📰 مقاله عباس آخوندی در روزنامه نزدیک به قالیباف /پشت پرده خطای استراتژیک و رفتار ضدامنیتی صداوسیما را پیدا کنید


عباس آخوندی در روزنامه خراسان نوشت:
▫️صداوسیما در بیانیه‌ خود از این اتفاق تحت عنوان «خطای نابخشودنی و مشکوک» یاد کرده است و بلافاصله موضوع را به دستگاه قضا ارجاع داده‌است. البته از نظر این قلم، اتفاق صورت‌گرفته، خطای راهبردی و استراتژیک است که اگر ریشه‌های آن شناخته نشده و بنیان‌کن نشود، می‌تواند وحدت و امنیت ملی و تمامیت سرزمینی ایران را به‌مخاطره اندازد.

▫️بنابراین، خطایی بزرگ‌تر از خطای نابخشودنی و مشکوک است. لیکن، نکته کانونی این یادداشت این نیست. خطای صورت‌گرفته، استراتژیک است و باید در سطحی بالاتر با آن برخورد شود. لذا، پرسش اصلی این است که آیا ارجاع موضوع به دستگاه قضا، اقدامی متناسب بوده‌است؟

▫️واقعیت آن است که دستگاه قضا امکان کشف حقیقت در این‌گونه موارد را ندارد. می‌توان پیش‌بینی کرد این ارجاع کارایی و کارآمدی لازم برای رسیدن به نتیجه‌ واقعی را نخواهد داشت.

📌 متن این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
khabaronline.ir/xntRJ


@KhabarOnline_ir | khabaronline.ir

https://www.khabaronline.ir/news/2054898/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%A2%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D9%87-%D9%82%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A8%D8%A7%D9%81-%D9%BE%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%AE%D8%B7%D8%A7%DB%8C

🔵🔵🔵 انتقاد روزنامه اصولگرا از فرار رو به جلو جبلی؛ رئیس صداوسیما و مسئولان ذی‎ربط باید دسته‌جمعی استعفا می‌کردند

📝 روزنامه خراسان نوشت: قاعدتا مدیریت صداوسیما می‌بایست ضمن پذیرش مسئولیت خود مسئله را ردیابی و عوامل را شناسایی و معرفی می‌کرد؛ و اگر هم می‌خواست که مدیران جاری پنهان‌کاری نکنند، رئیس و مسئولان ذی‎ربط می‌بایست دسته‌جمعی استعفا می‌کردند تا مسئولان بعدی رسیدگی درونی کنند. حتی، ورود دستگاه امنیتی هم سالب مسئولیت مدیریت صداوسیما نیست. رئیس این دستگاه باید شخصا مسئولیت کشف موضوع را برعهده بگیرد.

#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

🔴‍‌انتقاد روزنامه اصولگرا از فرار رو به جلو جبلی / رئیس صداوسیما و مسئولان ذی‎ربط باید دسته‌جمعی استعفا می‌کردند

🔸روزنامه خراسان با اشاره جنجال اخیر صداوسیما، ارجاع مساله به دستگاه قضا را «پوششی برای عدم پذیرش مسئولیت از سوی مسئولان صداوسیما» ارزیابی کرد و نوشت: رئیس جمهور چه به عنوان مجری قانون اساسی و سوگندی که یاد کرده‌است و چه به عنوان این که قوه مجریه دو نفر نماینده در شورای نظارت صداوسیما دارد؛ نمی‌تواند ناظر ماجرا و منتظر دستگاه قضا باشد.

❇️ @baamdadeno

‍  🔹خطای مشکوک یا استراتژیک:
ارسال پرونده به دستگاه قضا و‌خلط مسئولیت‌ها
 
✍عباس آخوندی، ۱۴۰۴/۲/۶
 
🔻آنچه از آنتن شبکه‌ی یک صداوسیما در برنامه‌ی ضبط‌شده‌ی خانواده در روز چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ در توهین به خلیفه نخست انتشار یافت قطعا خطایی استراتژیک که وحدت و امنیت ملی و سرزمینی ایران را در مخاطره قرار می‌دهد بود. بنابراین، اتفاقی سرسری نبود که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. و تا کُنهِ آن شناخته نشود نباید حکومت در کلیت خود، مرجعیت و نهادهای دینی به‌عنوان نهادهای مسوول و تمام شهروندان ایران از تمام مذاهب و ادیان موضوع را رها کنند. امنیت ایران، مساله‌ی ساده‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت. البته، این امر باید توسط مقامات مسوول انجام شود و آن‌چه به ذهنمان می‌رسد باید با آنان در میان بگذاریم.   
 
🔻صداوسیما در بیانیه‌ی خود از این اتفاق تحت عنوان "خطای نابخشودنی و مشکوک" یاد کرده است و بلافاصله موضوع را به دستگاه قضا ارجاع داده‌است. البته از نظر این قلم، اتفاق صورت‌گرفته، خطای راهبردی و استراتژیک است که اگر ریشه‌های آن شناختنه نشده و بنیان‌کن نشود می‌تواند وحدت و امنیت ملی و تمامیت سرزمینی ایران را به‌مخاطره اندازد. بنابراین، خطایی بزرگ‌تر از خطای نابخشودنی و مشکوک است. لیکن، نکته‌ی کانونی این یادداشت این نیست. خطای صورت‌گرفته، استراتژیک است و باید در سطحی بالاتر با آن برخورد شود. لذا، پرسش اصلی این است که آیا ارجاع موضوع به دستگاه قضا، اقدامی متناسب بوده‌است؟    
 
🔻ارجاع کار به دستگاه قضا به‌ظاهر اقدامی قاطع برای مجازات خاطیان است. لیکن، آیا واقعا هیچ کمکی به کشف ماهیت اقدام صورت گرفته و عوامل آمر، پشت پرده و دست‌اندکار خواهد کرد؟ آشکار است که دستگاه قضا وظیفه‌ای در این باب ندارد و وظیفه‌ی آن پس از بررسی و تحقیق نهادهای مسوول و تبیین صورت مساله، توسط آنان است. واقعیت آن است که دستگاه قضا امکان کشف حقیقت در این‌گونه موارد را ندارد. می‌توان پیش‌بینی کرد این ارجاع کارایی و کارآمدی لازم برای رسیدن به نتیجه‌ی واقعی را نخواهد داشت. چرا که ابزار کافی برای انجام این کار را ندارد و موارد مشابه پیشین نیز به جایی نرسیده است. این اقدام احتمالا موجب آن خواهد شد که ریشه‌های این موضوع برای همیشه پنهان بماند.    
 
🔻در یک نگاه انتقادی، این اقدام پوششی برای عدم پذیرش مسوولیت از سوی مسوولان صداوسیما است. قاعدتا مدیریت صداوسیما می‌بایست ضمن پذیرش مسوولیت خود مساله را ردیابی و عوامل را شناسایی و معرفی می‌کرد. و اگر هم می‌خواست که مدیران جاری پنهان‌کاری نکنند، رییس و مسوولان ذیربط می‌بایست دسته‌جمعی استعفا می‌کردند تا مسوولان بعدی رسیدگی درونی کنند. حتی، ورود دستگاه امنیتی هم سالب مسوولیت مدیریت صداوسیما نیست. رئیس این دستگاه باید شخصا مسوولیت کشف موضوع را بر عهده بگیرد. نکته‌ی کانونی این یادداشت این است که پیش‌ از کشف حقیقت و اثبات تحقق جرم، ادعای جرم کردن و ارجاع آن به دستگاه قضا نوعی فرار به جلو است‌. از این‌رو، وارد ساختن زود‌هنگام دستگاه قضا جای تامل جدی دارد.

🔻و نکته‌ی آخر مسئولیت رئیس جمهور چه به عنوان مجری قانون اساسی و سوگندی که یاد کرده‌است و چه به عنوان اینکه قوه‌ی مجریه دو نفر نماینده در شورای نظارت صداوسیما دارد می‌باشد. رییس جمهور نمی‌تواند ناظر ماجرا و منتظر دستگاه قضا باشد. باید ورود مستقیم به این موضوع کند و به ملت ایران گزارش دهد. منتظر هستیم تا اقدام بنیادین ایشان با توجه به شعارهای دوره‌ی انتخاباتی‌شان را ببینیم.  

این یادداشت در روزنامه خراسان در تاریخ ۱۴۰۴/۲/۶ انتشار یافت.
 

