از مقاله‌ی کلود شابرول در مورد موزیکال و آواز زیر باران، چاپ شده در کایه دو سینما، ۱۹۵۳ :

▪️رقص یکی از طبیعی‌ترین روش‌هایی‌ست که آدم‌ها برای آنچه کلمات از بیانش ناتوانند بهره می‌برند. آنچه که معمولا در قالب کلمات اخته می‌شود، حتی اگر در برابر مباحثی چون فقدان و اندوه از بلاغت یکسانی برخورد باشد، شادی است. این فیلم (آواز زیر باران) که توسط یک رقاص - جین کلی - ساخته شده، جشن شادی‌ست. منظورم این است که تمام عناصرش کوشش دارند تا این وضعیت از شادی را که کمتر الهام‌بخش شعرا بوده را بیان کنند. شاید به‌واقع هیچ موزیکالی‌ به‌ظرافت این فیلم ساخته نشده باشد که اینگونه قلب‌مان را در سطحی عمیق‌تر لمس کرده باشد و صرفاً در پی سرخوش کردن‌مان نیست.

▪️Singin in the Rain
(Gene Kelly, Stanley Donen)

🟥 https://www.instagram.com/cinema.newwave

@Cinema_New_Wave