به زمینه ی تاریخی اجتماعی -جهانی شعر- و امروزه روز آنچه به «شعر نو» معروف شده است ، بکنیم:

نیمه نخست قرن بیستم میلادی ، جوامع مختلف انسانی و تقریباً در سرتاسر جهان، تحولات عظیم و موثر پ تعیین کننده در سرنوشت بشریت رخ داد و جهان را-جوامع بشری را دچار تحولات عظیم کرد:
در حدود سال ۱۹۰۵ میلادی ، انقلاب نخستین روسیه به وقوع پیوست ، در سال ۱۹۱۱ میلادی انقلاب مشروطه در ایران ، جامعه ی ایران را دچار دگرگونی های مهمی کرد- اگرچه رفته‌رفته و با نقشه های شیطانی استعمارگران غربی و در راس همه انگلستان ، این انقلاب به نتایج مورد نظر آغازگران و جان فشانان آن نرسید!...
و در سال ۱۹۱۴ میلادی جنگ دوم جهانی آغاز شد و سراسر اروپا و بخش های وسیعی از آسیا را تحت تاثیر قرار داد، که یکی از آن ها سقوط رژیم سلطنتی تزارهای روسیه و تاسیس حکومت شوروی سابق بود، و در سال ۱۹۳۹-۴۵ هم شعله آتش جنگ جهانی دوم سرتاسر جهان را در شعله های خود در هم پیچید و ملیون ها کشته و معلول و بی خانمان برجای گذاشت...
اما همین جنگ جهانی دوم، ضمن اینکه ویرانی ها و کشتارهای وحشتناکی را بر جهان تحمیل کرد، از طرف دیگر زمینه ی بیداری ملت های تحت ستم استعمارگران را فراهم آورد، نگاهی گذرا به تاریخ اسقلال ملل تحت استثمار و دربند و به زنجیر کشیده شده، حقایق جالبی را نشان می دهد، این حقایق تاریخ استقلال آن ملل که اکثرا در آفریقا و آسیا واقع هستند می باشد.
من اکنون تقریباً تمامی کشورهایی که بین سال ۱۹۱۷-۱۹۱۸-پایان جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم ۱۹۳۹-۱۹۴۵ به استقلال رسیده اند را، پیش روی خود دارم، در فاصله جنگ جهانی اول و دوم حدود هفتاد(70) کشور استقلال خود را به دست آورده اند، از هفتاد کشور سه کشور بین سال های ۱۹۱۸-۱۹۲۰ مستقل شده اند، اما حدود ۶۷ کشور بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۷۳ مستقل شده اند و تقریباً نود درصد این کشورها بین سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۲ استقلال خود را به دست آورد اند.

حالا اوضاع ایران در فاصله ی سال های بین جنگ جهانی نخست و تا کودتای رضاخان ، جالب توجه است:
در این فاصله افرادی از ایران به خارج رفته و در خارج تحصیل کرده و با دنیای غرب و با دست آوردهای نوین علمی و صنعتی آشنا شده بودند، پیشاهنگ اعزام دانشجو به غرب و تحصیل در غرب، «عباس میرزا» بود که در زمان ولیعهد ی خود در تبریز، تعدادی را برای تحصیل به فرنگ فرستاد، بعد از وقوع انقلاب مشروطیت همان تحصیل کرده ها بودند که به فکر «تجدد» افتادند...
یکی از جوانان پرشور که به دنبال اشغال تبریز از طرف قشون روس به خارج - ترکیه رفته و تحصیل کرده بود، «میرزا تقی خان رفعت» بود. ما در بخش آینده ی این نوشته به افکار و اندیشه های مترقی این جوان تبریزی خواهیم پرداخت و خواهیم دید که آغازگر راستین و حقیقی آنچه که امروز به شعر نو معروف شده است ، «تقی رفعت» بود. که متاسفانه تا کنون آنگونه که باید و شاید در این موضوع سخن چندانی گفته نشده است...

«تقی رفعت» آغازگر شعر نو در ایران:

ادامه دارد
@meshkinAcademyRX

#گلنار
خواننده: #داریوش_رفیعی
اهنگ: #استاد_مجیدوفادار
شعر: #کریم_فکور
درمایه #دشتی

#کانال_به_یاد_داریوش_رفیعی 👇

@daruoshrafeie

ما ز هر صاحب دلی
یک رشته فن آموختیم.....!!!

عشق از لیلی و
صبر از کوه کن آموختیم.....!!

گریه از مرغ سحر،
خودسوزی از پروانه ها...!!!