 🔹خطای مشکوک یا استراتژیک:
ارسال پرونده به دستگاه قضا و‌خلط مسئولیت‌ها
 
✍عباس آخوندی، ۱۴۰۴/۲/۶
 
🔻آنچه از آنتن شبکه‌ی یک صداوسیما در برنامه‌ی ضبط‌شده‌ی خانواده در روز چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ در توهین به خلیفه نخست انتشار یافت قطعا خطایی استراتژیک که وحدت و امنیت ملی و سرزمینی ایران را در مخاطره قرار می‌دهد بود. بنابراین، اتفاقی سرسری نبود که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. و تا کُنهِ آن شناخته نشود نباید حکومت در کلیت خود، مرجعیت و نهادهای دینی به‌عنوان نهادهای مسوول و تمام شهروندان ایران از تمام مذاهب و ادیان موضوع را رها کنند. امنیت ایران، مساله‌ی ساده‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت. البته، این امر باید توسط مقامات مسوول انجام شود و آن‌چه به ذهنمان می‌رسد باید با آنان در میان بگذاریم.   
 
🔻صداوسیما در بیانیه‌ی خود از این اتفاق تحت عنوان "خطای نابخشودنی و مشکوک" یاد کرده است و بلافاصله موضوع را به دستگاه قضا ارجاع داده‌است. البته از نظر این قلم، اتفاق صورت‌گرفته، خطای راهبردی و استراتژیک است که اگر ریشه‌های آن شناختنه نشده و بنیان‌کن نشود می‌تواند وحدت و امنیت ملی و تمامیت سرزمینی ایران را به‌مخاطره اندازد. بنابراین، خطایی بزرگ‌تر از خطای نابخشودنی و مشکوک است. لیکن، نکته‌ی کانونی این یادداشت این نیست. خطای صورت‌گرفته، استراتژیک است و باید در سطحی بالاتر با آن برخورد شود. لذا، پرسش اصلی این است که آیا ارجاع موضوع به دستگاه قضا، اقدامی متناسب بوده‌است؟    
 
🔻ارجاع کار به دستگاه قضا به‌ظاهر اقدامی قاطع برای مجازات خاطیان است. لیکن، آیا واقعا هیچ کمکی به کشف ماهیت اقدام صورت گرفته و عوامل آمر، پشت پرده و دست‌اندکار خواهد کرد؟ آشکار است که دستگاه قضا وظیفه‌ای در این باب ندارد و وظیفه‌ی آن پس از بررسی و تحقیق نهادهای مسوول و تبیین صورت مساله، توسط آنان است. واقعیت آن است که دستگاه قضا امکان کشف حقیقت در این‌گونه موارد را ندارد. می‌توان پیش‌بینی کرد این ارجاع کارایی و کارآمدی لازم برای رسیدن به نتیجه‌ی واقعی را نخواهد داشت. چرا که ابزار کافی برای انجام این کار را ندارد و موارد مشابه پیشین نیز به جایی نرسیده است. این اقدام احتمالا موجب آن خواهد شد که ریشه‌های این موضوع برای همیشه پنهان بماند.    
 
🔻در یک نگاه انتقادی، این اقدام پوششی برای عدم پذیرش مسوولیت از سوی مسوولان صداوسیما است. قاعدتا مدیریت صداوسیما می‌بایست ضمن پذیرش مسوولیت خود مساله را ردیابی و عوامل را شناسایی و معرفی می‌کرد. و اگر هم می‌خواست که مدیران جاری پنهان‌کاری نکنند، رییس و مسوولان ذیربط می‌بایست دسته‌جمعی استعفا می‌کردند تا مسوولان بعدی رسیدگی درونی کنند. حتی، ورود دستگاه امنیتی هم سالب مسوولیت مدیریت صداوسیما نیست. رئیس این دستگاه باید شخصا مسوولیت کشف موضوع را بر عهده بگیرد. نکته‌ی کانونی این یادداشت این است که پیش‌ از کشف حقیقت و اثبات تحقق جرم، ادعای جرم کردن و ارجاع آن به دستگاه قضا نوعی فرار به جلو است‌. از این‌رو، وارد ساختن زود‌هنگام دستگاه قضا جای تامل جدی دارد.

🔻و نکته‌ی آخر مسئولیت رئیس جمهور چه به عنوان مجری قانون اساسی و سوگندی که یاد کرده‌است و چه به عنوان اینکه قوه‌ی مجریه دو نفر نماینده در شورای نظارت صداوسیما دارد می‌باشد. رییس جمهور نمی‌تواند ناظر ماجرا و منتظر دستگاه قضا باشد. باید ورود مستقیم به این موضوع کند و به ملت ایران گزارش دهد. منتظر هستیم تا اقدام بنیادین ایشان با توجه به شعارهای دوره‌ی انتخاباتی‌شان را ببینیم.  

این یادداشت در روزنامه خراسان در تاریخ ۱۴۰۴/۲/۶ انتشار یافت.
 

🎥 توافق با آمریکا؛ هسته‌ای یا جامع؟

🔶 گفتگوی عباس آخوندی و ابراهیم متقی

🔻عباس آخوندی: یک اجماع ملی بی‌سابقه برای حل‌وفصل روابط با آمریکا شکل گرفته است. مذاکرات ایران و آمریکا نباید به مسئله هسته‌ای محدود شود و لازم است به سمت یک توافق جامع با آمریکا برویم. مردم ایران تجربه‌های تلخی از زمان‌ناشناسی حاکمانشان در طول تاریخ دارند. باید در همان سال ۱۳۹۸ با ترامپ مذاکره می‌کردیم. در آن زمان به‌لحاظ جبهه مقاومت در بهترین وضعیت قرار داشتیم و حق غنی‌سازی‌مان پذیرفته شده بود. این‌بار نباید این فرصت را از دست بدهیم و الا معلوم نیست در آینده چنین فرصتی را داشته باشیم.

🔺ابراهیم متقی: باید توافق ایران با آمریکا به‌صورت گام‌به‌گام و تدریجی باشد. به‌تعبیر مرشایمر اگر امتیاز بیش از حد داده شود، طرف مقابل، فشار را افزایش خواهد داد، چون در روابط بین‌الملل، قدرت طرفین تعیین‌کننده است. تجربه برجام را نباید فراموش کرد. ترامپ که آن توافق را نابود کرد، آیا توانایی از بین بردن این مذاکرات را ندارد؟ اگر می‌خواهیم تعهد طرف مقابل ادامه پیدا کند، باید کنش متوازن داشته باشیم. تضعیف ناشی از یک توافق، از تضعیف در اثر جنگ بدتر است و آثار مخرب‌تری بر امنیت ملی دارد.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/klhHK7LionM

🔺حامی این گفت‌و‌گو: موسسه فرهنگی هنری سایه‌ی سرو آزاد

🆔@AzadSocial


من در این گفت‌وگو بر
• فرا رسیدن زمان تاریخی حل و فصل جامع نزاع بین ایران و امریکا. این امکان در دوره‌ی بایدن هم فراهم بود. ولی دولت وقت این فرصت را از دست داد.
• ترجیح مذاکرات و توافق جامع در برابر مذاکرات هسته‌ای.
• تقدم برقراری روابط سیاسی با امریکا بر مدیریت تنازع.
• تاکید بر استراتژی توسعه‌ی ایران در برابر استراتژی بقا.
• گشودگی به بازارهای جهانی و مبادله‌ی آزاد مالی از جمله امریکا در برابر دیوارکشی پیرامون بازار ایران.

روز‌معمار به تمام مهندسان معمار مبارک باد

از بهترین روزهای زندگی من نشست و برخاست و گفت‌وگو با معماران عزیز بود. هیچ وقت از گفت‌گو و معاشرت با آنان خسته نمی‌شدم. زیبا پسندی، ذهن خلاق و قدرت آفرینندگی آنان در کنار روح‌ حساس و آمیخته با هنر و کل‌نگری فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنان پنجره‌های فراوانی را برایم می‌گشود.

از بزرگانی چون دکتر محسن حبیبی، دکتر اعتصام، مهندس ایرج کلانتری مهندس شریعت‌زاده، مهندس محسن میرحیدر، سید هادی میرمیران، فرهاد احمدی و مهندس سراج‌الدین کازرونی و عزیزان دیگر‌ی که به معماری این کشور خدمت کردند هم خوب است که یاد کنم. یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد.

هم‌چنین روز معمار را به دختر معمار خودم زهرا تبریک می‌گویم.

‍ 🔹درس‌های برجام برای مذاکره با امریکا:
گفتگوی مستقیم با تلویزیون آن

✍عباس آخوندی، ۲/اردیبهشت/1404

🔻 سرکار خانم عمیدی از "مجموعه تصویری آن" با من تماس گرفتند و درخواست گفت‌وگوی زنده با تلویزیون "آن" کردند. از وابستگی این مجموعه پرسش کردم معلوم شد که به خبرگزاری مهر وابسته است. از این خبرگزاری سابقه‌ی خوبی نداشتم. تصویری که از آن در ذهنم بود و هست، بیشتر گزاف‌گویی، تحلیل‌های ایدئولوژیک جناحی، بی‌مبنا و ایراد اتهام‌های واهی و بدون دلیل به شخصیت‌های ملی کشور. ابتدا شگفت‌زده شدم. سپس با خود گفتم که چرا مخالفت کنم. بد نیست که تجربه نمایم.

