شاید کوزه گر گاهی هم از کوزه ی شکسته آب بنوشد اما در ساخت و شکل دهی و بقولی فرم و شکل، مطمئن هست که کوزه ای سالم وخوش فرم تحویلت خواهد داد؛ زیرا به مهارت ها و تجربه و دانشش اعتماد دارد و از اینرو گل خود رو به او و مهارت و تبحری که در دستانش هست و از اندیشه اش سرریز می گردد، می سپاری.
روان شناس هم ممکن است در فراز و نشیب زندگی با حوادث و تنش ها وچالش هایی مواجه گردد اما وقتی تو روبرویش نشسته ای، وقتی تو و مسئله تو مطرح هست، همه و همه مشکلاتش کنار می روند تا تو به آرامش، آسایش و حال خوبت برگردی
نمیگم روز روانشناس مبارک چون در حال حاضر کشورمون در یک سوگ جمعی به سر میبره اما متن بالا حرف دل اکثر روانشناسها و روان درمانگرهاست برای همین به مناسبت روز روانشناس به اشتراک گذاشتم😊
خودآگاهی مثل پیاز است. چندین لایه دارد و هر چه لایههای بیشتری را کنار بزنید، احتمال بیشتری دارد که در مواقع نامناسب شروع به گریه کنید. میتوانیم بگوییم اولین لایه از پیاز خودآگاهی، درک سادهای از احساسات خود است: این موقعی است که خوشحالم. این ناراحتم میکند. این به من امید میدهد. متاسفانه افراد بسیاری هستند که حتی در همین پایهایترین سطح خودآگاهی مشکل دارند.
گاهی ما فکر میکنیم تغییر یعنی "اضافه کردن" چیزهای جدید به خودمون مثل تلاش بیشتر، فداکاری بیشتر، کنترل بیشتر. ولی شاید تغییر واقعی یعنی "کمتر کردن"—کمتر واکنش نشون دادن از روی ترس، کمتر نیاز داشتن به تأیید، کمتر بازی کردن نقشهایی که برای زنده موندن تو کودکی یاد گرفتیم.
رها شدن از اون الگوهای قدیمی، یه نوع سکوت و سبکی میاره که انگار تازه میفهمی کی هستی، بدون همه اون ماسکها.
دوستان در نظر دارم ویس آموزشی در مورد نحوه عملکرد و حفظ سلامت روان در شرایط پر استرس براتون بذارم اما اگر تمایل به مشارکت داشته باشید اون رو به صورت ویس چت لایو در کانال برگزار میکنیم که بتونید مشارکت کنید همزمان
در نظرسنجی نظرتون رو اعلام کنید که دوست دارید به چه صورت باشه
در روند درمان، احساس آسیبپذیری در واقع نشانهی پیشرفت است، چون روان فقط وقتی مکانیزمهای دفاعیش را کنار میگذارد که احساس امنیت کند. این بازگشت به نسخههای اصیل و واقعی و اولیهی خود، برای بازسازی و درک دوبارهی گذشته است، نه گیر کردن در آن. ممکن است احساساتی مثل وابستگی، سکوت، یا شرم ظاهر شوند—احساساتی که پیشتر به کمک انواع مکانیزمهای دفاعی و خودآرام بخشها پنهان بودند. این یعنی روان دیگر نیازی به نقاب ندارد و از لایهای صادقتر سخن میگوید. پس نگران نباش؛ این نشانهی ورود به عمق و آغاز التیام واقعی است.