صد سرا ویرانه شد،
تا ساختن آموختیم!!!...

‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(6)
«تقدیم به حضرت دوست!»

شعر، زبان و نقد شعر
Poetry, Language and Poetry Criticism,
Dichtung, Sprache und Dichtungskritik,

رحمان پوراکبر خیاوی(روشن خیاوی)
فیلولوژی-Ph.D

اشاره: از حدود یک ماه گذشته، مبحثی را تحت عنوان «شعر، زبان و نقد شعر»
شروع کردیم که بعد از نوشتن پنج قسمت، حدود ده روزی متوقف شد. علتش ضعف و کسالت
ناشی از ابتلاء به کرونا بود که حدود شش ماه قبل سراغ ما آمد و ظاهرا بعد از معالجات لازم،
بهبودی حاصل شد. اما بعد از این مدت، هنوز هرچند گاهی عوارضش مانند دمل سر باز میکند و بنده ی ناتوان را از کار و زندگی می اندازد. این داستان را بیشتر برای آن عده گفتم که معمولا این مهمان ناخوانده را دست کم میگیرند!...مجبورم اینرا هم بگویم که، بنده با اینکه دو
نوبت واکسن را زده بودم(اکنون هر سه نوبت را زده ام)، با این حال گرفتار شدم، لذا از دوستان و یاران کانال تقاضا دارم کرونا را جدی بگیرند و واکسن ها را به موقع بزنند و بهداشت فردی و عمومی را را رعایت کنند...

نقد شعر را گاهی به «نقد ذوقی» و «نقد فنی» تقسیم کرده اند، گاهی نیز آنرا به:
«نقد نظری- theorical criticism» و
«نقد عملی-pratical criticism» تقسیم کرده اند. ما در ادامه ی نوشته به آن‌ها خواهیم پرداخت.
اما نقاد و یا کسی که به نقد آثار هنری، مانند: شعر، داستان کوتاه و بلند(رمان)
می پردازد، خود در وهله ی اول باید اشراف و آشنایی کامل و کافی با دانش نقد داشته باشد.
گفتم «دانش نقد»! به راستی هم امروزه روز، نقد در محافل علمی و فرهنگی و آکادمیک به عنوان یک دانش مستقل شناخته می‌شود و استادان متخصص و کرسی اختصاصی خود را دارد، در واقع چنین نیست که، اگر اثری، شعر یا داستان و یا هر اثر هنری دیگر مثل مجسمه سازی و نقاشی و حتا سفالگری و...باب میل و مورد پسند کسی نباشد، قلم به دست بگیرد و هرچه به عقلش می رسد را روی کاغذ بیاورد و نامش را نقد بگذارد و منتشر کند!...و البته تنها و تنها به این دلیل که، مورد پسندش نبوده و یا با معیارهای شخصی او مطابقت نمی کند!...

ما اینجا بیشتر روی نقد شعر تمرکز میکنیم.
هر نقادی باید نخست برای خود روشن سازد که: من چه چیزی را نقد میکنم؟ یعنی باید چه موضوعی را در اثر ویا شعر مورد نقدم، نقد کنم، یعنی برای خواننده ی شعر روشن سازم؟
هدف نقد من چیست؟ و آیا این نقد من در اعتلای شعر و یا داستانی که مورد نقد من است، یعنی خالق اثر، یعنی آن شاعر و یا نویسنده، باعث تحولی خواهد شد؟ و اگر خواهد شد، آن تحول چه و چگونه تحولی خواهد شد؟ مثبت یا منفی؟ آیا نقد من باعث تحرک و تلاش بیشتر شاعر و یا نویسنده، و در نتیجه باعث ترقی هنری و یا افت و افول و سرخوردگی شاعر، یا نویسنده خواهد شد؟ و آیا من در نقد خود به هدف خود می رسم و یا خواهم رسید؟...و
هدف من اساساً تا چه اندازه ارزش فرهنگی و ادبی و اجتماعی و اخلاقی دارد؟
همچنین نقاد یا نقد کننده ی شعر یا داستان، از آغاز کارش باید برای خود روشن سازد که،
اثری که قصد نقد آنرا دارد، آیا شعر یا داستانی اجتماعی، عاشقانه، اخلاقی، سیاسی و یا فلسفی و...است؟ این مسئله در کار نقد، بسیار حائز اهمیت است. در واقع نباید و نمی‌شود از یک شعر لیریک انتظار طرح مسائل سیاسی یا فلسفی و یا عرفانی را داشت، شعر عاشقانه باید با اصول و معیارهای خود، مورد نقد قرار گیرد.
نقد کننده ی شعر ویا داستان باید اثر را از لحاظ پختگی فکری مورد سنجش قرار دهد: اثر از منظر اندیشه ورزی و کمال در چه مرحله و در کجا قرار دارد. نمی‌شود و نمی توان شعر شاعری جوان را که تازه قدم در عرصه ی شعر و شاعری نهاده و شوق دارد تا به افق های تازه ای در آفرینندگی شعری-هنری برسد و مانند پرنده ای می ماند که به تازگی از آشیانه ی مادر
جدا شده و اراده کرده که سینه بر سینه ی ابرها بساید و عشق بوسه زدن بر لب های خورشید را و نوشیدن جرعه می مغانه از چشمه ی نور را دارد، با شاعری که در دریای شعر و شاعری مستغرق شده و به مقام فنا در کلام و اندیشه رسیده، مقایسه کرد.
در نقد باید وزن و گرانسنگی و عمق اندیشه و معنا و لفظ سنجیده شود، شاعر در به کار گیری الفاظ زبان چه مهارت هایی را به کار گرفته و از خزینه ی لغوی زبان خود تا چه پایه و مایه بهره ها برده است؟
هدف نقد و نقد کننده این نیست که خود با نقدش چیز تازه ای را و یا اندیشه ی جدیدی را به وجود آورد-اگرچه نقد میتواند الهام بخش باشد- بلکه منظور نقد و نقدگر این است که اندیشه ای و سخنی را که تازه خلق و آفریده شده و در شعر شاعر جاری گشته، مورد ارزیابی لفظی و معنایی قرار دهد، و...