🔻ساعت 7:30 بعدازظهر وارد ساختمان این شبکه‌ی تلویزیونی آنلاین شدم. ساختمانی بسیار شیک با معماری مدرن و بسیار مجهز. با جناب غلامی سردبیر این شبکه آشنا شدم. گفتند که سیاست‌شان راه‌اندازی یک شبکه تحلیلی و رسانه‌ای واقعی با حضور اندیشمندان با گرایش‌های مختلف است. از همین رو، از من نیز دعوت به‌عمل آورده‌اند. به ایشان تبریک گفتم. امیدوارم که صاحبان و مدیران این شبکه، از اتهام‌زنی‌های بیهوده به سیاستمداران ملی کشور که هیچ ثمری جز نابودی سرمایه‌ی اجتماعی ملی نداشته درس گرفته، این سیاست را به عنوان یک استراتژی انتخاب کرده و به آن پایبند باشند.

🔻در این گفت‌‌وگو از تفاوت ترامپ یک و دو، ضعف‌های ایران در جریان برجام، عدم پاسداری از این دستاورد ملی در فرایندهای بعدی و کاری که اکنون در مذاکره با امریکا می‌توان انجام داد سخن گفتیم. هم‌چنین درباره‌ی چرایی فرارسیدن زمان تاریخی توافق میان ایران و امریکا بحث کردیم. و از این‌که چگونه اسرائیل، و مافیای بین‌المللی کاسبان تحریم در جهان و گروهی در ایران در این راه سنگ‌اندازی می‌کنند، روشنگری نمودیم. گفت‌وگو بسیار صریح و با ضرب‌آهنگ تند بود. اگر دوست داشتید ببینید. احتمالا با مطالبی مواجه شوید که قبلا نشنیده بودید.

‍ چنین کنند بزرگان

پیام تسلیت آیت‌الله سیستانی به مناسبت درگذشت پاپ فرانسیس پاپ اعظم واتیکان.

اینجانب نیز به سهم خود درگذشت پیشوای  اعظم مسیحیان کاتولیک جهان را به پیروانش تسلیت می‌گویم. استقرار صلح و امنیت و رفع رنج و فقر از میان آدمیان را از پیشگاه حضرت باری مسألت می‌کنم.

عباس آخوندی، ۱۴۰۴/۲/۱


بسم الله الرحمن الرحیم

جناب کاردینال پیترو پارولین،
دبیرکل محترم دولت واتیکان

با سلام و احترام

با اندوهی عمیق، خبر درگذشت حبر اعظم پاپ فرانسیس، پاپ واتیکان را دریافت کردیم؛ شخصیتی که در میان بسیاری از ملت‌های جهان جایگاهی معنوی و روحانی والا داشت و از احترام فراوانی نزد همگان برخوردار بود. او نقش برجسته‌ای در خدمت به صلح، تسامح، و همبستگی با مظلومان و ستمدیدگان در سراسر جهان ایفا کرد.

دیدار تاریخی پاپ با مرجع عالی‌قدر شیعیان در نجف اشرف، نقطه عطفی بسیار مهم بود که در آن دو طرف بر نقش بنیادی ایمان به خداوند متعال و پیام‌های الهی، و نیز پایبندی به ارزش‌های والای اخلاقی در غلبه بر چالش‌های بزرگ پیش‌روی بشریت در این عصر و همچنین، ضرورت هم‌افزایی تلاش‌ها برای گسترش فرهنگ همزیستی مسالمت‌آمیز، دوری از خشونت و نفرت‌پراکنی، و تقویت ارزش‌های همدلی و هماهنگی میان انسان‌ها، بر پایه رعایت حقوق و احترام متقابل میان پیروان ادیان و اندیشه‌های گوناگون تأکید کردند.

مرجعیت عالی دینی در حالی که مراتب تسلیت و همدردی خود را به پیروان کلیسای کاتولیک در سراسر جهان به‌سبب این مصیبت دردناک ابراز می‌ دارد، برای آنان صبر و آرامش آرزو می‌ کند و از خدای بلندمرتبه و قادر مسئلت می نماید که با رحمت گسترده‌اش، خیر، برکت و صلح را برای آنان و برای تمام بشریت ارزانی دارد.

(۲۲ /شوال /۱۴۴۶هـ) برابر با۲۰۲۵/۴/۲۱

دفتر حضرت آیت الله العظمی سيستاني (دام ظله) ـ نجف أشرف

دور دوم مذاکرات ایران و آمریکا

عباس آخوندی، ۳۰ فروردین ۱۴۰۴

تا اینجا خبرهای دریافتی از رم مثبت است و گویا جلسات کارشناسی قرار است به‌زودی تشکیل گردد. نفس تشکیل جلسات کارشناسی علامت مثبتی است.

البته من نکته‌ای را بلافاصله پس از نامه‌نگاری ترامپ به رهبری نوشتم مبنی بر این‌که لحظه‌ی تاریخی توافق فرا رسیده‌است. البته هنوز زود است که قضاوت نهایی کرد ولی، از جهت تاریخی برخی اتفاقات بزرگ گویی زمانشان فرا می‌رسد. تا این لحظه من بر این باورم که لحظه‌ی سازش ایران و آمریکا فرا رسیده‌است، لذا، هم‌چنان که پیش از این برآورد می‌کردم مذاکرات با سرعتی بسیار تندتر از آنچه همه تصور می‌کنند به‌پیش می‌رود. و شاهد اتفاقاتی خواهیم بود که پیش‌بینی نمی‌کردیم.

بخشی از آن نیز به فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در امریکا باز می‌گردد. آنان وقتی در باره‌ی موضوعی به نتیجه می‌رسند در مذاکره خیلی روان هستند. من این بحث را در مذاکره با بوئینگ تجربه کردم. ایران نیز به آینده‌ی دیگری فکر می‌کند.

زمان به زیان ایران است. ایران باید در کوتاه‌ترین زمان تصمیم‌های بزرگ بگیرد.

اجازه دهید فعلا خوش‌بین باشیم.

تجربه نشان داده‌است که مذاکره‌ با یک قدرت بدون گفت‌وگو با قدرت‌های رقیب منجر به نتیجه نمی‌شود. از این‌رو، مذاکره هم‌زمان با #اروپا و حل‌وفصل نزاع حاصل از مداخله بی‌مورد ایران در جنک #اوکراين با توجه به موقعیت رقابتی آن با امریکا در وضعیت حاضر و هم‌چنین گفت‌گو با #چین ضروری است.

اکنون که #مذاکره با آمریکا در جریان است نباید حل مساله‌ی بیهوده به‌وجود آمده #اوکراین به فراموشی سپرده شود. این دو‌مذاکره باید به‌موازات پیش‌رود.

https://t.me/AbbasAkhoundi/1172

تقدم

اکنون خطیر ایران

عباس آخوندی 28/01/1404

موفق شدم که گفت‌وگوی ژرف آقای دکتر محمد علی اکبری استاد اندیشمند دانشگاه شهید بهشتی با خبر آنلاین، تحت عنوان اکنون خطیر ایران را بخوانم. از آنجا که آن را بسیار پسندیم و با مفاد آن هم‌دلی فراوان دارم، آن را با شما به اشتراک می‌گذارم.
دکتر اکبری به مفهوم پدیدار تاریخی و نقش تاریخ نگار از منظری دیگر نگاه می‌کند و مورخ را موظف می‌داند که تاریخ اکنون ایران را بیان کند. و بگوید ایران به‌عنوان یک پدیدار تاریخی چرا در وضعیت کنونی که از در و دیوار آن بلا، ناکارآمدی ونارسایی می‌بارد گرفتار آمده است؟
او از جریانی سیاسی و اجتماعی صحبت می‌کند که با انتساب خود به دین، نقش همه‌دان و منجی را در جامعه ایفا می‌کند صحبت نماید و توضیح می‌دهد که چون در عالم واقع این‌گون نیست، عملا جامعه را به قهقرا و وارونگی کشنده‌است.
دکتر اکبری اصرار دارد که راه‌برون رفت از وضعیت اکنون خطیر ایران، نخست فهم درست این وضعیت در زمان حال و اقدام بایسته بر اساس فهم درست شرایط اکنون خطیر ایران در هم‌اکنون است. او با ارائه چهار مثال تاریخی نشان می‌دهد که عدم شناخت وضعیت در موقعیت تاریخی و اقدام دیرهنگام چه بالاهای جبران ناپذیری را بر این ملت وارد ساخته است. او این موقعیت‌ها را موقعیت‌های ادباری ایران نام می‌گذارد که گویی همه‌ی شانس‌ها و موفقیت‌ها به ایران پشت کرده‌‍اند.
منظور از او از شناخت وضع حاضر لزوما یک شناخت دانشگاهی و نظری نیست، بلکه یک شناخت اجتماعی است که بر بنیان آن بتوان خیر عمومی ملت ایران را در لحظه‌ی حال تشخیص داد و امکان سیاست‌ورزی و اقدام عملی را در هم‌کنون فراهم آورد.

پیشنهاد می‌کنم که این گفت‌وگو را هرچند که طولانی است بخوانید. برای درک و فهم موقعیت اکنون ایران سودمند است.
https://B2n.ir/gb5974

🔹اقتصاد سیاسی جهان و دولت وفاق: ایران در چهارراه حوادث

🖋عباس آخوندی، 25 فروردین 1404

🔻دنیای اقتصاد: تقاطع تحولات بین‌المللی و داخلی موجب شده است که کشورمان بار دیگر خود را در یکی از بزنگاه‌های تاریخی پیدا کند. تغییر پارادایم اقتصاد سیاسی حاکم بر جهان و برآمدن «دولت وفاق»، دو موضوعی هستند که در گفت‌وگو با دکتر عباس آخوندی مورد بررسی قرار گرفته است. دکتر عباس آخوندی، استاد دانشگاه، اقتصاددان و سیاستمدار ایرانی، دارای دکترای اقتصاد سیاسی از دانشگاه لندن است. او از سال ۷۲ تا ۷۶ وزارت مسکن و شهرسازی و بعد از آن از ۹۲ تا ۹۷ وزارت راه و شهرسازی را در دولت‌‌‌های مختلف برعهده داشته و پیش‌تر نیز معاون سیاسی وزارت کشور بوده است. آخوندی از چهره‌‌‌های باسابقه در عرصه سیاست و اقتصاد ایران به شمار می‌‌‌آید که همواره دیدگاه‌‌‌های صریح و تحلیلی درباره مسائل کلان کشور و تحولات جهانی ارائه داده است. در گفت‌‌‌وگوی البرز نظامی و پرهام پهلوان در «باشگاه اقتصاددانان «دنیای‌اقتصاد» با دکتر آخوندی، موضوعات مهمی همچون موقعیت ایران در نظم جدید جهانی، فرصت‌‌‌های ناشی از چندقطبی‌‌‌شدن جهان، امکان بازتعریف روابط خارجی ایران با آمریکا و اروپا و نسبت آن با منافع ملی بررسی شده است. او در این مصاحبه ضمن تحلیل تضعیف غرب یکپارچه و ظهور جریان‌‌‌های نئومرکانتیلیستی، از ضرورت «سیاست بی‌‌‌طرفی فعال» و تاسیس دولت ملی مدرن در ایران سخن گفته است؛ مفهومی که به باور او، کلید عبور از بن‌‌‌بست‌‌‌های داخلی و خارجی کشور خواهد بود.

🔻اگر موافق باشید به‌عنوان سوال اول بپرسیم که معادلات کنونی جهان و جایگاه ایران در این معادلات را به چه صورتی ارزیابی می‌‌‌کنید؟
ما در آستانه یک انتخاب تاریخی قرار گرفته‌‌‌ایم. به نظر من یک فرصت تاریخی در سیاست بین‌المللی، با توجه به اتفاقاتی که در دنیا، منطقه و ایران در جریان است فراهم شده است. در چنین شرایطی ایران می‌‌‌تواند مشکلاتش با آمریکا را به طور جامع حل و فصل کند. علاوه بر جاه‌‌‌طلبی شخص ترامپ که این شخصیت را دارد که برای حل مساله‌ای که 45سال کسی حل نکرده است، اقدام کند، اتفاقاتی که در سطح جهان در حال وقوع است امکان حل و فصل جامع مسائل ایران و ایالات‌متحده را فراهم می‌کند. اعمال ترامپ می‌‌‌تواند از منظر اقتصاد سیاسی، یکپارچگی غرب را دچار اختلال کند و احتمال اجماع غرب بر هر موضوعی را از بین ببرد. ترامپ در کوتاه‌‌‌مدت در مقابل اروپا و کانادا قرار گرفته است. با توجه به جنگ تعرفه‌‌‌ها و اینکه ترامپ و اطرافیانش به سمت نوعی نئومرکانتیلیسم گرایش دارند و در این سیستم اساسا اجماع جهانی معنایی ندارد، این عملکرد برای ما این امکان را فراهم می‌کند که در چندقطبی ایجادشده، تحرک سیاسی داشته باشیم.این جریان فکری با ارزش‌‌‌های لیبرالیسم سازگاری ندارد و نوعی ضد ارزش در برابر آنهاست. علاوه بر این، این جریانات ناتو را به‌شدت ضعیف خواهد کرد. اروپا باید به تضعیف ناتو، به‌خصوص با توجه به خطر روسیه عکس‌‌‌العمل نشان دهد. احتمالا عکس‌‌‌العمل اروپا این خواهد بود که به دنبال تحقق ایده اروپای مستقل از نظر سیاسی و امنیتی گام بردارد. حتی شاید اروپا بخواهد یک ارتش مستقل را در برابر ناتو تاسیس کند.

🔻متن کامل را در پیوست زیر ببینید:
https://vrgl.ir/5YA3D

‍ برادر ارجمند جناب آقای دنیا مالی

وزیر محترم ورزش و جوانان

سلام عزیز

امروز این خبر را خواندم و قلبم فشرده شد. پرویز قلیچ خانی ستاره فوتبال ایران در آسایش‌گاهی در حومه پاریس. من فوتبالی نیستم و از عالم فوتبال هم‌ هیچ سر در نمی‌آورم. لیکن به عنوان یک شهروند شهرت این بازیکن کم‌نظیر تاریخ فوتبال ایران را شنیده‌ام و در دوران کودکی در سال ۱۳۴۷ بازی او را در امجدیه دیده‌ام و به‌خاطر دارم که چگونه هواداران برای او سردست می‌شکستند. خواهشمندم به هر طریق که مصلحت می‌دانید مقدمات بازگرداندن وی به وطن را فراهم آورید. دریغ است که فردی چون او در دوران پیری بیرون از ایران عزیز باشد.

ارادتمند

عباس آخوندی

https://khabaronline.ir/news/2048739/%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C%DA%A9%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%BE%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%B3…

سلام و صبح بخیر

اگر دوست داشتید روی کانال امتداد نیز بارگذاری کن.

‍ 🔹حفاظت از فرایند مذاکره

🖋عباس آخوندی، 24 فروردین 1404

🔻اکنون زمان مناسبی برای پایان تنش و یا دستکم مدیریت منازعه میان ایالات متحده و ایران است. مشروط بر آن‌که طرفین از فرایند مذاکره حفاظت کنند. چون بازی‌ خراب‌کن در دو طرف وجود دارد. این دو کشور به عنوان دو عضو سازمان ملل متحد، یکدیگر را به رسمیت می‌شناسند، اما ۴۶ سال است که روابط میان آن‌ها در وضعیت تنازع قرار دارد. به باور من پس از گذشت بیش از چهار دهه اکنون زمان آن فرا رسیده‌است تا این منازعه مدیریت و ترک شود. ایالات متحده دریافته که تهدیدات و اقدامات مختلفی که تاکنون علیه ایران به کار گرفته، آسیب وجودی به جمهوری اسلامی وارد نکرده و ایران توانسته‌است به حرکت خود ادامه دهد. ایران هم دریافته‌است که با منازعه با ایالات متحده که نقش مؤثری در سیاست‌های جهانی دارد، امکان پیشبرد اهداف خود را ندارد.

🔻نکته این است که، فراتر از ایران و ایالات متحده، در مقطع کنونی جهان تمایلی به جنگ ندارد و از هر دو طرف می خواهد این منازعات را پایان دهند. این موقعیتی را فراهم آورده است که احتمال موفقیت مذاکرات را افزایش می‌دهد. اگر وضعیت کنونی را با زمان مذاکرات برجام مقایسه کنیم، درمی‌یابیم که در آن زمان، برخی کشورهای منطقه تمام تلاش را خود بکار می‌گرفتند تا مانع توافق شوند و از موفقیت برجام جلوگیری کنند. اما اکنون هیچ کشوری در منطقه تمایل ندارد این دو کشور به توافق نرسند. حتی امارات متحده عربی که متحد استراتژیک رژیم اسرائیل محسوب می‌شود و هم‌چنین، عربستان سعودی، تمایل دارند ایران و امریکا به توافق دست یابند. این امر نشان‌دهنده آن است که کشورهای منطقه منافع خود را در پایان یا دستکم در مدیریت منازعات میان ایران و ایالات متحده می‌بینند.