ادامه دارد...
🆔@meshkinAcademyRX

‍ ‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(18)

« ۉارلؽق ۉ زامان- Varlıq ve zaman »
( مارتین هاێدگئر )

ترجۆمه: رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی- Ph.D



ۉارلؽغؽن آنلامؽن، هانسؽ ۉارمانلاردان(ۉار اوْلان شئێلردن)، گرک آنماق ۉ ساپتاماق ۉ تانؽماق، ۉ هانسؽ ۉارمانؽن[سیماسؽندان-اۆزۆندن]، گرک اوْخوماق، ۉ هابئله، ۉارلؽغؽن چیچکلنمه ۉ آچؽغا-ایشؽقا سریلمه باشلانماسؽن، هانسؽ ۉارمانلاردان آنلامالؽ ۉ دۆشۆنمه لیێیک؟ بو باشلانغؽج، بیر ضرورت دیرمی؟، ێادا(تام ترسینه) ۉارلؽق سوْرقوسونو آچؽقلامادا ۉ اینجه لمه ده، باشقا ۉارمانلادان اؤنجه لیکلی اوْلان، بیر اؤزل ۉارمانؽن اۆستۆنلۆگۆنده ۉ اؤزللیگینده ێاتان ضرورت دیرمی؟ بو اؤرنک ۉ نۆمونه ۉارمان هانسؽدؽر؟(۱) ۉ بو ۉارمان هانسؽ آنلامدا ۉ مۆناسیبت ده، باشقا ۉارمانلارا اؤنجه لیکلیدیر؟(مۆقدم دیر؟).
اگر ۉارلؽغا عایید ۉ ایلیشکین سوْرقو، آێدؽن ۉ دۆشۆندۆرۆجۆ اوْلمالؽدؽر، ۉ عئێنی سوْرقو گرکدیر سهمانلاشا ۉ نیظاما سالؽنا، ۉ اؤزۆنه قارشؽ ۉ اؤزۆ اۆچۆن، تام بیر آێدؽنلؽق ۉ پارلاقلؽق ایچینده، سوْروشولا ۉ آراێا قوْێولا، اوْ زامان ۉ اوْندا، بو سوْرقونون بو دوروما ۉ بو دورومدا، ۉ بو زامان تک، چیچک لنمه لره ۉ دورولموشلارا گؤره، اله آلؽنمؽشؽ ۉ قازانؽلمؽشؽ، ۉارلؽغا باخؽش ێوْلو قارشؽسؽندا، آنلامؽن دۆشۆنمه سؽ ۉ آنلاشؽلماسؽ، ۉ دۆشۆنۆلمه سی اوْلاراق، آێرؽمساللؽق ۉ فرقلیلیک قارشؽسؽنا، اؤرنک ۉارمانؽ(ۉار اوْلان شئێی،)، دوْغرو اوْلاراق، سئچمه ۉ آێؽرما ایمکانؽنؽن حاضؽرلانماسؽ قارشؽسؽنا، بو ۉارمانا اصیل گیریش نؤۉعۆنۆن بۆتۆرۆب ۉ بئجه ریب ۉ بؤێۆد مه سی قارشؽسؽنا، بیر آچؽقلامانؽ گرکلندیریر ۉ گرکتیریر.(لازؽم ۉ ضروری ائدیر).
__
۱- بوردا هایدگئر، کیتابؽن حاشیێه سینده، بئله ێازؽب:
«ێوْل آزدؽرؽجؽ، دازاێن بورادا بیر اؤرنکدیر، اوْ(دازاێن)اوْ اؤرنکدیرکی، دازاێن مرتبه سینده اوْلاراق، اۆزۆ ۉارلؽغا، ۉ ۉارلؽق ایلن اوْێنایؽر، ۉ اوْنو(ۉارلؽغؽ) گۆزگۆ اوْیونونا سارؽ چکیر ۉ داخیل ائدیر. اساس جۆمله، آلمانجا بئله دیر:
Welches ist dieses exemplariche Seiend und in welchem sinne hat es einen Vorrang?
جۆمله نین معناسؽ: بو اؤرنک ۉارلؽق، نه دیر ۉ هانسؽ آنلامدا اؤنجه لیێه صاحیبدیر؟
عربجه ترجۆمه ده: أي منها هو هذا الكائن النموذجي و بأي معنى له أولية؟ ص۵٦.
اینگیلیسجه ترجۆمه ده: Whict entity shall we take for our example, and in what sense dose it have priority?. P: 26
فارسجا ترجۆمه ده: این هستنده ی نمونه کدام است؟ و این هستنده به چه معنایی مقدم بر دیگر هستندگان است؟، ص ۷۲، س. جمادی.