🔻روسیه نیز که در گذشته رفتار آن در قبال مذاکرات ایران و ایالات متحده با تردید همراه بود، اکنون به دلیل درگیری‌ در اوکراین نمی‌تواند مانعی در این مسیر ایجاد کند و چه‌بسا بتواند نقشی مؤثر در تسهیل مذاکرات ایفا نماید. چین هم به عنوان یک قدرت بزرگ جهانی با توجه به منافع خود در امنیت زنجیره تولید جهانی و اهمیت منطقه از منظر تأمین انرژی، بازار مصرف و نقش آن در فرآیند حمل‌ونقل جهانی، به امنیت منطقه اهمیت می‌دهد و خواستار موفقیت این مذاکرات است. اتحادیه اروپا نیز با وجود ناخرسندی از ایران، به نظر نمی‌رسد تمایلی به تداوم درگیری‌ها در منطقه داشته‌باشد. در واقع ما در برهه‌ای از زمان قرار داریم که همه قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی، هم‌رأی هستند که منازعه میان آمریکا و ایران مدیریت شود و به سرانجام برسد. از سوی دیگر اگر به خواسته‌های آمریکا نگاه کنیم، خواسته‌های کنونی این کشور به هیچ وجه قابل مقایسه با خواسته هایی نیست که پمپئو در دوره گذشته مطرح می کرد. اکنون تمرکز صرفاً بر دستیابی به توافقی در حوزه هسته‌ای است، نه شرایط پیچیده و گسترده‌ای که در گذشته مطرح می‌شد.

🔻بنابراین ما در یک مقطع تاریخی ویژه قرار داریم که باید از این فرصت به خوبی استفاده کنیم. این به معنای خوش‌باوری نیست. بلکه باید به دقت مراقب بازی خراب‌کن‌های داخلی و خارجی در دو طرف بود. مذاکراتی با این سطح از پیچیدگی، پس از ۴۶ سال منازعه، قطعاً دشواری‌های بسیاری خواهد داشت. و فراز و نشیب‌های فراوانی خواهد داشت. مذاکرات کوتاه‌مدت نخواهد بود و به دلیل حساسیت موضوع و سابقه طولانی آن زمان‌بر خواهد بود. همچنین مذاکره با آمریکا به دلیل پیچیدگی‌ها و مزمن بودن بحث‌ها، قاعدتا نیازمند فرآیندی طولانی است.

🔻اکنون، مراقبت از نفسِ مذاکره به اندازه محتوای مذاکره دارای اهمیت است. باید رفتار بازیگرانی که مخالف توافق هستند زیر ذره‌بین فعالان سیاسی و در ایران و جهان قرار گیرد. در سطح جهانی، رژیم اسرائیل به هیچ‌وجه از موفقیت این مذاکرات نفعی نمی‌برد و تلاش خود رابرای ایجاد مانع به کار خواهد گرفت. در داخل ایالات متحده نیز لابی اسرائیل و کاسبان تحریم اقدامات منفی خود را ادامه خواهد داد. در ایران نیز برخی گروه‌ها که منافعشان در تداوم تحریم‌هاست، با موفقیت این مذاکرات مخالف هستند. با این حال در نگاه کلی به موضوع شرایط برای مذاکره فراهم است و باید از اجماع جهانی و داخلی -منهای کاسبان تحریم- بهره‌برداری کرد.

🔹مذاکره تنها آغازی برای اصلاح

✍عباس آخوندی، ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴

سلام دوستان.

🔻بحث انتظارات از مذاکرات نکته بسیار حساسی است. این تنها آغازی برای اصلاحات ساختاری و نهادی در ایران است. نه پایان کار!!

🔻به این امر توجه داشته باشیم. حتی به فرض توافق در زودترین زمان، فعالان سیاسی و اقتصادی کار را تمام‌شده نپندارند. این تازه آغاز راه است و اصلح‌طلبان باید اندیشه‌ی روشنی برای ایران داشته‌باشند.

🔻البته همه ما خوشحال خواهیم شد که سیل سرمایه‌گذاری خارجی به سوی ایران سرازیر شود. لیکن، این ارزویی بیش نیست. ریسک ایران در حال حاضر E است. یعنی بالاترین ریسک ممکن. این تا برسد به دست کم بی‌‌پلاس خیلی کار دارد. ایجاد انتظار برای جلب سرمایه پس از توافق احتمالی، همان بلایی را سر این توافق خواهد آورد که بر برجام آورد. این توافق تنها برداشتن مانع اولیه بر سر راه مبادلات تجاری خواهد بود. پس از آن نیاز به ده‌ها اصلاح داخلی و توافق‌های بین‌المللی است تا ریسک ایران کاهش یابد.

‍ مذاکره برای ترک منازعه
حسین عبده‌‌تبریزی *
آقای دکتر عباس آخوندی مقاله‌ای درباره مذاکرات ایران و آمریکا در عمان نوشتند که در همین رسانه منتشر شد. در این مقاله وی از اهمیت آغاز مذاکره و تجربه‌های پیشین یاد کرده و تاکید می‌کند که آغاز مذاکرات مستقیم یا غیرمستقیم بین ایران و آمریکا به هر شکل
حائز اهمیت است و مسیر دیپلماسی را هموار می‌کند. در آن نوشته یادآوری شده است این مذاکرات بی‌سابقه نیست و در دوران اوباما و پیش از برجام نیز چنین گفت‌وگوهایی با حضور مقامات عالی‌رتبه وجود داشته ‌است. وی مذاکرات در عمان را در تداوم همان مسیر ارزیابی می‌‌کند.
او هشدار می‌دهد نباید از این مذاکرات انتظار توافق صلح یا همکاری دائمی داشت. هدف واقع‌بینانه این مذاکرات صرفا «ترک منازعه» و مهار تخاصم و تحقق چنین هدفی دستاوردی بزرگ است اما برداشتن مانع تنش با آمریکا تنها شرط لازم است و نه کافی. اگر این مانع برداشته شود، حتی در آن صورت، آقای آخوندی تاکید دارد که توسعه ایران نیازمند دولتی منسجم با سیاست‌های توسعه‌ای روشن است.
دو گروه مانع در مسیر موفقیت مذاکرات شناسایی شده ‌است: نخست اسرائیل که از طریق تشدید تهدیدات به‌‌دنبال شکست مذاکرات است و دوم، گروهی از تندروهای داخلی (که آنها را اخوان شیعی می‌نامند) که منافعشان در تداوم تنش و بحران است. در پایان نوشته نیز تصریح می‌کند که هرچند فضای بین‌المللی مستعد ترک منازعه است اما هنوز زود است درباره‌ موفقیت مذاکره قضاوت کنیم. وی معتقد است باید خوش‌بین باشیم و دلیلی برای بدبینی هم نداریم.
به گمانم این مقاله از نظر سیاسی واقع‌گرایانه نوشته شده و دیدی منطقی دارد و می‌کوشد که سطح انتظارات مخاطبان را از مذاکرات تعدیل کند تا خیلی از آن انتظار نداشته باشند: بهترین نتیجه فقط ترک منازعه خواهد بود و سرمایه‌‌گذاران داخلی و خارجی به این زودی برای سرمایه‌گذاری در ایران صف نخواهند کشید. در نوشته وی بازیگران مخرب را هم به‌خوبی شناسایی کرده ‌است و دقیقا به اسرائیل و جریان‌های تندرو داخلی (اخوان شیعی) به‌‌عنوان موانع واقعی اشاره می‌کند.
واقعیت این است آغاز مذاکره، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، فی‌نفسه مهم است و مسیر دیپلماسی را باز می‌کند، با دیدگاه مخالفان مذاکرات (نظیر جبهه پایداری) که معتقد است مذاکره با آمریکا خیانت به آرمان‌ها و نشانه ضعف است و اصل مذاکره حتی غیرمستقیم را نقد می‌کند، بسیار متفاوت است. این موضع با دیدگاه رسمی جمهوری اسلامی که اصل مذاکره را گاه تایید و گاه نفی و «مذاکره از موضع قدرت» را تبلیغ می‌کند و معمولا مذاکره‌ مستقیم را نفی می‌کند (مگر در شرایط اضطرار) هم بسیار فرق می‌کند.جالب است توجه کنیم که دیدگاه ایشان با نظر اکثر تحلیلگران تکنوکرات داخلی هم تفاوت دارد که معمولا از هرگونه مذاکره استقبال می‌کنند و آن را راه‌حل لازم برای خروج از انزوای سیاسی و بحران اقتصادی می‌دانند.
در تحلیل از موانع داخلی و خارجی، آقای آخوندی عوامل تهدید را در اسرائیل و جریان‌های رادیکال داخلی می‌داند؛ درحالی‌که دیدگاه رسمی کشور عوامل بیرونی را تهدید اصلی می‌داند و از واژه‌هایی مانند «نفوذ» یا «جنگ ترکیبی» استفاده می‌کند و در تحلیل‌ها به نقش تندروهای داخلی کمتر اشاره دارد. بیشتر تحلیلگران داخلی نیز معمولا بر هم‌افزایی موانع داخلی و بین‌المللی تاکید می‌کنند اما کمتر اشاره دارند که حتی اگر توافقی حاصل شود، در نبود ساختار منسجم و نهادهای پاسخگو، امکان استفاده از فرصت‌ها گسترده نخواهد بود.آقای آخوندی بدون شرح، از توسعه سخن می‌گوید و شاید این فرصتی باشد برای سایر تحلیلگران که تاثیرات اقتصادی احتمالی توافق یا شکست آن بر اقتصاد ایران را مفصل توضیح دهند. نگاه واقع‌گرایانانه‌ اقتصاددانانی نظیر آقای مسعود نیلی که می‌گویند حتی یک توافق محدود هم می‌تواند گشایش‌هایی برای اقتصاد کشور ایجاد کند، ولو اینکه ساختار توسعه‌ای کشور ناکارآمد باقی بماند؛ شاید در تقابل با نظر آقای آخوندی نباشد اما مهم است که مورد توجه بیشتری از سوی ایشان و سایر تحلیلگران قرار بگیرد. در مقایسه‌ دیدگاه‌های تحلیلگران مختلف با یکدیگر باید بگوییم که آقای آخوندی محتاطانه خوشبین است و می‌گوید هنوز برای قضاوت زود است اما هیچ دلیل قوی برای بدبینی هم وجود ندارد. برخی مسوولان رسمی قبلی ایران هم در گذشته بارها توافق را حتمی اعلام کرده‌اند اما بعدا از بدعهدی طرف مقابل گلایه کرده‌اند. در نتیجه گاه سخنانشان ضدو‌نقیض به‌نظر می‌رسد. بیشتر اپوزیسیون‌های خارج‌نشین هم عموما هرگونه توافق را بی‌فایده و موقت می‌دانند و معتقدند تا تغییر ساختاری در نظام سیاسی ایران رخ ندهد، امکان حل منازعات بین‌المللی وجود ندارد. رویکردهای توسعه‌گرا هم تاکید دارند که گفت‌وگو تنها گام اول است.
منبع: روزنامه جهان صنعت، ۲۳ فروردین ۱۴۰۴

🔹آیا پس از این مرحله شاهد روند توسعه‌ی ایران خواهیم بود؟
🔻خیر! این فقط به مفهوم رفع سد معبر است.
توسعه نیازمند دولت متمرکز و سیاست‌های توسعه‌ای است که در حال حال حاضر فاقد آن هستیم. به این نکته نیز توجه داشته باشیم که دستیابی احتمالی به سند ترک منازعه، به هیچ عنوان به این معنا نیست که مسیر توسعه کشور هموار شده و تنها لازم است حرکتمان را آغاز کنیم. فراموش نکنیم که توسعه مساله خود ماست و مشکلاتی که در روابط ایران و آمریکا وجود دارد، به‌تعبیری شبیه سنگ عظیمی است که وسط جاده توسعه کشور قرار گرفته و مانع از هر حرکتی است. حال آنکه اگر این سنگ عظیم را از میانه راه برداریم، کماکان به این معنا نیست که فورا به توسعه دست می‌یابیم. در واقع اگر مسیر دستیابی به توسعه نیز هموار شود، کماکان نکته مهم این است که با چه خودرو و چه قدرت و سرعتی در این مسیر حرکت می‌کنیم و همچنین با چه دست‌فرمان و چه میزانی از توانمندی در رانندگی در این مسیر حرکت خواهیم کرد. نمی‌توان منکر شد که این مانع و سنگی که در مسیر توسعه ایران قرار گرفته، مانعی بسیار بسیار عظیم بوده و برداشتن آن، قاعدتا بسیار حائز اهمیت است اما حتی رفع چنین مانع عظیمی نیز ما را به توسعه نمی‌رساند و برای دستیابی به توسعه به نیروی محرکه نیاز داریم. حال آنکه نیروی محرکه به این وابسته است که دولت حاکم بر کشور تا چه میزان منسجم و از چه سیاست‌های روشن و منطقی برخوردار است، چقدر منابع در اختیار دارد، این منابع را چگونه هزینه می‌کند و چه برنامه‌ها و روشی برای توسعه کشور دارد.

🔹چه جریان‌هایی موفقیت این گفت‌وگو را تهدید می‌کنند؟
🔻برآیند افکار عمومی و جریان قدرتهای جهانی آمادگی شروع یک جنگ دیگر را ندارند. تنها اسرائیل و جریان اخوان (سلفی‌گری) شیعی در درون ممکن است مانعی در موفقیت این مذاکرات ایجاد کنند.
نکته‌ی مهم دیگری که در این رابطه باید مدنظر قرار دهیم، بحث درباره نکات و مولفه‌هایی است که می‌توانند این مذاکرات را تهدید کند. بنابر تحلیل کلی بنده درباره وضعیت جهان، امروز جهان آماده ترک منازعه است و به هیچ عنوان آمادگی ورود به یک درگیری گسترده نظامی دیگر را ندارد. به بیان دیگر درحال حاضر یک اجماع جهانی مبنی‌ بر پرهیز از حمله نظامی وجود دارد. به‌نحوی که بیراه نیست اگر بگوییم تنها مخالف جدی ترک منازعه، اسرائیل است و حتی دست به هر کاری می‌زند که به‌نحوی درگیری و منازعه‌ای علیه ایران درگیرد. این دومین سفری است که نتانیاهو پس از مدت سه ماهه‌ی سرِکار آمدن ترامپ به ایالات متحده داشته است. ایجاد اختلال در روند مذاکره هدف اصلی او از این سفر بود. با این وجود و علیرغم لابی قدرتمند صهیونیست‌ها در امریکا، آقای ترامپ داشت به او نشان داد که در وضعیت فعلی، قادر به تحمیل اراده خود به آمریکا نیست. تا اینجا، اراده‌ی آمریکا مبنی ‌بر ترک منازعه است. و خواستار حمله نظامی به ایران و ایجاد تنش نظامی جدید نیست. به بیان دیگر، از آنجا که نتانیاهو به این باور رسیده که ماشین مذاکرات به حرکت درآمده و او دیگر قادر نیست مانع از حرکت این ماشین شود، دنبال نوعی پلن B بود. به این ترتیب که اولا تهدیدات خود علیه ایران را به حداکثر میزان ممکن ارتقا دهد و ثانیا سعی ‌کند از هر فرصت برای ایجاد اختلال در مسیر گفت‌وگو یا دست‌کم میزان موفقیت آن بهره‌برداری کند.
البته یک گروه دیگر نیز با مذاکراتی که آغاز شده، مخالف هستند که بخشی از آنها همین تندروهای داخلی هستند که منافع‌شان شکست مذاکرات بوده و لازم است مسوولان با مراقبت بیشتری بر رفتار این جماعت نظارت داشته باشند و بخش دیگری از آنها نیز جماعتی هستند که بنده آنان را به‌عنوان «اخوان (سلفیان) شیعی» نام می‌برم؛ جماعتی که خواستشان این است که به هر قیمت جنگی دربگیرد و شماری از جوانان این مملکت کشته شوند اما آنان از منافع‌شان محروم نشوند و کماکان بتوانند به کاسبی و کسب‌وکارشان مشغول باشند.

🔹نتیجه‌گیری؟
🔻اکنون خیلی زود است که در باره حتمیت موفقیت این گفت‌وگو نظر قطعی داد. لیکن دلیلی بر بدگمانی نیست.
عوامل متعددی بر میزان توفیق این گفت‌وگو اثرگذار هستند. باید منتظر ماند و نتیجه نهایی را دید. لیکن به هر روی، به نظر می‌رسد که فرصت تاریخی حل‌وفصل جامع مسائل ایران و امریکا فرا رسیده است. همه‌چیز بستگی به اراده‌ی دو طرف گفت‌وگو و کنترل عوامل تخریب‌گر دارد.