@meshkinAcademyRX

قشنگترین توصیف را محمود درویش گفته:
«دوستت داشتم با وجود اینکه تو را به آغوش نکشیدم و تو را همیشه نمی بینم!
دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم!
تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی ولی نزدیکترین به قلبم..!»

محمود درویش میگه:
«دوستت داشتم با وجود اینکه تو را به آغوش نکشیده‌ام و تو را همیشه نمی‌بینم، دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم و تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی.»

🥀✒️🌞🖌🥀
(2)

تقدیم به حضرت دوست!

« شعر چیست ؟»

نگاهی به شعر نو و چگونگی و چرایی پیدایی آن

ر. پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی -Ph.D

«شعر چیست؟» عنوانی است که برای یک سری نوشته و مقالات در نظر گرفته ایم...
در بخش نخست این مقالت گفتیم که: « شعر ضربان آهنگین نبص قلب انسانی اندیشمند صاحب ذوق و دارای قدرت تخیل است که در شعرش خون زمان در رودخانه ی واژگان تاریخ جاری می‌شود ، و شعرش تبلور پویایی و زندگی شکوفنده و بیان نازنین و هنرمندانه ی واقعیت های زمان و زمانه و جهان معاصر شاعر و اقصی نقاط جهان می تواند باشد، و باز شعرش فریاد «جان شیفته ی» همان شاعر است که درد «جان های شیفته و سوخته ی بیشمارانی» را فریاد می زند...
و گفتیم در بررسی شعر هر شاعر باید دید که این شاعر آیا هنر بازی با واژگان را خوب آموخته؟ و هنرش تنها بازی با قلب ها و به رقت درآوردن دل هاست، و یا این شاعر تا چه حد با جان های سوخته همسو بوده و حرف و حدیث و سخن زمان و زمانه ی خود را در رگ های واژگان تاریخ جاری ساخته و می سازد؟! و آیا شعر شاعر با آهنگ و ترانه ی زمان خود دمساز و همراه است و تا چه اندازه نبض شعرش هماهنگ با ضربان قلب جان جهان معاصر خود شاعر است ؟ و آیا خون زمان و زمانه و آهنگ و ترانه ی هوایی که شاعر بر سینه می کشد، در مویرگ های اشعار این شاعر جاری است و شعرهایش نغمه های خشکیده بر لبان «جان های شیفته گان» و «سوته دلان» و درد آشنایان درد کشیده ی دنیای شاعر است؟!... و آیا می شود خش خش سینه های پر از درد و رنج گرسنگان بیافرا و ضجه ی کوکان مادر از دست داده ی خاورمیانه و جای جای جهان را در بند بند اشعرش شنید؟ و یا عطر نفس های بریده را و درد عاشقان سوته دل و به ماتم نشسته در سوگ عشقی را چشید؟!...