‍ 🔹گفت‌وگوی ایران و امریکا و انتظارات از آن

🖋عباس آخوندی، 20 فروردین 1404

🔹مذاکرات مستقیم و یا غیر مستقیم؟ 
🔻نفسِ آغاز مذاکرات مهم است. کیفیتِ آن تابع روند پیشرفت مذاکرات خواهد بود.
رییس‌جمهور ایالات‌متحده و وزیر امور خارجه ایران از برگزاری مذاکراتی خبر داده‌اند که ظاهرا قرار است روز شنبه هفته آتی به میزبانی عمان برگزار شود اما در شرایطی که در هفته‌ها و ماه‌های گذشته شاهد اوج‌گیری بحثی گسترده درخصوص چگونگی برگزاری مذاکرات ایران و آمریکا بودیم و در حالی که گروهی بر لزوم برگزاری مذاکرات مستقیم تاکید داشته و دارند، گروهی دیگر معتقدند که این مذاکرات تنها به‌صورت غیرمستقیم قابل برگزاری است. با این همه اما واقعیت آن است که این مباحث و حساسیت‌هایی که ایجاد شده، چندان واجد اهمیت و ارزش نیست. آنچه حائز اهمیت است، نفس ازسرگیری مذاکرات و بازگشت طرفین به مسیر دیپلماسی است؛ چه آنکه وقتی مذاکرات آغاز شود، دیپلماسی روند و مسیر خود را پیدا می‌کند.

🔹آیا این مذکرات بی‌سابقه است؟
🔻خیر! در دوره اوباما نیز وجود داشته‌است.
البته باید به این مهم نیز توجه داشته باشیم که اگرچه نفس آغاز مذاکرات به خودی خود حائز اهمیت و راهگشاست اما نباید این واقعیت را نادیده بگیریم که برگزاری چنین مذاکراتی مسبوق به سابقه است و دارای پیشینه به ‌نسبت طولانی است. چنانکه حتی مذاکرات برجام که به‌طور رسمی پس از آغاز به کار دولت یازدهم آغاز شد، در واقع ادامه روندی است که پیشتر آغاز شده بود و آن مذاکرات نیز به‌نحوی ادامه گفت‌وگوهای مستقیمی است که با حضور معاونان وزیران خارجه ایران و آمریکا در پایان دولت دهم و در سال91 انجام شده‌است. در حالی که بعضا گفته می‌شود، نامه‌نگاری ترامپ با رهبری و مکاتبه‌ای که صورت گرفت، اتفاقی نو و بدیع بوده، واقعیت این است که مکاتبات رسمی نیز پیشتر در دوران اوباما نیز انجام می‌شد. به‌هرروی، در مقطع کنونی شاهد این هستیم که مکاتبه میان ایران و آمریکا در بالاترین سطوح سیاسی دو کشور انجام شد که زمینه‌ساز گفت‌وگوها و مذاکراتی است که قرار است شنبه هفته آتی به میزبانی عمان و با حضور دیپلمات‌های عالی‌رتبه دو کشور انجام شود. در نتیجه این مساله، از جهات گوناگون بسیار حائز اهمیت است و به همین دلیل می‌تواند شرایط کنونی را تا حدودی نسبت‌به گذشته متمایز کند. ضمن آنکه اگر مذاکرات قبلی بر مسائل بین‌المللی و عمومی متمرکز بود، این‌بار قرار است درباره مسائل فی‌مابین ایران و آمریکا صحبت شود و به همین دلیل، مذاکراتی در پیش است، به نوعی حائز اهمیت است.

🔹چه انتظاری از گفت‌وگوی ایرن و امریکا داریم؟
🔻توافق در باره ترک منازعه. نه چیزی بیشتر.
پرسش مهمی که در آستانه مذاکرات عمان باید به آن پاسخ دهیم، این است که اساسا چه انتظاری از مذاکرات پیش‌رو داریم و چه انتظاری می‌توانیم داشته باشیم. در واقع پرسش این است که آیا باید انتظار داشت که در پایان این مذاکرات، در صورت توفیق کامل آن، طرفین به یک سند صلح و همکاری دائمی و پایدار دست یابند؟! شخصا چنین فکر نمی‌کنم و معتقدم حداکثر انتظاری که می‌توان از نتیجه این مذاکرات داشت، دستیابی به نوعی سند ترک منازعه است. چه آنکه اگر در این مرحله بتوانیم به چنین سندی دست پیدا کنیم و براساس مفاد آن، بتوانیم سازوکاری را طراحی کنیم که براساس آن، منازعه موجود را کنار بگذاریم و در حالت عادی قرار بگیریم، به دستاورد بسیار مهم و بزرگی دست یافته‌ایم. در واقع تنها پس از عبور از این مرحله است که می‌توان انتظار داشت بتوان درباره مراحل و چند و چون همکاری صحبت کرد. شایان ذکر است، اشاره به این نکات به این دلیل حائزاهمیت است که طبیعتا باید پیش از آغاز مذاکرات، سطح انتظار افکار عمومی از مذاکرات را تعیین کنیم. این در حالی است که شخصا معتقدم شاخص موفقیت در مذاکرات پیش‌رو فراتر از همان سند مدیریت و ترک منازعه نخواهد بود و اگر به‌واقع بتوانیم به چنین سندی دست پیدا کنیم، به دستاورد بزرگی رسیده‌ایم.

🔹اقتصاد سیاسی ایران

🔻تحلیل دکتر مسعود نیلی از تحولاتپساختار اقتصاد سیاسی ایران در ۶ دهه‌ی اخیر

🔻میزگردی سرشار از اطلاعات و تبیین‌گر تحولات سیاسی و اقتصادی ایران در ۶ دهه‌ی گذشته. به دوستانی که حوصله نمی‌کنند این‌میزگرد طولانی را ببینند و‌ گوش کنند توصیه می‌کنم که دست‌کم ۲۵ دقیقه آخر آن که مربوط به سال‌های ۸۴ به این سو است را به‌دقت گوش کنند.

🔻سال ۱۳۸۴ نقطه عطف اقتصادی سیاسی ایران و آغاز روند سریع فرسایش ج.ا. اسلامی است. دکتر نیلی به‌خوبی توضیح می‌دهد که چگونه روند حرکت ضد نظم‌ جهانی در ایران در عین‌حال وابسته‌سازی حداکثری ایران به درآمدهای نفتی و وابسته‌سازی زندگی مردم‌ به انرژی گاز آغاز گشت. و بعد چه ساده‌ تحریم‌ها اقتصاد ایران را در تنگنای سخت موجود قرار داد.

🔻این گفت‌وگو به روشنی بیان‌می‌کند که چرا ساختار و بنیه‌ی اقتصادی ایران توان تحمل سیاست نامعین و پرآشوب خارجی سال‌های ۸۴ به این سو را ندارد.

🔻این گفت‌وگو هم‌چنان ناسازگاری سیاست دولت چهاردهم در آرام‌سازی اجتماعی همراه با همگرایی حداکثری با‌ سیاست‌های بین‌المللی و سیاست اقتصادی جماعت ضد نظم را به‌خوبی تبیین می‌کند و‌ می‌گوید که چرا این سیاست در کوتاه‌مدت منجر به شکست است.

🔻شوربختانه، این‌بار به دلیل تحلیل اشتباه و شتاب‌زدگی جهت فرار از تسلط جریان پایداری، مسوولیت این وضعیت بر عهده‌ی اصلاح‌طلبان است. امید که این جریان امید اصلاحی ایران هرچه سریعتر بتواند سیاست‌ورزی موثری جهت تغییر وضعیت اتخاذ کنند.

https://ecoiran.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-109/86990-%D9%BE%D9%86%D8%AC-%D9%86%D9%82%D8%B7%D9%87-%D8%B9%D8%B7%D9%81-%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86

🔹اقتصاد سیاسی ایران

🔻تحلیل دکتر مسعود نیلی از تحولاتپساختار اقتصاد سیاسی ایران در ۶ دهه‌ی اخیر

🔻میزگردی سرشار از اطلاعات و تبیین‌گر تحولات سیاسی و اقتصادی ایران در ۶ دهه‌ی گذشته. به دوستانی که حوصله نمی‌کنند این‌میزگرد طولانی را ببینند و‌ گوش کنند توصیه می‌کنم که دست‌کم ۲۵ دقیقه آخر آن که مربوط به سال‌های ۸۴ به این سو است را به‌دقت گوش کنند.

🔻سال ۱۳۸۴ نقطه عطف اقتصادی سیاسی ایران و آغاز روند سریع فرسایش ج.ا. اسلامی است. دکتر نیلی به‌خوبی توضیح می‌دهد که چگونه روند حرکت ضد نظم‌ جهانی در ایران در عین‌حال وابسته‌سازی حداکثری ایران به درآمدهای نفتی و وابسته‌سازی زندگی مردم‌ به انرژی گاز آغاز گشت. و بعد چه ساده‌ تحریم‌ها اقتصاد ایران را در تنگنای سخت موجود قرار داد.