آماندؽ!...بیرده بو گۆل دان ێازا ێئریکله مه سین
ێئتر... ێئتیم ێارامؽز، داێ دوزا ێئریکله لمه سین!

و فراموش نکنیم که انسان، هستومندی اندیشمند و زمانمند و تاریخمند است... انسان تنها موجودی است که به هستی خود و جهان خود می اندیشد، و زمان را درک و دریافت می کند و تاریخ را می سازد و می آفریند...

پس به راستی همه ی آنچه برشمردیم، و برای آمادگی به اندیشیدن به اینکه «شعر چیست؟»(و شعر نو چه و چگونه پدیده ای است) به زمینه و شرایطی نیاز داریم تا ما با عطف توجه به این زمینه و اندک آگاهی با آن، بتوانیم موضوع مورد بحث خود را به نحو شایسته و مفیدی پی بگیریم...

نخست «زمینه ی تاریخی» است که برای بیان سخن نیازمند آن هستیم.
و اینک اندک اشاراتی-هرچند کوتاه و موجز، باید به زمینه ی تاریخی شعر-امروزه آنچه به «شعر نو» معروف شده است ، بکنیم.

«شعر نو به عنوان یک پدیده ی جامعه ی انسانی»:

@meshkinAcademyRX

ادامه دارد...

گاهی کلمات کافی نیستند
یک ترانه ترکی لازم است
برای وصف آتش دل ...

#ترانه‌ترکی
#باغلاما

🆔 @ReyhanK1990

🥀✒️🌞🖌🥀

🌞 چرا رفتی؟...
همایون شجریان،

@meshkinAcademyRX

دؤردۆنجۆ نفری تاپؽن...

🥀✒️🌞🖌🥀
تکنوْلوْژی ۉ موْدئرنیته...!!!
بو ایمیش؟!...

@meshkinAcademyRX

‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(5)
تقدیم به حضرت دوست

شعر، زبان و نقد شعر

رحمان پوراکبر خیاوی(روشن خیاوی)

در تاریخ ادبیات ایران شاعران زیادی بوده اند که امروزه به سرقت اشعار سایر شعرا متهم هستند. میتوان نام بسیاری را آورد. اما جالبتر از همه حکایتی است که در باره ی امیر معزی نقل شده است. گویا این امیراشعرا نوکری داشته(یا پسری)، که از حافظه ی قوی برخوردار بوده، در مجالس شعر خوانی سلطان سنجر، وقتی شاعری شعر زیبایی میخوانده، نوکر معزی چند بیت از آن شعر را حفظ و ازبر میکرده، و امیر معزی بعد از اینکه آن شاعر بیچاره شعرش را قرائت و تمام میکرد، امیر معزی خطاب به شاه میگفته:
قربان این شعر مال من است و این شاعر آنرا از دزدیده و شاهد من هم همین نوکرم است، و به نوکرش اشاره میکرد که چند بیت را که ازبر کرده، بخواند، و نوکر شعر را میخواند و امیر معزی به شاه میگفت: قربان! ملاحظه می‌کنید که نوکرم از قبل آنرا حفظ کرده...و امیر معزی این چنین رقبای خود را از میدان بدر می‌کرده...این حکایت را خواند میر در حبیب السیر و عروضی سمرقندی در چهارمقاله ی خود ثبت کرده اند...
...و اما سرقت ادبی، آنهم در حوزه شعر آنرا گویند که شاعری با آگاهی و اراده ی قبلی و از روی عمد شعر شاعران دیگر را به نام خود عرضه کند. و یا با تغییراتی در واژه ها آنرا عرضه نماید. سرقت مضمون و موضوع شعر هم از طرف شعرا مرسوم بوده است. سرقت ادبی را در انواع و با نام های مختلف نامیده اند. مثل: توارد، مسخ، سلخ...البته بیشتر ادبا توارد را سرقت ادبی ندانسته اند.
درباره ی حافظ شیرازی و اینکه آیا او دست به سرقت ادبی زده یا نه، بحث های زیادی رفته است. بعضی ها معتقدند که حافظ با مهارت و استادی خاصی دست به سرقت ادبی زده، مثلا از سعدی و خواجوی کرمانی خیلی از مضامین را گرفته است. «معروف است که خون دویست(۲۰۰) دیوان پیش از روزگار حافظ، بر گردن اوست...»(ع.بدیع،۱۳۹۸). حتا بعضی از شعرا و ادبای روزگار ما به روشنی حافظ را به سرقت ادبی متهم کرده اند. البته همه ی پژوهشگران عرصه ی ادبیات میدانند که، نخستین مصرع از دیوان حافظ، یعنی: الا یا ایهاالساقی ادر کاسا و ناولها، از «یزید معروف-قاتل امام حسین ع» است. اما حافظ هیچ جا از دیوانش به آن اشاره نکرده است. «آقای رضا اسماعیلی» نامی در مقاله ای چنین می‌نویسند: «...وی(حافظ) نام و آوازه ی خود را مدیون شاعران بزرگی چون مولوی، کمال، سعدی، همام، اوحدی و خواجو است. به عبارت ساده تر حافظ با رندی و زرنگی تمام، ابیاتی از این شاعران را سرقت کرده و به نام خود به ثبت رسانده است...»(نقد غزلی از حافظ شاعر، آیا حافظ سارق بود؟، رضا اسماعیلی ،۱۳۹۶).

سرقت ادبی، یا سرقت اثر در عصر حاضر:

من در این مورد نمی‌خواهم زیاد صحبت کنم، چرا که من خود یکی از قربانیان این فاجعه بوده ام. و اگر بخواهم زبان باز کنم، دردیم دئشیلر!...تنها به این بسنده میکنم که، این فاجعه امروزه از حد سرقت و یا کپی برداری یک یا چند بیت شعر و یا چند جمله از اثری گذشته و وارد یک مرحله ی رسوا کننده رسیده است. امروزه ما شاهدیم که بعد از هشتصد ، هفتصد سال، اهل تحقیق و علاقمند به حقیقت، متوجه میشوند و در می یابند که مثلا در دیوان انوری یا معزی فلان بیت و یا فلان مصرع، کپی برداری و سرقت از فلان شاعر است. اما من متوجه نمی‌شوم که سارقان و کپی برداران و مردم فریبان روزگار ما، چطور متوجه نیستند و یا نمیشوند که حتا در زمان حیات حودشان خیلی ها میدانند و متوجه هستند که، مثلا فلان کتاب در ترکیه و یا آذربایجان نوشته شده و اینها برمیدارند آنها را بدون ذکر مولف اصلی به خط عربی-فارسی برمیگردانند و بنام خودشان به چاپ میرسانند، آنهم با تغییری در نام اصلی اثر....از اینها میگذرم که سر درازی دارد این درد، و اگر عمری باشد، من در خاطرات زندگی ام به تک تک آنها خواهم پرداخت، آنهم بیشتر برای احقاق حق صاحبان اصلی آثار. فقط یک مثال میزنم: من حدود ۲۵ سال پیش به فکر جمع آوری اشعار «مهستی گنجوی» افتادم، حدود سه سال در کتابخانه های ملی و دانشگاه تهران، جنگ های خطی را ورق زدم و شعرهای مهستی را که بیشتر رباعی و قطعه بود، جمع آوری کردم، آنموقع هنوز تایپ کامپیوتری نبود. یک مجموعه ی چهارصد صفحه ای آماده کردم و دادم به ناشری- در تهران، بعد از یک ماه و نیم ناشر مجموعه را به من پس داد و گفت: شعرهای مهستی گنجوی مشکل اخلاقی دارد...اما همان کتاب من بعد از یکسال و به نام کس دیگری در آلمان چاپ شد!!!...من یک نسخه از آنرا خریدم و به خانه آوردم، وقتی نسخه دستنویس خودم را در کنار همان که در آلمان چاپ شده بود، گذاشتم و همسرم نشست و آنها را مقایسه کرد، اشک از چشمانش سرازیر شد...من دستمزد خود را دریافت کرده بودم!...

ادامه دارد
@meshkinAcademyRX

‍ ‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
(17)
« ۉارلؽق ۉ زامان Varlıq və Zaman »
( مارتین هاێدگئر )