🔻این گفت‌وگو به روشنی بیان‌می‌کند که چرا ساختار و بنیه‌ی اقتصادی ایران توان تحمل سیاست نامعین و پرآشوب خارجی سال‌های ۸۴ به این سو را ندارد.

🔻این گفت‌وگو هم‌چنان ناسازگاری سیاست دولت چهاردهم در آرام‌سازی اجتماعی همراه با همگرایی حداکثری با‌ سیاست‌های بین‌المللی و سیاست اقتصادی جماعت ضد نظم را به‌خوبی تبیین می‌کند و‌ می‌گوید که چرا این سیاست در کوتاه‌مدت منجر به شکست است.

🔻شوربختانه، این‌بار به دلیل تحلیل اشتباه و شتاب‌زدگی جهت فرار از تسلط جریان پایداری، مسوولیت این وضعیت بر عهده‌ی اصلاح‌طلبان است. امید که این جریان امید اصلاحی ایران هرچه سریعتر بتواند سیاست‌ورزی موثری جهت تغییر وضعیت اتخاذ کنند


https://ecoiran.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-109/86990-%D9%BE%D9%86%D8%AC-%D9%86%D9%82%D8%B7%D9%87-%D8%B9%D8%B7%D9%81-%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86

یا حی و یا قیوم

🔹احیای قلب در شب قدر
✍️عباس آخوندی، 3/فروردین/1404

🔻پری‌شب؛ شب 21 ماه رمضان، کتاب المقاصد العلیه مرحوم علامه امینی (ره) را مطالعه می‌کردم به این حدیث گرانبها از حضرت امیرالمومنین (ع) برخورد کردم: "من لم ینفعک حیاتُه فَعُدَّهُ من الموتی" هر آن کو زنده‌بودنش به تو سودی نمی‌رساند پس او را از مردگان به شمار آور. و هم آن امام همام می‌فرماید که "خردمندِ دانش‌ور زنده‌ای در میان مردگان است و نادان مرده‌ای در میان زندگان است". از همین رو ایشان آیه شریفه "و ما یستوی الاحیاء و لا الاموات" را به برابر نبودن عالمان و نادانان تفسیر می‌کند. نکته‌ی ظریفی که مرحوم امینی در ادامه می‌آورد استناد به این گفته‌ی مولی امیرالمومنین (ع) است که می‌فرماید "...من قل ورعه مات قلبه". هر آن کو پاکدامنی‌اش فروکاهد دلش ‌می‌میرد. وبدینسان زنده‌بودن را به زنده‌بودن دل باز می‌گرداند. بناگاه شعر حافظ به‌خاطرم تداعی کرد که می‌فرماید:
هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

🔻به گفته‌ی مرحوم امینی "دل رازی از رازهای خدایی و امری از عالم امر خدایی است". و نیک‌بختی و سیه‌روزی آدمی تابعی از روشنایی و ظلمت دل دارد. سپیدی دل نتیجه نور توحید، حکمت، دانش، معرفت، طاعت، صدق و عشق به ذات حق است، تا جایی که این عشق خدایی تمام وجود آن را فرا گیرد و محو ذات الهی شود و تعین و هویت او تجلی اسماء حسنای الهی گردد. از این رو ایشان تاکید می‌کنند که "بندگی بدون دل هماتنند جسد بی‌روح است و سودی در عبادتی که دل همراهی‌اش نکند نیست". اهمیت توجه به این امر، فهم حقیقت شبهای قدر است. در این شب‌ها در پی چه هدفی هستیم؟ چرا شب زنده‌داری؟ پاسخ تنها یک نکته است. "بازنده‌سازی دل". دستور کار شب قدر غبارزدایی از دل و احیای آن است و نه هیچ چیز دیگر.

🔻"خداترس‌ترین مردمان کسی است که قلبی زنده دارد". مرحوم امینی با ذکر این حدیث از حضرت صادق به گفته‌ای از حضرت رسول (ص) استناد می‌کند که فرمود من خداترس‌ترین مردمان هستم. ایشان این گونه نتیجه‌گری می‌کنند که گویی حضرت رسول فرموده‌است من زنده‌دل‌ترین مردمان هستم. از این رو است که از دل بی‌خشوع باید به درگاه حضرت باری پناه برد. چرا که خشونت و قساوت نتیجه‌ی دل‌مردگی و سیاهی قلب است.

🔻آنچه من از این رویکرد می‌فهمم این است که عشق و محبت ریشه در زنده‌دلی دارد و خشونت و قساوت از جمله‌، نتیجه‌ی شریعتمداری بدون حضور دل است. گسترش دامنه‌ی نفوذ جاهلان متنسک در حوزه‌ی فهم دینی و تسلط اندیشه‌ی اخوان شیعی بر جریان فرهنگی رسمی آشکارا در تضاد و تباین با فرهنگ شیعی اصیل و آموزه‌های حضرت رسول (ص) و مولی امیر المومنین (ع) دارد. باشد که در این شب قدر، قدری در صدد احیای قلب خود باشیم. از خدا خواهیم توفیق ادب.

 
🔹ایده‌ی ایران به مثابه‌ی نظریه‌ی صلح اجتماعی

🔻گفتگو با دکتر عباس آخوندی
از سلسله پیش نشست های همایش سالانه ی انجمن علمی مطالعات صلح ایران با عنوان: مکتب ایرانی صلح 
چهارشنبه 7 آذر 1403
 
🔻آزاده دوست الهی: هشتمین همایش سالانه ی انجمن علمی مطالعات صلح ایران روزهای 8 و 9 اسفند ماه سال جاری در تهران برگزار خواهد شد. عنوان این همایش مکتب ایرانی صلح است. در پیش نشست های همایش با چند نفر از صاحبنظران و استادان درباره ایران و مبانی فهم ایرانی بودن گفتگو کردیم. یکی از استادانی که از ابتدا در فهرست مصاحبه شوندگان قرار داشت آقای دکتر عباس آخوندی بود. ایشان با طرح «ایده ایران» صورت بندیی از مساله ایران ارایه کرده اند که راهگشاست. در این گفتگو که در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران با حضور دکتر ماندانا تیشه‌یار، رییس وقت انجمن علمی صلح و دکتر جواد رنجبر درخشیلر دبیر گروه صلح و ادبیات انجمن انجام شد، نکاتی مهم درباره ایران و صلح ایرانی مطرح شد.
 
🔻دکتر آخوندی: خیلی مهم هست دراین جایی که ما ایستاده ایم، هم نگاه به جلو داشته باشیم و هم از سرمایه‌ای که به شکل تاریخی و تمدنی تا به حال انباشته‌ایم، بتوانیم بهره‌مند شویم. این نکته بسیار مهمی هست که ما یک ملت تاریخی هستیم و یک ملت تاریخی بودن در واقع دو وجه دارد، یک وجه آن صلح اجتماعی است که ما به شکل تاریخی داشتیم و در نتیجه‌ی این صلح و هم‌زیستی اجتماعی، این تمدن شکل گرفت. در این کشور مفاهیم ایران، زبان، فرهنگ و دانش دراین بستر نشو و نما کرده و توانسته خودش را در تحولات تاریخی مختلف، چه در تحول تحت تاثیر حمله یونانیان، چه عربان مسلمان و چه بعدها، ترکان و مغولان حفظ کند. نکته بعدی نحوه‌ی سازگاری ما با تحولات جدید دنیا است. در این بحث معاصر، به نظر نمی‌رسد توفیق خیلی مشخصی داشته باشیم. نه اینکه هیچ توفیق نداشتیم ولی درهرصورت نشان می‌دهد که هنوز نتوانسته‌ایم مفهوم مدرنیته را در ایران بازتولید کنیم و بتوانیم از "ایران مدرن" یک تعریفی مشخص بدهیم. تعریفی  که مبتنی بر انقطاع تاریخی نباشد و زیستی سازگار با هویت ملی فراهم آورد. نکته خیلی مهم این است که عده ای تصور می‌کنند امروز ۱/۱/۱ هست و با یک نظریه انقطاع تاریخی دنبال تعریف ایران پس ازانقلاب هستند. این خطرناک‌ترین تعریفی است که می‌شود از ایران کرد و در واقع بیشترین آشوب اجتماعی و بیشترین گرفتاری اجتماعی را با این تعریف ایجاد کرده ایم. اگر ما تصور کنیم امروز ۱/۱/۱ هست، بیشترین گرفتاری را داریم.
https://vrgl.ir/y9Ntx