ترجۆمه: رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی- Ph.D



ۉارلؽق حاققؽندا سوْرقو، سوْرقونون قاێناغؽنا گؤره (ۉ اوْنا باخاراق)، ۉارمانلارا دوْغرو-سارؽ، ۉ اوْنلارا گئرچکدن ال تاپماق ۉ ێئتیشمک، بیزیم اۆچۆن گرکلییی، اؤنجه دن-قاباقدان، بودورکی، دوْغرو اوْلاراق، حاصؽل اوْلا و بو ێئتیشمه تضمینله شه ۉ دوْغرولا. آما بیز چوْخ ۉارمانلارؽن اوْلدوقلارؽنؽ، ۉ بونلارؽن ده ێیشیک آنلاملاردا ۉ دۆشۆنۆشلرده اوْلدوقلارؽنؽ، ۉارمان کیمی(مانند هستنده) سؤێله ێیریک.(۱)
حاققؽندا دانؽشدؽغؽمؽز ۉ قوْنوشدوغوموز ۉ بحث ائتدیێیمیز هر شئێ، (ۉ) هر دۆشۆنجه میزده ۉ دوێغوموزدا اوْلان هر شئێ، (ۉ) دئمک ایسته دیێیمیز هر شئێ ۉ اونلارؽن قارشؽسؽندا، هر شکیلده داۉرانؽش سئچدیێیمیز ۉ ائتدیێیمیز، هامؽسؽ ۉارماندؽر،(هستنده دیر). نه ایسه ایک، ۉ نئجه ایسه ایک، بیزیم اؤزۆمۆزده، ۉارمانؽق،(آدؽمؽز ۉارماندؽ-ۉارمان آدلانمالؽێؽق). ۉارلؽق هر شئێ ده بوراخؽلؽب ۉ گؤمۆلۆبدۆر. ۉارلؽق اوْلاراق، بو دورومدا، ۉ اوْ دورومدا، اوْ شئیده، بو شئی ده، ێاتؽب ۉ گیزلنمیش دیر. همچینین رئآلیته ده(۲)، ال اؤنۆنده(ال آلتؽندا)، قالؽملؽقدا( داۉامدا،)، اعتیباردا، «دازاێن»لؽقدا، -اوْراداکؽ-ۉارلؽقدا، «ۉاردؽر»دا(es gibt)، ۉارلؽق ێاتؽب ۉ گیزلنمیش دیر ۉ(اۆستۆ اؤرتۆلۆدۆر،).
________
۱- بوردا بو ایضاح گرکلی گؤرۆنمک ده دیر: هاێدگئرین بو جۆمله سی، بیر آز دوْلاشؽق ۉ ایبهاملؽدؽر، اوْنا گؤره ده، مۆختلیف مۆترجیملر، بو جۆمله نی مۆختلیف چئۉریلرده ۉئریبلر:
عربجه ترجومه ده: . . . و على ذلك نحن نسمي "كائنا" امورا شئى و معنى متباين, ص ۵٦,
اینگیلیسجه ترجۆمه ده: we shall denote by the term"Dasein". P: 27
اساس متن آلمانجا بئله دیر: Aber "seind"nennen wir vieles und in verschiedenem Sinne. 0: 6
فارسجا ترجۆمه ده، آقای سیاوش جمادی، بو جۆمله نی ایکی شکیلده ترجۆمه ائدیب، ۉ هر ایکی ترجۆمه نی، دالبادال گتیره رک، صفحه نین آێاغؽندا ایضاح ۉئریب: «هرایکی جۆمله، بو جۆمله نین قاشؽسؽندا گتیریلیب.»(ترجۆمه اوْلوب)، ۉ سوْنرا اساس جۆمله نی نقل ائدیب. ص۷۱.
۲-Realitat, reality,
____

@meshkinAcademyRX

ایسته ێیردیم اوْدوۉا ێانام،
قوْێمادؽن، ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم بیر عؤمۆر آێاقلارۉا-
سارماشام، سارماشؽق اوْلام،
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم عؤمرۆمۆ
سنین عئشقینله بیتیرم!
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم اؤلم، هر بیر زادؽن داشؽن آتام-
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیر دیم عئشقینله ێاشاێام،
ایذن ۉئرمه دین!
ایسته ێیردیم!...ایسته ێیردیم!...
گۆلم، آغلاێام، باخام، گؤرم!...
ایذن ۉئرمه دین!
سن هر زادؽ منه قورتاردؽن!...قورتاردؽن!...
نفس چکمه گی، باخماغؽ، گؤرمه گی!...
...ۉ عاشیق اوْلماقؽ!...
ۉ عئشقی...
منه قورتاردؽن!...

«آیمارا-Aymara»

‏وقتی چیزی را از دست می‌دهید؛ درسی که از آن گرفته‌اید را از دست ندهید.

دالایی لاما

🥀✒️🌞🖌🥀
۱۵ فروردین ۱۴۰۴


تقدیم به حضرت دوست!

«شعر چیست ؟»

رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
فیلولوژی -PhD


شعر ضربان آهنگین نبض قلب انسان اندیشمند صاحب ذوق و داری قدرت تخیل است، و این ضربان می تواند تنها نبض سراینده و گوینده ی شعر باشد، و می تواند نبض انسان های بیشمار و صدا و آوای زمان و زمانه و جهان شاعر باشد، جهان معاصر شاعر...

اگر شعر تنها انعکاس و بازتاب امیدها و آرزوها و ایده ها و اندیشه های شاعر باشد، در این صورت ، شعر بیشتر به دلنوشته و وصف حال شبیه خواهد بود، و اگر شعر ضربان نبض زمان و زمانه ی شاعر باشد، در این صورت شاعر پیامبری است که حال و روز زمان و زمانه ی خود را با نقش واژه ها فریاد می زند و با قلمش بر دفتر روزگار می نگارد...
... و در شعر است که خون زمان در رودخانه ی واژه ها جاری می شود ، و شعر تبلور پویایی و زندگی شکوفنده و بیان نازنین و هنرمندانه ی واقعیت های زمان و زمانه و جهان معاصر انسان هاست!...و شعر فریاد «جان شیفته ی» انسانی است که ما آنرا شاعر می نامیم، شاعر «جان شیفته ی» زمان و جهان خود و زبان جان های سوخته و شیفته ی بیشماری از دلباختگان خوشبختی و سپید روزی روزگار خود و هوای تازه است!
در بررسی شعر هر شاعر باید دید که این شاعر تا چه حد حرف و حدیث و سخن زمان و زمانه ی خود را در رگ های های واژگان جاری ساخته است! و آیا حرف و حدیث جان های سوخته تا چه اندازه در رگ های واژگان و کلام شاعر جاریست؟...و تا چه حد شعر شاعر با آهنگ و ترانه ی زمان خود دمساز و همراه است، و تا چه اندازه نبض شعرش هماهنگ با ضربان قلب جهان معاصر خود شاعر است؟ آیا خون زمان و زمانه در رگ های اشعار این شاعر جاری است و شعرش ترانه ی خشکیده بر لبان جان شیفتگان دنیای شاعر است؟!...

ما طی نوشته هایی به بررسی جامعه شناسی و فلسفه ی شعر و ادبیات خواهیم پرداخت ، ...و بتوفیه،آ

ر. خ

‍ 🥀✒️🌞🖌🥀
                                                                                       ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ 


    تقدیم به حضرت دوست!

     «شعر چیست ؟»

      رحمان پوراکبر خیاوی-روشن خیاوی
                                                                       PhD-فیلولوژی


    شعر ضربان آهنگین نبض قلب انسان اندیشمند صاحب ذوق و داری قدرت تخیل است، و این ضربان می تواند تنها نبض سراینده و گوینده ی شعر باشد، و می تواند نبض انسان های بیشمار و صدا و آوای زمان و زمانه و جهان شاعر باشد، جهان معاصر شاعر...

   اگر شعر تنها انعکاس و بازتاب امیدها و آرزوها و ایده ها و اندیشه های شاعر باشد، در این صورت ، شعر بیشتر به دلنوشته و وصف حال شبیه خواهد بود، و اگر شعر ضربان نبض زمان و زمانه ی شاعر باشد، در این صورت شاعر پیامبری است که حال و روز زمان و زمانه ی خود را با نقش واژه ها فریاد می زند و با قلمش بر دفتر روزگار می نگارد...
   ... و در شعر است که خون زمان در رودخانه ی واژه ها جاری می شود ، و شعر تبلور پویایی و زندگی شکوفنده و بیان نازنین و هنرمندانه ی واقعیت های زمان و زمانه و جهان معاصر انسان هاست!...و شعر فریاد «جان شیفته ی» انسانی است که ما آنرا شاعر می نامیم، شاعر «جان شیفته ی» زمان و جهان خود و زبان جان های سوخته و شیفته ی  بیشماری از دلباختگان خوشبختی و سپید روزی روزگار خود و هوای تازه است!
   در بررسی شعر هر شاعر باید دید که این شاعر تا چه حد حرف و حدیث و سخن زمان و زمانه ی خود را در رگ های های واژگان جاری ساخته است! و آیا حرف و حدیث جان های سوخته تا چه اندازه در رگ های واژگان و کلام شاعر جاریست؟...و تا چه حد شعر شاعر با آهنگ و ترانه ی زمان خود دمساز و همراه است، و تا چه اندازه نبض شعرش هماهنگ با ضربان قلب جهان معاصر خود شاعر است؟ آیا خون زمان و زمانه در رگ های اشعار این شاعر جاری است و شعرش ترانه ی خشکیده بر لبان جان شیفتگان دنیای شاعر است؟!...

    ما طی نوشته هایی به بررسی جامعه شناسی و فلسفه ی شعر و ادبیات خواهیم پرداخت ، ...و بتوفیه،آ

      ر. خ